Ήταν κάποτε κάποιες χώρες…

Την προηγούμενη εβδομάδα από Τετάρτη μέχρι Παρασκευή επισκέφτηκα μια μεσαιωνική πόλη… Τρόπος του λέγειν δηλαδή την επισκέφτηκα, γιατί δεν είδα τίποτε κυριολεκτικά…. Το συνέδριο, ήταν σε ένα τεχνητό χωριό, το οποίο περιελάμβανε τεράστιες εκτάσεις για γήπεδα γκολφ, λίμνες κοκ. Κάπου, κάπου υπήρχαν και βιλίτσες μέρη του συγκροτήματος φυσικά, όπου μπορούσες να υποθέσεις την ευγενή καταγωγή των ενοίκων από τα παρκαρισμένα ελικόπτερα που ήταν απέξω με τους οδηγούς και πιλότους να κάνουν χαλαρή συζήτηση…

Τα είδα φυσικά όλα αυτά γιατί ως πεζοπόρος περπάτησα κάνα 3ωρο γύρω στην περιοχή με κάνα δύο πρόθυμους Γάλλους και Γερμανούς που βρήκα. Όσες φορές περπατήσαμε μέσα από κάποιο χώρο που έπαιζαν γκολφ, άλλες τόσες είχαν έρθει κάτι φιλικοί «σεκιούριτι-κηπουροί» με το αξάν του νότου να μας υποδείξουν να πάμε στα μονοπάτια που ήταν για τους πεζοπόρους…

Και όλα κυλούσαν ωραία, ώσπου το βράδυ έκατσα στο τραπέζι και η παρέα εκτός από γοητευτικές Γαλλίδες και Γερμανίδες, είχε και δύο φίλους από Μεξικό και Κολομβία αντίστοιχα. Κατάγονται και οι δύο από τις πρωτεύουσες και η συζήτηση άθελα μας περισσότερο από περιέργεια των Αλαμανών Κυριών πήγε στα προβλήματα και την εγκληματικότητα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι εκεί.

Ο Κολομβιανός, μας είπε πως υπάρχει τρομερό πρόβλημα εγκληματικότητας και η κοινωνία έχει πωρωθεί τόσο που το ειδεχθέστερο έγκλημα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ εκεί φαντάζει σαν να λέει ο Παπαδάκης με το Σπύρο το Λινάρδο τον καιρό σαχλαμαρίζοντας κάθε πρωί. Οι έτεροι συν(?)Ευρωπαίοι είπαν ναι η εγκληματικότητα είναι γενικό πρόβλημα και λοιπά ελαφρά προσπαθώντας να γενικεύσουν… Ο Κολομβιανός με χαρακτηριστική ψυχρότητα είπε πως δεν μπορεί να φανταστεί κάτι τέτοιο. Πιστεύει πως η Ευρώπη δεν έχει κακούς ανθρώπους. Θεωρεί τους Ευρωπαίους κακούς πολύ αγαθούς και ανθρωπιστές. Τα παραδείγματα που μας ανέφερε για να το εμπεδώσουμε ήταν τόσο φρικιαστικά που δεν χρειάζεται να αναπαράγω τη βία που γεννάει και μόνο η σκέψη, αν και για μένα ήταν ένα πραγματικό σοκ.

Ο Μεξικάνος μας είπε πάνω κάτω τα ίδια… Είπε πως η πόλη του Μεξικού ήταν ωραία έως τα τέλη της δεκαετίας του 80 όπου ήταν μόνο 12 εκατομμύρια… Σήμερα που είναι γύρω στα 20 πλέον από τα οποία τα 10 είναι παράγκες το πράγμα δεν έχει επιστροφή. Του υπενθύμισα ότι το Μεξικό είναι πάνω κάτω 40 εκατομμύρια, τουτέστιν ο μισός πληθυσμός και κάτι είναι συγκεντρωμένος στην πρωτεύουσα και κάτι οικείο μου θύμισε αυτό… Μας είπε πως είναι φυσιολογικό μέσα στην πόλη ακόμη κι ένας ξένος να ακούσει αρκετές φορές την ημέρα πυροβολισμούς και τουλάχιστον μια φορά κάθε δύο ή τρεις ημέρες να ακούσει ότι κάποιος από το δρόμο σκοτώθηκε. Οι ταρίφες δέχονται πυρά έως και 10 φορές την ημέρα, ενώ το καρτέλ των Ναρκωτικών ελέγχει σχεδόν τους πάντες αφού όλοι είναι διεφθαρμένοι. Είπε και άλλα που μου φάνηκαν απίστευτα, όπως επί παραδείγματι για τη γειτονιά του που είχε πρόβλημα με τα χαμίνια (μικρός σωστός στρατός από 300 με 400 τσογλάνια που κάνουν θελήματα της μαφίας και δολοφονούν και πεθαίνουν για πλάκα). Τόσο μεγάλο ήταν το πρόβλημα που μαζεύτηκαν οι νοικοκυραίοι (και τους εννοούσε για τέτοιους) πλήρωσαν 40 ιδιώτες τυχοδιώκτες οπλισμένους σαν αστακούς να τα εξοντώσουν. Αυτοί εκκένωσαν τη γειτονιά, γάζωσαν τα πάντα και μετά μάζεψαν τα «πειστήρια», τα έκαναν σωρό, τα έβαλαν βενζίνη και τα έκαψαν και η γειτονιά «καθάρισε»… Φαντάζομαι τα μεγαλύτερα θα τα κράτησαν για να πουλήσουν τίποτε όργανά τους. Αυτό που λέω δεν το θεωρώ φρικιαστικό σε σχέση με αυτά που άκουσα, αλλά είναι τόσο ωμό και εθισμένο σε βία που το μεταφέρω αυτούσιο…

Και οι δύο είναι έντονα ανθρωπιστές και πολύ μορφωμένοι, και όχι από πλούσιες οικογένειες εκεί. Ο ανθρωπισμός βέβαια παύει να ισχύει, όταν απειλείται η ζωή η δική σου και της οικογένειάς σου και τη θέση του παίρνει η τυφλή βία και το αδιέξοδο…

Επιστρέφοντας στο Παρίσι, (το οποίο σημειωτέον και οι δύο φίλοι χαρακτήρισαν «εκκλησία») διάβασα στην εβδομαδιαία Γκάρντιαν ότι η Μαφία στην πόλη του Μεξικού, σε μια επίδειξη δύναμης εκτέλεσε αρκετά ανώτατα στελέχη της Αστυνομίας, δικαιοσύνης και Ασφάλειας, μα το χειρότερο τον ίδιο τον Αρχηγό της Αστυνομίας, πράγμα που δείχνει πόσο βαθιά έχει εισχωρήσει η διαφθορά… Υπολογίζεται (δεν ξέρω αν είναι ψέμα η Γκάρντιαν το γράφει και την εμπιστεύομαι γενικώς) ότι τους τελευταίους 30 μήνες η Μαφία έχει επίσημα αναλάβει το φόνο 6000 νοικοκυραίων που βρήκε στο δρόμο της και δεν «τα βρήκαν»… Ακόμη σημαντικό, οι επίσημες αρχές με προσχήματα δεν κάνουν πλέον έρευνα στους σκουπιδότοπους για τον εντοπισμό τυχόν πτωμάτων, γιατί βρίσκουν τόσα πολλά πλέον που δεν θα έπρεπε να κάνουν τίποτε άλλο παρά να τριγυρνούν στα σκουπίδια.

Αυτά προς γνώση και συμμόρφωση…