...Είδα το Λέοντα της Σάρτης.. όχι ρωμαλαίο όπως άλλοτε… που ο βρυχηθμός του έσειε τα υψηλά πλατάνια και λύγιζε τα αειθαλή κυπαρίσσια… Ήταν αδυνατισμένος, γέρος φαφούτης με ρυτίδες… μου έγνεψε να πλησιάσω κι εγώ ασυναίσθητα κοίταξα κάτω στο χώμα να δω τις πατημασιές… Γέλασε εγκάρδια… πλησίασα… μα ακόμη λέοντας ήταν και μες τη φθορά, μπορούσες κάλλιστα αν το ήθελες να δεις την αρχοντική όψη του… Λιόντας…
...Του είχαν κουρσέψει τα δόντια… του είχαν πελεκήσει τα νύχια… κι έτσι εκεί ακρωτηριασμένον τον εξέθεταν στα αδηφάγα βλέμματα των περαστικών έναντι φθηνού αντιτίμου…
...Μα καίτοι, χωρίς νύχια και δόντια, ακόμη και χωρίς το βροντερό βρυχηθμό του, ο λιόντας έδειχνε αγέρωχος ακόμη το δρόμο για την Πέλλα… κοιτούσε με βλέμμα λυπημένο τους περαστικούς όχι για τη δική του κατάντια, μα για τη δική τους… Αυτός ήταν κάποτε λιόντας φοβερός… Άλλωστε αν και σαρακοφαγωμένος επιτελούσε το σκοπό του… μνημόνευε στους διαβάτες, κουρσάρους, κατσαπλιάδες, πως αυτός ήταν σιμά στα χώματα του Αλέξανδρου…
...Αυτοί από το φόβο τους αν και χιλιάδες χρόνια πεθαμένο, πελέκησαν τα αγάλματά του, και γκρέμισαν τα αναθήματα του… Μα η δόξα του, καθόλου δεν λιγόστεψε… Τουναντίον… ακόμη εκείνον μνημονεύουν και την αιώνια δόξα του…
...Αυτόν που οι δυό θεές, η Νίκη, και η Αφροδίτη απλόχερα στεφάνωσαν… Κι αν χάθηκε ως θνητός που ήταν ποιος νοιάζεται? Η δόξα του μεσουράνησε πιότερο από πολλούς ξιπασμένους θεούς και διαβολοαγίους…
... Είδα τον Λέοντα της Σάρτης... μου έγνεψε... τον χαιρέτησα λυπημένος και σκεφτικός... έφυγα μακριά, σχίζοντας τη θλίψη μου στα άχαρα βρεγμένα σοκκάκια... Όχι από συμπόνια... μα από απόγνωση...
46 σχόλια:
Αν μπορούσε εκείνος που τα κατορθώματα του ακόμα και σήμερα "τρομάζουν" να δει όσα έκανε να σκορπίζουν σαν πύργος από άμμο,
θα έσκυβε με θλίψει το κεφάλι και δάκρυα ντροπής θα πλημμύριζαν το βλέμμα του....
Οι λαοι που φερονται ετσι στην ιστορια τους εχουν μεν ενα ενδοξο παρελθον αλλα κι ενα ζοφεροτατο μελλον.
Καλη σου εβδομαδα νικιπλε και μπραβο για το πολυ καλο κειμενο.
Πολύ ωραία ανάρτηση Νικιπλέ μου, ευαίσθητη...Και απόλυτα αληθινή...
Καλό σου απόγευμα, φιλιά...
Σου αφήνω εδώ και μία πρόσκληση για παιχνίδι...
Καλό σου βράδυ...
"...Του είχαν κουρσέψει τα δόντια… του είχαν πελεκήσει τα νύχια… "
Και μετά οι απαντήσεις στο τι στ' αλλήθεια κούρσεψαν.
Πολύ δυνατό ποστ φίλε. Καλημέρα.
΄Ολα τ' αγάλματα με πονούν
με χτυπούν με την θλίψη
με την ακινησία των λόγων
με την ευγλωτία της υποκρισίας
αναρμόδιων φορέων
και γω που έταξα εαυτόν
πως να υπερασπιστώ
τους γίγαντες της ψυχής μου...
απλά υποκλίνομαι.
"Γιατι τα σπασαμε τ'αγαλματα των,
γιατι τους διωξαμεν απ'τους ναους των,
διολου δεν πεθαναν γι'αυτο οι θεοι"
ΚΑΒΑΦΗΣ
Αναστασία, δεν ξέρω ακριβώς... Το πέρασμά του σκόρπισε το θρύλο... Τα έργα του πύργοι στην άμμο, όπως όλα τα ανθρώπινα... Τι νομίζεις θα μείνει από τα σημερινά μετά από 1000 χρόνια? Μόνο η άμμος, και τα πλαστικά σκουπίδια της Ελλάδας, που αντί να ανακυκλώνουμε, τα ...θάβουμε για τον ιστορικό του μέλλοντος... Τώρα σίγουρα αν κρίνεις το θρύλο με κριτήρια ανθρωπιστικά, συμφωνώ... Μόνο που οι φιλόσοφοι, ήταν πάντα επικίνδυνοι, για αυτό και έσκισαν από νωρίς τα έργα τους, και σώζονται ελάχιστα... τα οποία βρέθηκαν κυρίως στα ... σκουπίδια...
Αδαμαντία, καλημέρα... συμφωνώ, και σε ότι αφορά την Ελλάδα, μάλλον είναι ...κοντινό... εύχομαι να σφάλλω, αλλά δεν... Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, και σου στέλνω και την δική μου καλημέρα...
Artanis, σε ευχαριστώ και εσένα για τα καλά σου λόγια... Με την πρώτη ευκαιρία εννοείται θα ανταποκριθώ στο παιχνίδι...(το οποίο έχω ήδη δει... αλλά δεν έχω προλάβει να σχολιάσω:):):)
Ανεμε, να είσαι και εσύ καλά... σε ευχαριστώ και εσένα... κοιτάζω συχνά τα ποστ σου που είναι καταιγίδες... Σχετικά ειδικά με την Αρμονία θα ήθελα να το σχολιάσω, σχετικά με το ροκ, γιατί εκτελείται συνήθως με νηκτά όργανα... Την καλημέρα μου
Σοφία, όπως πάντα λυρική... Είναι μεγάλη τιμη για μένα οι στίχοι σου... Οξείς...
Να είσαι καλά... Οι λόγοι πάντα είχαν ευλυγισία στα ψεύδη βλέπεις, ενώ τα έργα καταδικασμένα εκεί δυσκίνητα και να θέλουν κόπο, γιατί δεν μπορούν παρά να είναι αληθινά... Τα αγάλματα, τα έφτιαξαν άνθρωποι, καλλιτέχνες, εναποθέτοντας ενίοτε και τα οράματά τους, στοιχειωμένα λόγια, τη γλώσσα τους... πάντα τα σέβομαι και τα αγαπάω... είναι από τα «δικά» μου πράγματα...
Σταγόνα, καλώς ώρισες!!!!
Ο παππούς Καβάφης, λέει πάντα αλήθειες... Είδες? μέσα στην αδυσώπητη ροή των γεγονότων, να και το δικό μας χεράκι, μικρό αδέξιο ξιπασμένο, που σπάει τα αγάλματα...
Τότε το έκανε για λόγους θρησκευτικού φανατισμού... τώρα για το όνειρο μιας μεζονέτας ή για ένα διαμερισματάκι εξ αντιπαρροχής... Μόνο που όταν γκρεμίζουμε τα αγάλματα για την αντιπαρροχή, γκρεμίζεις με μέγιστη βεβαιότητα και το μέλλον μας...
Nikiple η οπτική σου γωνία , που βλέπεις τα πράγματα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Οι σκέψεις σου στοχεύουν προς εκείνους που πρέπει με μεγάλη ευστοχία.Χαίρομαι να προσμένω την κάθε σου ανάρτηση.
"Κι αν χάθηκε ως θνητός που ήταν ποιος νοιάζεται? Η δόξα του μεσουράνησε πιότερο από πολλούς ξιπασμένους θεούς και διαβολοαγίους… "
Την αγάπη μου.
Γειά σου φίλε μου...
Σε λίγο καιρό σε βλέπω να έχεις μόνιμη στήλη στο "magazine litteraire"!
Υπέροχη γραφή!
Bon soir...
Καλησπέρα νικιπλε..
ομορφες σκεψεις..
Χαίρομαι οταν καποιος, μπορεί να ταξιδεψει με το νου..και να βρει στοιχεια να τον προχωρησουν.. να περνει τα ερεθισματα..
epikuros, δεν μπορώ παρά να σε ευχαριστήσω για τα τόσο καλά σου λόγια... ...
Η αγάπη μου είναι δεδομένη, και το ίδιο μπορώ να πω και εγώ για το δικό σου μπλογκ...
Fegia, bonsoir mon ami!!!
Δυστυχώς, τα Γαλλικά μου είναι τόσο κάκιστα που δεν κάνουν ούτε για το Le Matin... Σε ευχαριστώ όμως θερμά για τα πολύ καλά σου λόγια!!!
Θα πιώ στην υγειά σου ένα beaujolais!
bonne nuit!
Roadartist, όπως είπα πριν και στη Σοφία, τα αγάλματα, τα έφτιαξαν άνθρωποι, καλλιτέχνες, εναποθέτοντας ενίοτε και τα οράματά τους, στοιχειωμένα λόγια, τη γλώσσα τους... πάντα τα σέβομαι και τα αγαπάω... είναι από τα «δικά» μου πράγματα...
και πάντοτε έχουν να μου πουν ιστορίες
Τα φιλιά μου και μια γλυκιά καληνύχτα!!!
Καλησπέρα!!
Εξαιρετικό το κείμενό σου
καλέ μου φίλε...
βγάζει πολύ συναίσθημα και πόνο!
Θαυμάσια απόδοση, δεν μπορώ
τίποτ' άλλο να πω...!!
Να είσαι καλά***
Νίκιπλος. Περνώ βιαστικά για μιά καλησπέρα. Αύριο φεύγω για το νησί μου, όπου θα μείνω για λίγες μέρες και θα ξαναγυρίσω στην Αθήνα. Όταν φτάσω στο χωριό μου θα τα πούμε εκτενέστερα..Είμαι εκτός κλίματος και έδρας.
Μαργαρίτα, σε ευχαριστώ καλή μου για τα όμορφα λόγια σου... Δεν είναι παρά κάποιες σκέψεις έτσι που μου έρχονται όταν βλέπω τα αγάλματα φυλακισμένα στα σκοτεινά μουσεία ή σε κάποιες «ιδιωτικές συλλογές» (σικ) μουγγά... έτσι καταδικασμένα να μην μπορούν να μιλήσουν, να «τρέξουν ελεύθερα» τα συναισθήματα που δημιουργούν...
(Βέβαια καλό είναι να μένουν εκεί για να είναι προστατευμένα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία)
Επίσης δεν μπορώ να βρω λόγια για να περιγράψω αυτούς που έσπασαν τα αγάλματα αυτά... Τι σόϊ ήταν αυτοί που τα γκρέμισαν δηλαδή... εκείνα να σκοτεινά χρόνια...
Fractal, αγαπημένο, μην ανησυχείς... είσαι πιο πολύ εντός κλίματος, όταν συμμετέχεις σε μια τέτοια παράσταση... φιλιά...
Nikiple αλλαξα διευθυνση σε adacamino.blogspot.com
Οπότε να αναμένω πως θα το παίξεις και το νέο παιχνιδάκι...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, σε φιλώ...
Απόγνωση και ντροπή, αλλά να που έρχεται και το κείμενό σου σαν ύμνος... Που εκτός από εξαιρετικό δείγμα γραφής, εμπεριέχει τόσο σεβασμό, λύπη και δέος, που θα έκανε το Λέοντα να στέκει ακόμα υπερήφανο κι έτσι ν' αντικρίζει τα κενά μάτια των περαστικών...
Το ξέρω αδαμαντία μου... βρήκα τη νέα σου διεύθυνση κατά τύχη απο σχόλιο που έκανες... Και φυσικά ανανέωσα το λίνκ στη σελίδα μου. Φιλιά !!!
Φίλτατη, Αρτάνις, εννοείται ότι θα συμμετάσχω!!!... (να είσαι βέβαιη για αυτό)... Απλά τρέχω κάπως τώρα...
Τα φιλιά μου. και ευχές για ένα τέλειο ΣΚ.
Ξανθίππη, σε ευχαριστώ για τα λόγια σου... Δεν ξέρω αλλά στιγμές νιώθω τα αγάλματα αυτά τα αρχαία να μου μιλούν... δεν το έχω αποκρυπτογραφήσει ακόμη, αλλά μην το πείτε στους παραέξω, γιατί θα με περάσουν για τρελλό... Τα φιλιά μου
..θα παιξεις?? :)
ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΟ ΣΚ!!!!
Καλή Κυριακή Νίκιπλε...
και μια απορία...
Για τη Σάρτη της Χαλκιδικής δεν μιλάς στο ποστ αυτό; Το λιοντάρι πού βρίσκεται; Σε κάποιο τοπικό μουσέιο ή πουθενά εκτός Ελλάδας μαζί με τον κορμό και κεφάλι του Αλεξάνδρου;
Roadartist, φυσικά και θα συμμετάσχω στο παιχνίδι... είναι πολύ καλό όπως και αυτό της artanis!
Artanis καλημέρα!!! Και τα δύο εκθέματα είναι εκτός Ελλάδας, όσο για του Αλεξάνδρου το σπασμένο από τα αρχαία χρόνια άγαλμα, βρίσκεται στο μουσείου του Λούβρου... Ο ίδιος ο αρχαιολογικός χώρος της Σάρτης, εξ όσων θυμάμαι γιατι πάνε πολλά χρόνια που τον είχα επισκεφθεί, σχεδόν δεν σώζεται...
Τα φιλιά μου και καλή κυριακή!
Πόνεσες εσύ... ο Λιόντας πώς να αισθάνεται με την κουρσεμένη του "μεγαλοπρέπεια";
Αιδώς Αργείοι...
Φιλί και Γλαένιες αγκαλιές
Salut mon ami.
Πέρασα για μια καλημέρα.
Καλή εβδομάδα.
:))
Ένα περήφανο λιοντάρι πάντοτε αγέρωχο.Εμείς θα γερνάμε αλλά αυτό εκεί σταθερά θα μας κοιτάζει και θα απορεί...Καλή σου μέρα Νίκιπλε!
Γλαρένια καλησπέρα... Ο Λιόντας ο ληστής της αθωότητάς μας... αυτός στέκει πάντοτε σωστός αίλουρος και μας αντικρύζει με το ατρόμητο βλέμμα του...
Φιλιά και γατογουργούρισμα! Όχι από τον ... λέοντα φυσικά αλλά απο έναν κοινόχρηστο κεραμιδόγατο, που ως άρχων των κεραμιδιών φθάνει καμιά φορά στο δικό μου διαμέρισμα, καθώς η οροφή μου είναι κάτω από τη σοφίτα και ότι έχει αρχίσει να παίρνει κλίση...
Salut Fegia !
Αντεύχομαι και πίνω στην υγειά μας ένα ποτήρι brouilly !
à santé mon ami !
Παναγιώτη Ράμμη καλησπέρα!!! Δεν ξέρω αν θα απορεί... ξέρω ότι θα μένει εκεί αγέρωχο να αποκρίνεται την αλήθεια που εμείς δειλιάσαμε να ομολογήσουμε... ότι δεν τολμήσαμε αυτό το τρομερό μαρμάρινο αιλουροειδές θα το εκπέμπει με την λάμψη του και θα γροικάει από μας κάποιον να πει μια αλήθεια! Μα χαμαί πέσαι Δαιδάλου αυλά...
Όπως και να χει σε ευχαριστώ που πέρασες... εύχομαι τα καλύτερα...
Τι να κουρσέψουν άλλο παραπάνω. Οι σημερινοί κουρσάροι είναι χειρότεροι. Αυτοί που ΞΕΧΝΟΥΝ, αυτοί που ΑΠΑΓΑΓΟΥΝ ιστορίες, θρησκείες , και φτιάχνουν έθνη από το ΤΙΠΟΤΑ. Αυτοί οι ληστές που από μόνοι τους δεν ήταν ικανοί να κάνουν τίποτα κι έπρεπε να αρπάξουν από τα 'κουφάρια' μιας άλλης ιστορίας για να φτιάξουν την ανύπαρκτη δική τους. Όλοι αυτοί. Ταινίες τρόμου μου θυμίζουν, ζόμπι ή φαντάσματα χωρίς μάτια. Στρατιά που ακολουθεί υπνωτισμένη τον λύκο τον αρχηγό προσπαθώντας να τρομάξει το 'λαβωμένο' λεόντα, νομίζωντας πως επειδή είναι λαβωμένος μπορεί έτσι απλά να νικηθεί. Πόσο λάθος κάνουν. Πόσο λάθος...
Τα φιλιά μου , καλό απόγευμα.
Απόγνωση πραγματικά... Για την ανικανότητά μας να διαφυλάξουμε την ίδια μας την ιστορία! Για την κατάντια μας...
Υπέροχο κείμενο!
ILive2LoveMe, καλησπέρα... Ο Λέοντας έτσι κι αλλιώς δεν κουρσεύεται... Πάντα ο κόσμος ήταν γεμάτος από στρατούς έτοιμους να διαγουμίσουν ότι κάθε φορά γυαλίζει... Τα έργα είναι εκείνα που αντέχουν στο χρόνο... προϊόντα μόχθου, δουλειάς, κόπου... παιδείας.. Το χέρι του καλλιτέχνη που απέδωσε στο μάρμαρο, τον λέοντα, τα κείμενα, η δόξα....
Όσοι στρατοί κι αν περάσουν, εκείνα όλα θα μείνουν... όσο για μας αν δεν είμαστε ικανοί να φωτίζουμε, στο σκοτάδι θα χαθούμε όπως και τόσοι άλλοι πριν απο μας...
Κοινωνία μόρφωσης παιδείας και ελεύθερης βούλησης και κριτικού στοχασμού, ή εκτροφεία ανθρώπων?
ίδωμεν...
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ καλώς ώρισες!!! τουλάχιστον ας ψηλαφίσουμε πάνω στις τραχειές επιφάνειες και τις αδρές γραμμές των μεγάλων αυτών έργων... ας ξεκινήσουμε απο εκεί τουλάχιστον... να ξαναπερπατήσουμε τα βήματα... να ξαναμάθουμε να περπατάμε... μόνο τότε θα προχωρήσουμε...
Έτσι δόξα από κληρονομιάς δεν χαρίστηκε ποτέ σε κανέναν...
Nikiple , μια καλημέρα ήρθα να αφήσω για να μη ξεχνιόμαστε.
Να είσαι καλά .
Φίλε Epikure, όχι μόνο δεν ξεχνιόμαστε αλλά τουναντίον...
Να είσαι καλά και να έχεις ένα τέλειο Σαββατοκύριακο...
Ευχές!!!
Δημοσίευση σχολίου