Τι είμαστε οι άνθρωποι...
άχυρο, στάχυ και κοπριάς απίθωμα...
τ' αγγελουδιού περίγελως·
έτσι που φουσκωμένοι διάνοι
καμωνόμαστε πως είμαστε μικροί θεοί...
άκου "καθ' εικόνα και ομοίωσιν"
τι κομπασμός, τι αλαζονεία...
Το σύμπαν εκεί έξω, χάσκει μετέωρο, άναρχο...
αχειροποίητο·
κι ο πανταχού παρών αδρανειακός παρατηρητής
μας θωρεί, έτη φωτός μακριά από του γαλαξία τις εσχατιές,
ασήμαντους, μικρούς, σπιθαμιαίους...
Άκου "εικόνα και ομοίωσιν"...
τι ξιπασιά... τι φουσκωμένα λόγια...
26 σχόλια:
Με χαρά υποδέχτηκα μια ανάρτηση αντίστοιχη της πνευματικής μου κατάστασης. Μετά από μηνών απουσία, δώρο χαρμόσυνο στην γειτονιά μας, από τον πλέον αξιαγάπητο φίλο.
Nikiplos, καλή χρονιά αγαπημένε φίλε!
Φίλε Βαγγέλη, καλησπέρα... Τι να πω εγώ για σένα και τα καλά και ενθαρρυντικά σου λόγια που ξεχειλίζουν... Να έχεις κι εσύ ια καλή και δημιουργική μα προπάντων γεμάτη ζωή χρονιά... ανάμεσα σε δικούς σου ανθρώπους...
Καλέ μας φίλε
Έχουν αλλάξει οι καιροί όμως μία ανάγκη μας παραμένει ίδια.
Η επικοινωνία με ανθρώπους που διατηρούν τις ανθρώπινες αξίες, έστω και αν δεν είναι πλέον συχνή.
Χαίρομαι πάντα να διαβάζω τις σκέψεις σου, τις αναρτήσεις σου και να βλέπω ότι είσαι παρών στον κύκλο των αγαπημένων.
Εύχομαι Καλύτερη Χρονιά, Υγεία και πολλές στιγμές χαράς.
Χρόνια Πολλά!
Κι όμως για να έχουμε δυνάμεις για τόσο κακό που κυκλοφορεί ...
Μάλλον μας εδόθη υπερβολική δύναμη που είναι πάντα ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο ....
Και η μάχη ατελείωτη ανά τους αιώνες...
Εύχομαι πολλές νίκες Νίκιπλε !!
Καλή χρονιά να'χεις γεμάτος υγεία και αγάπη !!!
υγ. Άντε δεν σε μαλώνω πρωτοχρονιάτικα αρκεί που είσαι καλά :-)
KAΛH SOY ΧΡΟΝΙΑ, ΠΑΛΙΈ, ΚΑΛΈ ΜΟΥ ΦΊΛΕ
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Καλώς τον ΑΦΣ!
Και "τυχαία" ανακάλυψα τη νέα σου ανάρτηση, αφού δεν μου έρχεται ειδοποίηση απ΄τον blogger... enfin!
Και δεν θα γκρινιάξω όμως άλλο, μια και η παρουσία σου, μου δίνει χαρά, έτσι, θα ευχηθώ, αυτή η χρονιά να σου δώσει, υγεία, χαρά και πολύ αγάπη!
Και θα ευχηθώ επίσης, αυτή η χρονιά, να μη σε κρατήσει άλλο "μακριά" (ότι υπονοεί αυτό το "μακριά")!
Και θα προσθέσω, πως προσωπικά θεωρώ πως τα πάντα είναι Ένα...
Και, ΑΦΣ από την ΑΦΣ!
Καλησπέρα, ξέρεις αυτή η ματιά προς τα αστέρια, μπορεί να σου δώσει αυτή την αίσθηση που λες και ίσως να ισχύει, μπορεί όμως να έχει και μια άλλη ουσία, σημασία... Δες μια άλλη άποψη εδώ : http://www.kathimerini.gr/798581/article/epikairothta/episthmh/eimaste-astroskonh
:)
Καλή χρονιά με υγεία! Και αγάπη!
Αγαπητέ ΑΦΣ!
Πριν κάτι μέρες είχα "βάλει" κάποιο σχόλιο, που λίγο γκρίνιαζε για την απουσία σου, αλλά πιο πολύ χαιρόταν που σε διάβαζε και φυσικά σου ευχόταν ότι καλύτερο για το 2015... και δεν εμφανίστηκε... σνιφ!
Θα επανέλθω να δω, μια και δεν λαμβάνει η wordpress ειδοποίηση για τις αναρτήσεις του blogger...
ΑΦΣ από την ΑΦΣ!
Σχόλιο Νο 3...
Κάτι συμβαίνει και δεν εμφανίζονται τα σχόλια... ΑΦΣ για δες;
Αγαπημένοι καλοί και μονάκριβοί μου εδώ, φίλοι...
Συγχωρήστε την απουσία μου εδώ... δεν έχει να κάνει μόνο με την υπεραπασχόληση που με έχει κατατρέξει εδώ και 6-7 μήνες, αλλά και με την πολύ κακή διάθεση...
Η συγκεκριμένη αυτή ανάρτηση αφορά έναν πολύ στενό φίλο, που είχα την ατυχία να χάσω πρόσφατα... Έναν Ιατρό με Ιώτα Κεφαλαίο και προπάντων έναν ΆΝΘΡΩΠΟ με όλα τα γράμματα κεφαλαία... Έναν από τους καλύτερους και πλέον αρίστους Ιατρούς στην ειδικότητά τους με την Αριστοτέλεια αντίληψη του όρου. Μα προ πάντων έναν από τους καλύτερους ανθρώπους. Με ήθος. Με τη δυνατότητα να ακούει... με πολιτισμό... έναν μέντορα στη ζωή μου, στην επιστήμη του και στις στάσεις που μου ενέπνευσε... Οποτεδήποτε τον ανακαλούσα - και τον ανακαλώ ακόμη - πάντοτε έβγαινα κερδισμένος: "Τι θα έκανε ο Στέφανος εδώ?". Κι έτσι έχω αρκετές φορές πορευτεί...
Η Πρόσφατη Δυτική βιβλιογραφία έχει θεσπίσει τον όρο συναισθηματική νοημοσύνη. Η Συναισθηματική νοημοσύνη είναι συνοπτικά η εξής: Ως άνθρωποι δεν αποφασίζουμε συνήθως με τη λογική αλλά με "καραμπόλες" συναισθημάτων της στιγμής. Έτσι συχνά οι αποφάσεις μας δεν είναι και οι καλύτερες δυνατές, ιδίως σε κρίσιμες καταστάσεις. Όσοι λοιπόν αποφασίζουν με ψυχραιμία και χωρίς συναισθηματικές φορτίσεις συνήθως αποφασίζουν σωστά και λέμε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη (EQ). Λοιπόν ο Στέφανος ήταν ο πιο ευφυής άνθρωπος που γνώρισα ποτέ μου από πλευράς συναισθηματικής νοημοσύνης. Και τι δεν θα έδινα να είχα το 1% της δικής του συναισθηματικής ευφυΐας. Ήταν πολύ μορφωμένος και ανήσυχος αναγνώστης. Πολύγλωσσος με έφεση στις γλώσσες... Ιατρός που δεν έχανε ημέρα που αφού κοίμιζε την οικογένειά του, αποκαμωμένος διάβαζε 2 ώρες κάθε ημέρα μέχρι τις 03:00 τα ξημερώματα... Πόσες φορές δεν είχαμε ανοίξει συζητήσεις (χαμηλόφωνες) από τηλεφώνου ή από skype εκείνες τις ώρες...
Κυρίως όμως ήταν Άνθρωπος. Έχοντας τη Χριστιανική (με τον όρο του Μ. Βασιλείου ή του Ιωάννου Θεολόγου) συναίσθηση της κρίσης, το Ιατρείο του θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως "κοινωνικό" αφού αρνιόταν να πάρει χρήματα από τους περισσότερους τακτικούς του πελάτες που ήξερε ότι πλέον έχουν φτωχύνει... Από παλιούς του πελάτες κραταιούς άλλοτε οικονομικά, που τώρα ως συνταξιούχοι τα έφερναν δύσκολα... Κι αφού δεν ελάμβανε χρήματα από αρκετούς, εκείνοι τον γέμιζαν δώρα. Πρώην διευθυντής τραπέζης με γλυπτό, πρώην Ιατρός του Ωνασσείου με δερμάτινη κασετίνα εξαίρετων πούρων, πρώην αρχικαπετάνιος από τη Χιό, με εξαίρετη ξύλινη Κάβα... Την Κάβα την θυμάμαι αρκετά, γιατί τον επισκέφθηκα, με βοήθησε-τι βοήθησε υπήρξε φύλακας άγγελος- σε σημαντική περίοδο της ζωής μου που ήμουν πολύ άρρωστος - και τι ειρωνεία αυτός ήταν χειρότερα και αντί να τολμήσω να τον ανταμείψω, με "δωροδόκησε" με την πανάκριβη σε Ιταλικές Φιάλες Χιώτικη Κάβα...
Ως Ιατρός του ΕΣΥ, δεχόταν και μετά τα εξοντωτικά ωράρια και πάντα ήταν προσηνής στα τηλέφωνα... Μα οι ασθένειες είναι για τους ανθρώπους όπως και ο ίδιος έλεγε... Έτσι τον βρήκε κι αυτόν η επάρατος... Δεχόταν στο Ιατρείο του με εξοντωτικά ωράρια μέχρι και 20 ημέρες πριν φύγει για πάντα... Αξιοπρεπής, κανείς δεν ήξερε ότι ο ίδιος έχει κάτι... Έως ώτου, ξαφνικά δεν σήκωνε τηλέφωνα... πως να μπορούσε άλλωστε...
ένα βαθύ κι από καρδιάς αντίο αγαπημένε Φίλε...
ΥΓ> Οι στίχοι μου ήρθαν αυθόρμητα μόλις πληροφορήθηκα την ξαφνική αποδημία του. Η σύζυγός του με πήρε πρώτο στο τηλέφωνο να με πληροφορήσει και να με προειδοποιήσει να μην πέσω από τα σύννεφα...
καλή μου θαλασσένια... μόνο να ήξερες τι χαρά που μου δίνει η εδώ παρουσία σου... Ένα λειβάδι, ένας φρέσκος θαλασσινός αέρας... Μια δροσιά χαράς... αυτά μόνο...
Αγαπημένο Ξωτικό... Να είσαι καλά και να φωτίζεις έτσι με μια χρωματική μελλωδία το χώρο και το χρόνο μας... Με εικόνες... Με βλέμματα... Με εκείνο το καπριτσιόζο παίξιμο που αν μη τι άλλο διεγείρει τις ακουστικές οδούς μέχρι τον πιο εσωτερικό εγκεφαλικό βιωματικό πυρήνα... Να είσαι αέρας άνεμος άλλοτε σφοδρός άλλοτε θερινή αύρα...
Αγαπημένη Γλαρένια... τι άλλο παρά ένα ζεστό χαμόγελο ένιωσα όταν είδα το σχόλιό σου... Κι η αγκαλιά σου, να το γνωρίζεις είναι πάντα αληθινή...
Αγαπητή Φίλη Στεφανία... (τι ειρωνεία...) Enfin, ότι και να γίνει με ειδοποίηση ή όχι, περνάω πάντα από το σπίτι σου... και ζητάω τις συνεικόνες που μόνη εσύ έχεις έναν μοναδικό τρόπο να μεταδίδεις... Με βλέμμα, χρωστήρα δηλαδή, αγέρωχο... Με σταθερές. Με κέντρο... Τοξεύοντας πάντοτε σωστά... στην καρδιά... Και είμαι πολύ περήφανος που η ΑΦΣ, περνάει από εδώ και ρίχνει ένα βλέμμα...
ΑΦΣ, από τον ΑΦΣ.
Αγαπητή Καλλιτέχνιδα... Κάποτε (για φαντάσου, κοντά 19 χρόνια) ήμουν με μια αστροφυσικό... γνωριστήκαμε στα θερινά σχολεία και ως περιηγητές (εγώ δεινός πεζοπόρος και κατασκηνωτής), διαβήκαμε κάνα δυό κορυφές βουνών... Εκεί αυτή μου έμαθε να διαβάζω τα αστέρια τις νύχτες... Μπορεί να μην είναι πλέον στη ζωή μου, τα αστέρια της και οι διηγήσεις της όμως στον ουρανό, έχουν μείνει ανεξίτηλες... Προσανατολίζομαι τις νύχτες (ιδίως του Αυγούστου) καθώς ακούω σχεδόν σαν τώρα τη φωνή της να μου λέει που είναι που ο κάθε αστερισμός... Λοιπόν αστρόσκονη, αλλά το φως μας θα μείνει για πάντα... Κερνάω τραγούδι...
https://www.youtube.com/watch?v=LJpjcYqGjhw
ΑΦΣ, δυστυχώς κάτι "παρείσακτοι" με ανάγκασαν για moderation... Το οποίο και αναίρεσα μόλις... ζητώ συγνώμη... φιλιά...
Ωραίο τραγούδι Νικιπλέ. Το ακούω τώρα.
Όμορφες οι αναμνήσεις σου με εκείνη την κοπέλα. Κράτα τις καλές στιγμές καλά μέσα σου...
Συλληπητήρια για τον φίλο σου. :(
Τι όμορφο ~ ένα ποίημα για δώρο . . .
Να είσαι γερός Nikiple,να τον θυμάσαι τον φίλο σου .
Καλή συνέχεια στην αποτύπωση των σκέψεων σου και με ποιητικό λόγο !
Υγεία και χαρά εύχομαι !
Σήμερα, έτσι στα ξαφνικά, "μου ήρθε" να περάσω από εδώ και να ξαναδιαβάσω το ποίημα σου, στη συνέχεια διάβασα όλα τα σχόλια (που δεν είχα διαβάσει)και τότε κατάλαβα πολύ καλά αυτό που αποκαλείς "ξιπασιά"...
Ναι είμαστε ατελείωτα ξιπασμένοι και αγνώμονες και πάνω απ' όλα τέρατα εγωκεντρισμού... γιατί έχουμε φτιάξει ένα Θεό στα μέτρα μας...
Καλή δύναμη καλέ μου ΑΦΣ!
Αγαπητή Καλλιτέχνιδα, καρακαθυστερημένα, σε ευχαριστώ πολύ... χάρηκα που σου άρεσε το τραγούδι...
Αγαπητή Κατερίνα, καλησπέρα... Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου, να είσαι και εσύ καλά... δεν πρόκειται για ποίημα φυσικά... σκόρπια λόγια απογοήτευσης κυρίως ναι θα το έλεγα κάπως έτσι...
ΑΦΣ, καλησπέρα... Με το φίλο μου είχαμε από πολύ παλιά εντρυφήσει σε αυτό που λέμε σήμερα life sciences. Όπως και να έχει, είναι κάπως δύσκολο να βλέπεις ανθρώπους δυνατούς και στιβαρούς να αποδυναμώνονται και να ξεθωριάζουν... Εκεί εδραζόταν η ξιπασιά μας... φτιάξαμε θρησκείες καμμώνοντας πως είμαστε οι ίδιοι μικροί θεοί... μα όπως είπε κάποτε η Κική Δημουλά, είμαστε φθαρτοί, γι' αυτό και εκ προοιμίου τραγικοί ως άνθρωποι...
Ας είναι... έρχονται ημέρες χαλάρωσης και ηρεμίας, οπότε στέλνω τα ΑΦΣ...
ΑΦΣ από τον ΑΦΣ
ειμαστε τα όνειρα μας!
είμαστε και η ελπίδα μας!
Αγαπητή kat σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου...
Ξεκινάμε σαν όνειρο... στην αρχή φανταχτερό, μεγάλο, ύστερα γινόμαστε ελπίδα, που σιγά, σιγά, προσγειώνεται σε πιο απτά πράγματα, βολεύεται με το λίγο, το αρκετό, το ελάχιστο... Τέλος όλα ξαναγίνονται όνειρο, ανάμνηση...
φιλιά, να είσαι καλά!!!
~ Ευχές για όμορφες γιορτές Nikiple ~
~ καλή Ανάσταση ~
~ είναι ποίημα και τα λόγια σου πάντα λογοτεχνικά ~
~ καλή συνέχεια ~
Δημοσίευση σχολίου