Wayfarer...

...Συχνά οδoιπορώ στη ζωή μου υπό την πεποίθηση ότι βαδίζω στα πλαίσια ενός σχεδίου, ενταγμένου μέσα στα πλαίσια της ιδιοσυγκρασίας μου, των δυνατοτήτων μου και γενικότερα των απόψεών μου, που σημειωτέον είναι πάντοτε δυναμικές αέναα μεταβαλλόμενες και εξελισσόμενες (έτσι θέλω να πιστεύω)...

... κιέρχεται η ζωή με τις γνωστές της ανατροπές (αλλαχού τις έχω πει ως "τούνελ") να με οδηγήσει σε νέες στράτες και δρόμους που προηγουμένως δεν είχα καν φανταστεί... ενώ είμαι σε στασιμότητα, ξαφνικά μια "δίνη" με οδηγεί σε ρεύμα το οποίο με ορμή με προσάγει σε άλλα άγνωστα για μένα "ύδατα"...

... αν έλεγες σε εμένα των 20 ετών τι ακριβώς θα κάνω στα 30 μου, θα σε απέπεμπα σκαιότατα θεωρώντας ότι αποκλείεται εγώ να έπραττα έτσι... Στα 30 μου, κατόπιν αναθεωρήσεων, μεταβολλών και "ύδατος εις τον οίνο μου" πράττω διαφορετικά... εκεί που νομίζω ότι έχω τελματώσει κλπ, πάλι η ζωή μου δίνει ώθηση και με στέλνει να στρατωνίζομαι σε άγνωστα δύσκολα και σκληρά μονοπάτια, τα οποία με εργασία σκληρή, ιώβεια υπομονή και εγκαρτέρηση μετέτρεψα σε κάπως βατές οδούς...

... μην παρεξηγηθώ εδώ, δεν αναφέρω όλα αυτά με έπαρση... σε όλη τη φάση τα λάθη μου, οι ατυχίες μου με καθυστερούσαν και με απέτρεπαν από κάποιους στόχους... αυτό καίτοι κακό, με απέτρεπε και με διέσωζε από δεινά και κακά τα οποία θα συμπορεύονταν αυτούς τους στόχους... Κάθε κακό δηλαδή σε κάτι, με έσωζε ταυτόχρονα από κάτι άλλο... την παροιμία "ουδέν κακόν αμιγές καλού" την βρήκα να ισχύει όσο τίποτε άλλο σε αυτόν τον κόσμο...

... σήμερα, πλέον δεν φοβάμαι... συνεχίζω να βάζω στόχους και να προσπαθώ να τους ακολουθήσω, εμπιστεύομαι όμως και τη ζωή... και πιστεύω ότι όταν είσαι ενάρετος (με την αρχαία έννοια) η ζωή σου έχει αξία... ακούγεται κάπως εγωιστικό αυτό για αυτό και δεν το τονίζω... απλά το λέω για να μεταδώσω σε άλλους το μήνυμα: Σε μια "ατυχία" ή "αποτυχία" να είστε βέβαιοι ότι μάζί της συμπορεύονται πάντοτε πράγματα που για εσάς είναι καλά... Απλά βασανίστε το νού σας να τα βρείτε...