… Tuileries…

… Σήμερα γράφω από το Παρίσι… πριν προλάβετε να χαρείτε για μένα, είμαι εδώ για δουλειά και όχι για διασκέδαση…

…Άφησα μια ηλιόλουστη Αθήνα για να έρθω σε ένα βροχερό μελαγχολικό και με ομίχλη Παρίσι… Αν και 10 βαθμοί θερμοκρασία και καθημερινή, οι νεολαίοι κατακλύζουν τα μπαράκια… Τα μπιστρό είναι σχεδόν άδεια αλλά αυτό οφείλεται μάλλον στη γειτονιά που μένω… Είναι στην νότια όχθη κοντά στην Εθνική Βιβλιοθήκη στο Saint Marcel και για όσους γνωρίζουν είναι η καρδιά των Παριζιάνικων Πανεπιστημίων… όσο κι αν μας φαίνεται περίεργο ή απίθανο, σε αυτούς τους δρόμους περπάτησαν ο Lagrange, Η Μαρία Κιουρί, ο Γκαλουά και πλήθος άλλοι και αυτοί μόνο από τα μαθηματικά… Η δουλειά μου είναι σε τεχνολογικά τμήματα ερευνητικών ινστιτούτων της Ιατρικής Σχολής, και αυτά και μόνο σχηματίζουν εδώ μια παλιά σε κτήρια , μα σύγχρονης τεχνολογίας και καθόλα εξοπλισμένη πανεπιστημιούπολη…

… Η περίοδος του χειμώνα προς άνοιξη είναι η χρυσή περίοδος των Παριζιάνων γυναικών που αν και ντύνονται κομψευόμενα και πολύ ωραία καπνίζουν ανάγωγα έξω από τα κτήρια των εταιριών τους. Βέβαια πταιει και η ώρα που εγώ προσπερνώ καθώς πλησιάζει 15:00 και ότι είναι να κάνουν τώρα παίζεται, οπότε είναι αγχωμένες…

… Στα μπιστρό υπάρχει και η ευλογημένη φυλή των Ιαπώνων που κατακλύζουν και το πιο απίθανο ακόμα, και έτσι ελαττώνουν την αίσθηση της μοναξιάς που έχεις εσύ εδώ όταν είσαι μόνος καθώς και αυτοί μόνοι τους διαβάζουν κάποιο βιβλίο ή ζωγραφίζουν ή γράφουν σε ένα φύλλο χαρτί… Αυτή την εβδομάδα είναι η fashion week και έτσι έχουν γεμίσει ακόμη και τα αδιευκρίνιστης κατηγορίας ξενοδοχεία… Το εμπορικό κέντρο σφύζει από ζωή… Ανάμεσα υπάρχουν και Έλληνες, που με κάμερες στα χέρια και μπαταρίες τρέχουν από το ένα μέρος στο άλλο όπου δουν σελμπριτού να κυκλοφορεί, που μεταξύ μας αν πάτε στην οδό Rivoli αυτήν την εβδομάδα θα δείτε σίγουρα…

…Μεταξύ μας όλα αυτά με αφήνουν παντελώς αδιάφορο καθώς με το σπορ δεν έχω και μεγάλη σχέση… Στο Παρίσι πάντα με έλκει το καρτιέ Λατέν και η περιοχή των Πανεπιστημίων… Εδώ τόσο απλά χτυπάει η καρδιά ενός τμήματος της παγκόσμιας Επιστήμης. Ειδικά στα Θεωρητικά Μαθηματικά εδώ βγαίνουν από τους καλύτερους στον κόσμο… Σε κάθε γωνία βλέπεις κάποια βιβλιοθήκη, κληροδότημα κάποιων η οποία είναι ανοικτή και διάφανη… Εξ ανάγκης πέρασα και γύρω από το σταθμό του Αούστερλιτς, όπου εκεί χτυπάει η καρδιά του δημιουργικού Παριζιάνικου Επιχειρείν… Καλοντυμένα Γιαπάκια, μα περισσότερο μοιάζουν με εμάς παρά με τους άχρωμους άοσμους που θυμάμαι στο Μόναχο.

…Επιτέλους στην περιοχή της Ιταλίας ένα μπιστρό κάπως φωτεινό και ήσυχο… κάθομαι… Ένας με ρωτάει στα Γαλλικά που να πάει… του απαντώ με την αντιπαθητική μου αμερικάνική προφορά των Αγγλικών και ο άνθρωπος εξαφανίζεται… Το γκαρσόνι με οικειότητα με ρωτάει Γαλλικά, του λέω ότι δεν μιλάω γρι και συνεχίζει στα Ιταλικά… Αγγλικά δεν γνωρίζει επιμένει Ιταλικά… Συνεννόηση με την παγκόσμια γλώσσα τα χέρια, τα γράμματα και τους αριθμούς…

day2...Ήμουν σε ένα ινστιτούτο, πολυκλινική, Ιατρική σχολή όλα μαζί L' Hopital del Salpeterie. Αν έρθει κανείς εδώ θα καταλάβει τι εστί έρευνα... Δυστυχώς στην Ελλάδα τέτοιο δεν έχουμε δεν μας τελείωσε γιατί δεν είχαμε ποτέ... Για να κάνεις έρευνα σοβαρή απαιτούνται διεπιστημονικές και διακρατικές συνεργασίες με σοβαρούς επιστημονικούς εταίρους... και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν απλά συνεργασίες, ή εννοούμε ως τέτοιο τις συνεργασίες τύπου "εγώ κουμαντάρω γιατί ξέρω τον υπουργό και φέρνω τα Ευρωπαϊκά λεφτά". Τέλος πάντων όχι άλλη χολή εδώ πέρα... Εδώ (στο France) η έρευνα έχει αντικείμενο και προσδοκητό αποτέλεσμα... στο Greece αντιθέτως είναι αποτέλεσμα ονειροπόλων και άυτόδίδακτων.... orevoir