... γαλάζιοι, πολύχρωμοι αχειροποίητοι, υψιπετούν στον γαλάζιο θόλο...
...συχνά νιώθω ότι είναι συνέχεια του χεριού μου που προσπαθεί να αγγίξει τον ουρανό... Νιώθω την υγρασία του αιθέρα καθώς οι χαρταετοί γλιστρούν και λικνίζονται στον ουράνιο ορίζοντα... Ακίνητοι επιθεωρούν τον κόσμο μας που ολοένα ασχημαίνει και γκριζάρει...
... Αυτός που πέταξα στην παραλία φόβισε τους γλάρους που κοντολογής απομακρύνθηκαν... Ψεύτικα τα λόγια μου σαν τον αετό από χαρτόνι... Άστρι το έλεγε ο παππούς μου καθώς του φάνταζε σαν αστέρι καμμωμένο από τα χέρια του... Άστρο της μέρας και του φωτός...
...Οι κινέζοι τους πετούν για να διώχνουν τα κακά πνεύματα... τους πετούν για να εξαγνίζουν τον αέρα και να φέρνουν την άνοιξη...
... Θυμάμαι τον πρώτο μου χαρταετό, αδέξιο από Εφημερίδα... Μόλις κατάφερα να πετάξει ήθελα να γλυστρίσω στο σπάγγο και να σκαρφαλώσω σιγά σιγά επάνω του, να δω από ψηλά τον κόσμο και τον ορίζοντα που τόσο άγαρμπα έκοβαν οι σιλουέτες των πολυκατοικιών...
... Γαλάζιοι χαρταετοί... ακίνητοι δρόμωνες των αιθέρων, που τα παιδικά μάτια κοιτάζουν άπληστα και τα χαμογέλια τους σύμεικτα με φωνές πουλιών και χελιδονιών βιάζονται να φέρουν την άνοιξη...
7 σχόλια:
Καλησπέρα...
Πανέμορφο και νοσταλγικό
το κειμενό σου.. αγκαλιάζει
μνήμες, χρώματα και παιδικά
χαμόγελα!!
Πολύ μου άρεσε το
"Άστρο της μέρας και του φωτός"!!
Έτσι κι εσύ να ταξιδεύεις...
ζώντας μία διαρκή Άνοιξη!!!
Κι αν για λίγο κουραστείς
γλυκά χελιδόνια να σε παρηγορούν!!
Φιλιά
...όμορφο ποστ!
Δεν πέταξα χαρταετό..αλλά φρόντισα να χαζέψω αρκετούς στον αττικό ουρανό..και να τους φωτογραφίσω..
Ομορφο έθιμο..με πολλαπλά νοήματα όντως :)
Κι εγω εχω χρονια να πεταξω χαρταετο...
Μικρος το πεταγμα του αετου μου ηταν ενα αγχος!! Φοβομουν μην κοπει και φυγει ή πεσει και σπασει... ημουν ενας χάλιας!!
Ωραιο post!
Μαργαρίτα, Σε ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια και για την πολύ ωραία ευχή σου... Η Άνοιξη της ζωής είναι η καλύτερη περίοδος κι αν θέλουμε την παρατείνουμε ή την μικραίνουμε... προσπάθησα πάντοτε να κάνω το δεύτερο...
roadartist, νομίζω ότι ο χαρταετός αξίζει να είσαι εκτός Κλεινός Άστεος κάπου πιο εξοχικά... εγώ εκεί τους πετάω συνήθως αν έχω την τύχη και βρεθώ εκεί τέτοιες ημέρες... Τους αγοράζω από τους πλανόδιους, τους "διορθώνω" γιατί μερικές φορές τους βάζουν κοντές ουρές και προσπαθώ να τους πετάξω... αν τα καταφέρω, έχω προσδώσει στον εαυτό μου ένα "σκοπό" να είμαι εκεί έξω στη φύση, και την απολαμβάνω...
Να είσαι καλά
eximnos, αξίζει πολύ η προσπάθεια και η παρέα... Σίγουρα είναι χάλια να τον πετάξεις στου Φιλοπάππου εν μέσω άλλων χιλιάδων... Είναι όμορφα να τον πετάξεις εκεί στον Υμηττό στο άνετο... Το "άγχος" είναι λογικό όπως και σε όλα τα παιχνίδια...
..στη φύση βρέθηκα..αλλά εντός αττικής.. Οχι όμως στην Αθήνα.. Ευτυχώς έχω τις εναλλακτικές μου για εδώ..
Είχα σκεφτεί να αναρτήσω φωτο απο εκείνη τη μέρα με χαρταετούς και ...θάλασσα, αλλά δεν το έκανα τελικά :) Φιλιά :)
Δημοσίευση σχολίου