...Τώρα καθώς καλοκαιριάζει, μου λείπουν οι φίλοι μου... Αν και κάτω στην Ελλάδα, τους έβλεπα σπάνια, συχνά προφασιζόμενοι ηλίθιες δικαιολογίες, είναι μερικές φορές που νοσταλγώ έτσι τις σαχλές ελαφρές συζητήσεις τα καλοκαιρινά βραδάκια με κρύα μπύρα, όπου πέφτουν βροχή οι προτάσεις για τις καλοκαιρινές διακοπές... για συναυλίες, για εκδηλώσεις και τόσα άλλα...
...πολλά απο αυτά ποτέ δεν τα κάναμε... μα δεν μου λείπουν αυτά... μου λείπει η συντροφιά τους... αυτή η ανάλαφρη στάση μας που αφήνουμε τον εαυτό μας να βγει έξω με τις αδυναμίες του, τις εμμονές μας, τον κρυφό μας πόθο... Πόσες αποφάσεις δεν πήραμε τέτοιες ώρες... "Θα πάω αύριο να την βρώ!" και άλλα τέτοια που δήλωσα εν μέσω ποτηριών παγωμένου μοσχοφίλερου ή σιράχ... Ακόμη και τα χαζοπαραπονάκια κάποιων γυναικών μου λείπουν...
... Τριγυρνώ εδώ και βλέπω τους Ξένους, να προσπαθούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους... Ο καθένας με το δικό του τρόπο... Οι Ιταλιάνοι και οι Ισπανοί με τον θορυβώδη πομπώδη τους τρόπο, οι Ασιάτες με την πάντοτε συνεσταλμένη χλωμάδα τους, οι Γάλλοι με τα τρομερά λογοπαίγνια που αν δεν μιλάς άριστα τη γλώσσα δεν τους κατανοείς... Οι Γερμανοί ομού με άλλους σκανδιναυούς να μιλούν με τα μάτια και πάντα χαμηλόφωνα, και τέλος οι Αγγλοσάξωνες με τον απίθανο σαρκασμό τους...
...που και που, ακούω σκόρπια λόγια απο γραικούς που περνουν βιαστικά και μιλούν για δουλειές...Πόσο αποφεύγω να μιλάω για τις δουλειές... Ιδίως τα καλοκαιρινά βραδάκια... Υπάρχουν τόσα άλλα θέματα...
...Έχω εδώ κάποιες παρέες και ανθρώπους που (σπάνια βέβαια) βγαίνω, αλλά δεν είναι το ίδιο με τους φίλους... Εδώ είμαι σφιγμένος, τυπικός, πολιτικά ορθός και σοβαροφανής... Ακόμη και τα αστεία είναι αστεϊσμοί προσχεδιασμένοι... Μου θυμίζουν έντονα τα γεύματα εργασίας τότε που δούλευα για τους Γερμανούς...
...Θυμάμαι τα πολυτιμότερα λόγια που ανταλλάξαμε τότε πριν φύγω... Την εύχομαι σε όλους μας για όλους μας...
...Καλή Αντάμωση!!!...
22 σχόλια:
αυτο που νοσταλγεις ειναι αυτο που παντα λειπει στους Ελληνες εξω.Αυτο κ μερικα αλλα.
κατι τετοιες στιγμες,εγω απλα το ζουσα με τη φαντασια μου.Εκλεινα τα ματια κ εφτιαχνα την κατασταση με το μυαλο μου,μεχρι κ την τελευταια λεπτομερεια.Εγω κ οι φιλοι μου εκει να κανουμε αυτο να λεμε εκεινο.Μετα ανοιγα τα ματια κ ..παλι δεν ημουν σπιτι μου.
..καμια φορα ομως βοηθουσε.
Θα περασω αυριο να διαβασω το ποστακι.. Τωρα περασα να σου αφησω προσκληση για παιχνιδι :)
Νικιπλος Καλήμερα.
Ξέρω πως νιώθεις. Σαν την Νίκη της Σαμοθράκης. Φυλακισμένη σε 'ενα από τα πιό διακεκριμένα σημεία του Λούβρου δεν δίνει σημασία στην τιμή που της έχει γίνει.Με τα φτερά έτοιμα να πετάξει. Να δραπετεύσει. Ένα μπαμπακένιο σύννεφο.
Να αναληφθεί στον ουρανό. Να διαλυθεί στη φωτεινότητα και την αύρα του Αιγαίου. Να συρθεί χαμηλά πάνω από τα σύννεφα και να παίξει τσέρκι στο δρόμο των αχτίνων. Σε έχει και την έχις ανάγκη.
Πήγαινε κοντά της. Και όταν θα γυρίσεις πατρίδα φέρε μας μαζύ σου λίγη θλίψη από την θλίψη που την βαραίνει. Που ξέρεις. Μπορεί να βοηθήσει να ξορκίσουμε το κακό.
Καλή αντάμωση.
Καλοκαιράκι και για μας τους ΄Ελληνες είναι συνυφασμένο με άλλες λογικές, πρακτικές και θέλω... που όταν μας λείπουν κατανοούμε την αξία τους.
Κουράγιο και όταν έλθεις με το καλό.....δε θα αφήσεις καμία "ηλίθια δικαιολογία" να σου στερήσει αυτά που τώρα νοσταλγείς
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
βρηκα αυτο κ ισως να σ ενδιαφερει να ριξεις μια ματια
http://greekuniversityreform.wordpress.com
Αν ήξερες πόσο σε καταλαβαίνω!
Ως παιδί των μετακομίσεων, λόγω του επαγγέλματος του
Πατέρα μου ένιωσα πολλές φορές τα ίδια πράγματα.
Την πίκρα του αποχωρισμού, την μελαγχολία της ανάμνησης
Όσων δεν είχα πια.
Και το ζούσα συχνά καθώς μετακομίζαμε συχνά.
Ένιωθα πολλές φορές ξένη μέσα στην ίδια μου την χώρα, χωρίς
Ν αλλάξω σύνορα.
Κάποια πράγματα όμως έχουν ως έχουν και το μόνο που μπορούμε να
Κάνουμε είναι να το αποδεχτούμε διαφορετικά θα έχουμε ένα αγκάθι βαθιά
Στην καρδιά.
Ξέρεις κάποιες φορές λόγω αυτής την απόστασης ωραιοποιούμε πράγματα
Που αν τα ζούσαμε καθημερινά ίσως και να μην τα αντέχαμε.
Σου εύχομαι ολόψυχα γρήγορη αντάμωση με όσους κι όσα αγαπάς!!
Τι εγινε νοσταλγησαμε τη πατριδα???? :)))
Αγαπητή, me... είσαι σωστή... από τρυφερά μέχρι ...κυνικά... όπως και να το κάνουμε όσο είμαστε στο σπίτι μας, έχουμε τη δυνατότητα να δούμε όποιον/α απο τους φίλους μας επιθυμούμε, ασχέτως αν δεν το κάνουμε πάντα... Αυτό που περιγράφεις το έκανα παλαιότερα... τώρα πλέον για ανεξήγητο λόγο δεν το κάνω... με βοηθάει όμως που βυθίζομαι σε κάποιο βιβλίο...
Να είσαι καλά!!!
Αγαπητό fractal, να ξέρεις πως τη Νίκη την έχω ήδη επισκεφθεί. Περισσότερο από την ίδια, βέβαια αυτή τη δεύτερη φορά που την είδα, παρατήρησα το δεξί της χέρι, που επίσης σώζεται και εκτίθεται σε γειτονική προθήκη... Το χάϊδεψα με το νου μου... και της είπα, κάνε την καρδιά σου πέτρα... εδώ σε έχουν σαν Βασίλισσα... Μου αποκρίθηκε: «καλύτερα έξω στο κρύο με τη βροχή να με ξεπλένει μα να είμαι στο νησί μου τη Σαμοθράκη... παρά πριγκήπισσα εδώ με όλες τις τιμές μα ξένη...»
Της είπα τότε: «Ερχόμαστε εμείς εδώ, και σου φέρνουμε λίγο από το δικό σου τόπο... Μόνο μη μας κρίνεις αυστηρά... Ξέρουμε πως έχουμε ξεπέσει.... μα να ξέρεις, όταν σε αντικρύζουμε γεμίζουμε με υπερηφάνεια.... και αγάπη... Λίγο στενοχωριόμαστε που κάποτε οι πρόγονοί μας σε έσπασαν και σε έθαψαν στη λάσπη, μα είδες? Εμείς τα εγγόνια τους δεν μπορούμε παρά να θωρρούμε το μεγαλείο σου... την αλήθεια σου...»
Τόση ήταν η θλίψη της που έκρυψε το πρόσωπό της να μην το βρει ποτέ κανένας... Μα όσοι την επισκεφτείτε, μην ξεχάσετε να της χαϊδέψετε το χέρι...
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ, είσαι απόλυτα σωστή... Όντως δεν πρέπει να αφήνουμε καμιά ηλίθια δικαιολογία και να πηγαίνουμε να βρεθούμε... Και για τα άλλα που λες άσε καλύτερα... Και τι δεν θα έδινα, για ένα ρακόμελο, ή για μια ώρα άραγμα κάτω από κάποια μουριά με τον ήχο του φλοίσβου, και ένα καλό βιβλίο και στο βάθος οι ανέμελλες φωνές των λουομένων... Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη τέτοια κάτω στην Ελλάδα, γιατί σε πολλά βάλαμε εκκωφαντική μουσική...
Σε ευχαριστώ για το φιλί και τις Αγκαλιές... να είσαι καλά
Πολλά φιλιά.
Me, Πολύ ενδιαφέρον το blog και σε ευχαριστώ... Να είσαι καλά!!! Και καλή δύναμη σου εύχομαι σε όλα όσα προσπαθείς να στήσεις εκεί κάτω... και για τα ενοίκια μην σκέφτεσαι τίποτε... όταν δεις κάτι που σου αρέσει η αύρα του πιάστο... Μην ξεχνάς πως θα μπαίνεις εκεί κάθε μέρα και θα περνάς τον περισσότερο χρόνο σου....
Φιλιά !
Αναστασία, σε νιώθω και εγώ με τη σειρά μου... Το κακό είναι ότι όταν μετακομίζεις σε μεγάλες ηλικίες, δεν κάνεις εύκολα φίλους... Συνήθως οι φίλοι σχηματίζονται από τα σχολικά χρόνια μέχρι και τα 30+. Μετά είναι απλώς «συνδαιτημόνες»... Δεν με πειράζει που δεν κάνω νέες φιλίες (εδώ δεν μπορώ να ανταποκριθώ σε αυτές που έχω)... με πειράζει που οι ήδη υπάρχουσες ξεθωριάζουν... και εδώ που είμαι τώρα με πειράζει (μερικές φορές να εξηγούμαστε) που πρέπει να είμαι κάπως... έτσι χωρίς αυθορμητισμό...
Ααααχ Roadartist!!!,Κατ' αρχήν σε ευχαριστώ για την πρόσκλησή σου, και να είσαι βεβαία ότι θα ανταποκριθώ!
Όσο για το άλλο άσε καλύτερα... ναι νοσταλγία! Τι να κάνουμε? Όλη την προηγούμενη εβδομάδα έβρεχε και έκανε κρύο...Σήμερα έχει καλοκαίρι για τα εδώ δεδομένα αφού αγγίζει τους 25 βαθμούς η θερμοκρασία...
Να έχεις τα φιλιά μου!!!
Καλησπέρα καλέ μου Νικίπλε!
Αχχ! Αυτές οι αναμνήσεις!!
Κλεισμένες σ' ένα κουτάκι μέσα
στην καρδιά μας... έτοιμες για τα δύσκολα.. μας ακολουθούν παντού.. μας συντροφεύει το άρωμα και το χρώμα τους.. κι ένα χαμόγελο γλυκιάς νοσταλγίας!! :)
Καλή αντάμωση λοιπόν θα ευχηθώ κι εγώ.. με τα πρόσωπα που το παρόν σου άθελα προσπέρασε!! Καλή αντάμωση με τα πρόσωπα που αγαπάς και σ' αγαπούν!! :))
Καλό βράδυ****
Νοσταλγία?:) Καλή αντάμωση λοιπόν, και καλώς να έρθεις όσο πιο σύντομα γίνεται. Κι όπως είπες καλή αντάμωση σε όλους μας!:) Πολλά γλυκά φιλιά αντάμωσης , καλό βράδυ.
Νοσταλγία?:) Καλή αντάμωση λοιπόν, και καλώς να έρθεις όσο πιο σύντομα γίνεται. Κι όπως είπες καλή αντάμωση σε όλους μας!:) Πολλά γλυκά φιλιά αντάμωσης , καλό βράδυ.
Nikiplos
Με συγκίνησε η κουβέντα σου με τη Νίκη...Βλέπεις όταν την επικέφθηκα εγώ δεν κατάφερα να αρθρώσω λέξη. Μόνο με πήραν τα κλάματα. Ήρθε ένας φύλακας, μου έφερε νερό και με ρώτησε τι μου συμβαίνει. Του είπα πως έχασα κάποιον δικό μου και τον ψάχνω. Μη στεναχωριέστε, μου είπε. Θα φωνάξω κάποιο υπάλληλο της ειδικής υπηρεσίας να σας βοηθήσει. Πήρε τηλέφωνο και έφτασαν δύο κυρίες. Τους είπα ότι είμουν έγκυος αλλά ντράπηκα να το πω στο φύλακα... Μου είπαν ότι αυτό δεν είναι ντροπή και αν χρειαζόμουν κάτι... Τότε συνέχισα στα Ελληνικά... Ναι χρειάζομαι την ψυχή της πατρίδας μου, που έχετε φυλακισμένη στα παλάτια σας. Έχει
το σπίτι της σε ένα νησί του Αιγαίου που την περιμένη χρόνια τώρα. Το "σπίτι της, που της έδωσαν φτωχικό, τη γλώσσα Ελληνική, στις αμμουδιές του Ομήρου.."
Περιμένετε να φωνάξουμε μεταφραστή μου είπαν. Τους είπα να μην ανησυχούν και δεν μου χρειάζεται. Να με άφηναν μόνο να ακουμπούσα τα χείλη μου στην άκρη του χιτώνα της. Δεν με άφησαν. Με απομάκρυναν με γαλλατική ευγένεια. Μα την κοίταζα όσο με απομάκρυναν. Διάβαζε ,είμαι σίγουρη. μέσα στα δάκρυά μου την υπόσχεση..Κάποτε θα σε ελευθερώσουμε. Κάποτε θα'ρθουμε εδώ ένας ποταμός δάκρυα ανθρώπων. Ένας άλλος Σηκουάνας. Θα σε πάροουμε στις ράχες μας και θα σε ταξιδέψουμε μέχρι τη Μεσόγειο. Εκεί θα γίνουμε σύννεφα και θα σε κρύψουμε μέσα στην ομίχλη μας μέχρι να φτάσεις στο γενέθλιο πέλαγος. Να ανέβεις πάλι στο βάθρο σου. Εξαίσιο σύμβολο της ομορφιάς, της ευαισθησίας, της ποιητικής φαντασίας, της ψυχικής ανάτασης, της έμπνευσης που έδωσε μορφή στη υπέρτατη αξία της ελευθερίας. Της συγκίνησης, της λατρίας της προσύλωσης του ανθρώπου με το φώς του Αιγαίου στα μάτια, στον αγώνα της ψυχικής ανέλιξης του ανθρώπου.
Ξέρεις αγαπημένη μου. Ένας μεγάλος ποιητής από τις σκοτεινές στέπες της Ρωσίας διόμυση χιλιάδες χρόνια μετά τη γέννησή σου, σε ονειρεύτηκε...Όταν ξύπνησε έβγαλε μιά αγωνιώδη κραυγή...Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ..Αυτός ο ποιητής αυτοκτόνησε νέος ακόμα. Δεν άντεξε να βλέπει τα όνειρά του συντρήμια.. Τον έλεγαν Μαγιακόφσκυ. Αυτός ο ίδιος ποιητής είχε πει..¨" Για σένανε δεν είναι μέρος -τούτη δω η σαπίλα-των πορνών το Παρίσι, των ποιητων ,των χρηματιστηρίων...."
Μη φοβάσαι καλή μου. Περίμενέ μας. Τα δάκρυά μας θα σε ελευθερώσουν.
Αγαπημένε μου Νίκιπλε όταν πας κοντά της παλι, φίλησέ της την άκρη του χιτώνα της (κρυφά, μην τους ρωτήσεις) και πές της πως ένα fractal εκεί κάτω στο Αιγαίο, δεν έχει ξεχάσει την υπόσχεσή του...Μαζεύει τα δάκρυα των ανθρώπων που δεν ντρέπονται να κλαίνε..Και πως ένας άλλος πατριώτης της, O Gskastro έχει αναρτήσει πάνω στον μεγαλύτερο πύργο του ένα φλάμπουρο που γράφει Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
Από κει θα ξεκινήσουμε μιά νέα σταυροφορία με αντίστροφη πορεία αυτή τη φορά. Την σταυροφορία εκείνων που μπορούμε ακόμα να κλαίμε.
Καλή μου Μαργαρίτα να είσαι καλά... Οι αναμνήσεις είναι πάντοτε μια παράξενη υπόθεση... και ότι και να είναι είμαστε στην ουσία εμείς, είναι η δική μας διαδρομή... Να είσαι καλά!!!
Και αντεύχομαι καλή αντάμωση για όλους μας.
ILive2LoveMe, Δυστυχώς δεν προβλέπεται γρήγορη, επιστροφή, και αυτή όταν συντελεστεί, θα είναι μάλλον μήνα που δεν θα δω κανέναν... Σε ευχαριστώ όμως όπως και να χει για την ευχή σου... Να έχεις τα φιλιά μου.
Αγαπημένο fractal αυτή τη φράση Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ την έχω κρατήσει στη μνήμη μου απο παλιά, από μια εκπομπή της παλιάς ΕΡΤ... Να σου πω ότι δυσκολεύτηκα πάντοτε να την κατανοήσω... Αν με τον όρο «ομορφιά» εννοούσε την αρμονία σε κάθε πτυχή της ζωής μας (εμφάνιση, ψυχή, κοινωνία σχέσεις ανθρώπων, κλπ) τότε ναι κάπως κατανοώ ότι αυτό θα σώσει τον κόσμο... Δυστυχώς έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε και οι «παραφωνίες» για να μείνω και στον μουσικό όρο πολλές... Με συγκίνησαν αυτά που έκανες για την Νίκη... πάρα πολύ και το λέω αληθινά... Τα λόγια του Ελύτη που ανέφερες είναι πάντα για μένα μαχαίρι στην καρδιά... με λυτρώνουν μόνο του Σεφέρη που μου λέει πως «Τα αγάλματα είναι στο Μουσείο»...
Προσωπικά πιστεύω πως όταν οι Έλληνες γίνουμε ποταμός δακρύων και σκέψεις πάνω σε απεικονίσεις όπως η Νίκη, θα είμαστε σύγκαιρα άλλοι πιό δυνατοί και συμπαγείς, και θα έχουμε ανασκάψει τον τόπο μας από άκρη σε άκρη, γκρεμίζοντας παράλληλα τα άσχημα που έχουμε χτίσει... Τότε πιστεύω πως η Νίκη μόνη της θα πετάξει και θα έρθει, γιατί κανένα άλλο μέρος δεν θα την χωράει παρά το φως του Αιγαίου με τους Ανέμους του και τα μπουγάζια του Αιβαλιού που φροντίζουν πάντοτε να βρέχουν τη Σαμοθράκη...
Η μητέρα μου κατάγεται από την Έφεσσο... Η γιαγιά της της είχε πει, πως ποτέ δεν είχε επισκεφθεί τα αρχαία... Την ρώτησε γιατί... «ντρεπόμουν» της είχε πει με την λιτότητα που τη διέκρινε, έτσι όπως λιανή αδυνατούλα και κατάξανθη έφυγε από τον κόσμο ετούτο στριμωγμένη στα προσφυγικά σπιτάκια το 1979.
Να είσαι σίγουρο πως εγώ όταν την ξαναεπισκεφθώ, (γιατί θα το κάνω) θα της πω για σένα και τους ανέμους του Αιγαίου, εκεί κάτω... Είμαι σίγουρος ότι ένα πνεύμα αέρα θα σείσει το χιτώνα και τα φτερά της ταράζοντάς την σύγκορμη...
nikiploς. Σε αυτό σου το σχόλιο έχω αφήσει απάντηση. Νόμισα πως ήταν εδώ αλλά δεν την βλέπω. Αν την βρείς πουθενά μου το λες ΄λλιώς να σου την ξαναστείλω. Απαντούσε στο νόημα της έκφρασης, Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ... Ευχαριστώ
Αγαπητό fractal, δεν την πήρα την απάντηση... Σε παρακαλώ αν μπορείς να την ξαναστείλεις...
Σε ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου