Είδα την ελλάδα...
...γερασμένη, φτωχότερη μα όμορφη, αν και πολλοί πασχίζουν για να την ασχημύνουν.
Είδα ευτυχώς ακόμη παραλίες που δεν φθάνουν τα επάρατα SUV και λοιπά εδώδιμα και αποικιακά νεοΕλληνικά φρούτα... Είδα πρόσωπα γελαστά να χαίρονται τον ήλιο, τη θάλασσα και το φώς, τα μόνα όμορφα που αφήσαμε δλδ μαζί με το φυσικό τοπίο, όπου δεν πατήσαμε το ποδάρι μας... Είδα γαϊδαράκους να γευματίζουν λαίμαργα κάτω απο το ζεστό Αυγουστιάτικο ήλιο...
Είδα αρρώστους που δεν ήταν μόνοι τους, μα είχαν δίπλα τους τα παιδιά τους, τους συγκενείς τους. Είδα μια κηδεία ένα αυγουστιάτικο απόγευμα, που ο καιρός συμπόνεσε με λίγη βροχή... Είδα παιδιά να παίζουν και τους γερασμένους παπούδες τους δίπλα να λάμπουν τα μάτια τους...
Μύρισα το λιβάνι και τη σμύρνα στην εκκλησία, και το μαχλέπι από τη φανουρόπιτα, που απλόχερα μου πρόσφεραν γυναίκες άγνωστες. Γεύτηκα την απλή κουζίνα μας που έστω και μέσα από ένα άχαρο greekglish καλά κρατεί ακόμη...
Είδα ελάχιστους φίλους και τα ήπιαμε σε αυλές με χαμηλό φως κάτω απο μουριές με ξαστεριά και τις αναλαμπές φάρων στο μακρινό ορίζοντα... Ξαναονειρεύτηκα όπως όταν ήμουν παιδί...
Έπαιξα με αδέσποτα ζώα στο δρόμο, που αντάμειψαν απλόχερα τα λίγα χάδια που τους έδωσα...
Έκλεψα φευγαλαία βλέμματα, διστακτικά χαμόγελα και μια θάλασσα χρώματα...
Γύρισα πίσω, φορτωμένος εικόνες, τύψεις και μελαγχολία... για τον χρόνο που δεν έδωσα οσο ήθελα σε κάποιους...
Ο γεροΣυμεών, έχει νά ρθει στην Πατρίδα πάνω από 30 χρόνια...
"Πως είναι εκεί κάτω τα πράγματα? "
"Βράζει ακόμα η ελλάδα" του είπα...
...και έλαμψαν τα μάτια του...
41 σχόλια:
Γυρισες για διακοπες και ρουφηξες οσο Ελλαδα μπορουσες! Βραζει... βεβαια και βραζει! Ειναι εντυπωσιακο πως βραζουμε και δεν εχουμε ξεζουμιστει ακομα! Τη φυσικη ομορφια ομως και την εχουμε και συνηθως την εκτιμουμε! Κυριως αν επιστρεφεις πισω οπως εσυ Νικπλε!
Να εισαι καλα λοιπον και φυλαξε τις αναμηνσεις σου καλα! Εχεις εναν μοναδικο τροπο να τις ξεδιπλωνεις οταν ποσταρεις...
Πολύ όμορφα όλα...Εγώ 9 μήνες λείπω, και κάπως μου φαίνεται...
Να είσαι καλά, καλημέρα και φιλιά απο τη μουλιασμένη ΝΖ...
Eίτε ζεί κάποιος εδώ είτε όχι αυτά είναι που έχουμε όλοι σαν Ελλάδα στη καρδιά μας κι αυτά μας κρατάνε στα δύσκολα και άσχημα..
Πολλή όμορφη ανάρτηση Νίκιπλε!
Το θέμα δεν είναι μόνο τί βλέπεις αλλά πώς το βλέπεις. Με τί μάτια και πόσο ανοιχτά είναι αυτά τα μάτια.
Καλώς γύρισες στην "βάση" σου...!
Καλώς τον!
Τι ωραία που ξαναγύρισες, τι καλά που εχεις αυτα τα μάτια να βλεπεις έτσι τα πραγματα να τα βλεπουμε κι εμείς μαζί σου αλλιώς. Για αυτό είναι ωραίο το τωρα Νίκιπλέ μας, γιατί υπαρχουν αυτα και όταν θα λεμε, "μπα, νομίζω ότι έφυγαν" εκείνα θα ερχονται πάλι, ίδια ή αλλιώς. Σημασία έχει ότι εχουμε ακόμα πολλά να ζήσουμε κι ωραία κι άσχημα, πολλά όμως ακόμα, αυτό μετράει, ε; Για τους αγαπημένους σου μην μελαγχολείς, όσο μπορείς... Εκείνοι ξέρουν, άσε που όσο χρόνο και να έδινες χορταίνεις ποτέ αυτούς που αγαπάς;
Nikiplos, καλέ μου φίλε,
σαν γεύση των παιδικών μου χρόνων, κατακάθησε μέσα μου , αυτή σου η ανάρτηση.
Έτσι είναι η ζωή, λεπτομέρειες της καθημερινότητας μιας άλλης εποχής παρέθεσες.
Πολλοί θα τις είδαν, πόσοι θα τις αντιλήφθηκαν όπως η δική σου ματιά!
Καλώς ανταμώνουμε και πάλι φίλε μου.
Eγώ τώρα παρότι όμορφα όλα όσα είδες, γιατί μελαγχόλησα??
Ισως με τη λάμψη στα μάτια του γερο-Συμεών..
Ομορφα βλέπεις Νikiple
καλό Φθινόπωρο:)
Καταλαβαίνω πως νιώθεις.. Αυτή η χώρα όσο και να μας πληγώνει όσο και να μας πονά, όσο και να μας γεμίζει θυμό, έχει μια απίστευτη γοητεία, έχει μια ξεχωριστή θέση στη καρδιά μας.. κάτι που μας κάνει να λυγίζουμε από νοσταλγία.., προσμονή..
Στην απλότητα αυτών των στιγμών που αναφέρθηκες, εκεί ζει η αληθινή Ελλάδα..
Όσο απίστευτο αν σου φανεί, όταν είχα πάει στην Φλωρεντία, παρόλο που πραγματικά τη λάτρεψα.. την δεύτερη κιόλας μέρα.. κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να νοσταλγεί να δει..θάλασσα.. και δε με πίστευα.. "καλά είναι μωρέ, αλλά θάλασσα δεν έχει".. αυτό είπα στην κολλητή μου.. και μου χαμογέλασε :) Ε, μια δόση τρέλας το εμπεριέχει όλο αυτό..
Φίλε Εξύμνε καλησπέρα... Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... προφανώς η Ελλάδα είναι ένας έννοστος τόπος. Αν περιγράφουμε όλοι μας τις ομορφιές της, είναι για να μην το ξεχνάμε και να μας εντυπωθεί βαθιά στο νου για να ξέρουμε τι πρέπει να διαφυλάξουμε τουλάχιστον... να είσαι καλά!
Αγαπητή Αρτάνιδα καλησπέρα... Εγώ λείπω 1,5 χρόνο αλλά έχω επισκεφθεί κάποια μέρη, δυστυχώς εσπευσμένα και πάντα με διάφορα καθήκοντα να διεκπεραιώσω. Τώρα που σε εμάς εδώ έρχεται σιγά, σιγά ο χειμώνας, εσείς εκεί θα υποδεχόσαστε την άνοιξη... υποψιάζομαι ότι θα έχουν αρχίσει κιόλας να ανθίζουν τα λειβάδια?
Αγαπητή Αδαμαντία καλησπέρα... Συμφωνώ όπως το γράφεις. Πέρα από ότι μας κρατούν, μας ορίζουν κιόλας... χαράσσουν δλδ το δικό μας καμβά... Όσο όμορφο κι αν βρίσκω το Παρίσι και όσο εξοικειωμένος και να είμαι πλέον, αναμφισβήτητα δεν αισθάνομαι "σαν στο σπίτι μου".
Αγαπητή El καλησπέρα... Η πιο γλυκειά πατρίδα είναι της καρδιάς, και μ΄αυτήν πάντοτε προσπαθώ να βλέπω τον κόσμο...
Με αυτήν τον βλέπεις και εσύ και να μην αλλάξεις ποτέ σε αυτό...
(και να ρίχνεις και κανένα απο τα συνηθισμένα καντήλια σου!!! :) :) )
Αναστασία (καλημέρα! ) καλησπέρα.. Τα περιγράφεις όλα τόσο όμορφα και σε ευχαριστώ για αυτό... Ο τόπος μας μαζί με το παρελθόν μας που διαγράφει ότι ζούμε και ότι θα ζήσουμε μεστώνει μέσα μας και γράφει... μας μετασχηματίζει προς κάτι το οποίο σιγά, σιγά μετατρεπόμαστε... Κυρίως μελαγχολώ για το χρόνο που φεύγει... Για τους ανθρώπους που μεγαλώνουν ολοένα και τείνουν προς τα βαθιά γεράματα... Βέβαια από την άλλη με παρηγορεί το γεγονός ότι τουλάχιστον κάποιοι άνθρωποι έχουν την τύχη να γερνούν... με τα καλά και τα άσχημα... Σε ευχαριστώ για αυτή σου την ανάρτηση, σε φιλώ.
Φίλε Επίκουρε, δεν μπορώ να κρύψω τη χαρά μου όταν βλέπω σχόλιά σου... Κυρίως γιατί πάντα βρίσκεις τον τρόπο και δίνεις στα πράγματα μια βιωματική εικόνα, μια εικόνα που λείπει. Το έχω παρατηρήσει αυτό και από σχολιασμό σου σε άλλα κείμενα. Σε ευχαριστώ και να είσαι καλά!
Βροχούλα καλησπέρα... Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... Φαντάζομαι μελαγχόλησες ίσως για εκείνους που δεν προλαβαίνουν ξαφνικά την εποχή μας έτσι γρήγορα που αλλάζει... ευτυχώς όμως υπάρχει πάντοτε και η άδολη ματιάτων νεότερων όπως η δική σου... Καλό φθινόπωρο, που ας μην ξεχνάμε είναι η εποχή των βροχών!!! :)
Αγαπητή καλλιτέχνιδα καλησπέρα... Έτσι είναι η Ελλάδα. Μας πληγώνει σε κάθε μας βήμα, ιδίως αν πρόκειται για το εξωτερικό... Μέσα πίσω εκεί χαίρομαι γιατί μερικές φορές μένουν όλα έτσι όπως τα αφήσαμε, ανέγγιχτα από την εκποίηση που εμείς οι ίδιοι επιβάλουμε στον τόπο μας. Πολύ συχνά το παθαίνω αυτό που περιέγραψες στο Παρίσι... οσοδήποτε φαρδύ, το ποτάμι με τίποτε δεν είναι θάλασσα, κυρίως το χρώμα της... Η εικόνα της μεταφοράς δλδ μέσα απο το υγρό στοιχείο που εδώ (και αλλού) δεν εμπεριέχει την εικόνα της φυγής καθώς επιβάλει πέραττα και όρια. Η μεταφορά που κάνω παρατηρώντας τους ποταμούς συνήθως είναι ο χρόνος που τρέχει και μου δημιουργεί ένα άγχος να προλάβω... Με τίποτε δεν μπορεί να απεικονιστεί στη ράθυμη εικόνα των νησιωτών ή των παράλλιων κατοίκων. Να είσαι καλά φιλιά
΄Ετσι και αυτή είναι η Ελλάδα nikiplos μου.
Πάντα θα βρίσκεις μια πέργκολα να χαλαρώσεις, δυο-τρεις φίλους να θυμηθείτε, το στοργικό χέρι του παππού, ήλιο καυτό, γαλάζια θάλασσα και χαμόγελα ακόμη και στα δύσκολα.
Χαίρομαι που πέραδες όμορφα κι' εχεις για να θυμάσαι μέχρι το επόμενο ταξίδι.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Kαλώς όρισες και απο εδώ. Είδες πόσο έλλειψες σε όλους μας?
Και αυτό Ελλάδα είναι!
Έτσι τώρα θα αντιμετωπίσεις το βροχερό Παρίσι με αδιάβροχο τις αναμνήσεις σου και...εμάς.
Γιατί και εμείς εδώ είμαστε.
Θερισμένα στάχυα απλωμένα στον ήλιο.
Εδώ, να μετρούμε τις ώρες χωρίς αριθμούς. Έχουμε άλλα μέτρα εμείς.
Το φως, το ρόδισμα της δύσης, το λυκαυγές της ανατολής, το αγιάζι, τα ξαφνικά μπουρίνια, τα κυνηγημένα σύννεφα, αλλά και τον εσωτερικό ρυθμό της ψυχής. Εμείς οι άξεστοι χωριάτες δεν ξέρουμε από γράμματα και αριθμούς, Τα έχουμε όλα ξεχάσει.
Θυμόμαστε μόνο τη θάλασσα.
18-22 οκτωβρίου θα είμαι παρίσι. παίζει να μην έχω και που να μείνω :P μετά ακολουθεί TGV tour στη Γαλλία :)
ενημερωτικά όλα αυτά :)
Γλαρένια μου καλησπέρα!!!
Πολύ χάρηκα για το σχόλιό σου που κυρίως πέρα από το ότι είναι πολύ όμορφο, σηματοδοτεί για μένα και τη βελτίωση της υγείας σου!!!! Σιδεροκέφαλη λοιπόν και μια αγκαλιά για τα καλά σου λόγια!
Αγαπημένο Φράκταλ καλησπέρα...
Είδες τι παιχνίδια περίεργα παίζει η ζωή? Εδώ έχει καλοκαθίσει μια καταπληκτική καλοκαιρία που διαρκεί πάνω από μια εβδομάδα, σωστή άνοιξη, που έχει κάνει και αρκετά λουλούδια να ανθίσουν...
Οι πιο άξεστοι χωριάτες είμαστε εμείς οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου, που μετά τα χωριά των παππούδων μας δεν ξανάδαμε τίποτε παρά μόνο εξατμίσεις, αλάρμ και αντί για τιτιβίσματα πουλιών ακούμε κυρίως κορναρίσματα. Επίσης το μπουρίνι είναι για μας εφιάλτης, όχι γιατί ποτίζεται η γη, αλλά γιατί οι δρόμοι γίνονται οι ίδιοι ποτάμια και δεν μπορείς πρακτικά να μετακινηθείς...
Ευτυχώς εδώ που μένω υπάρχουν και άλση και πάρκα και αρκετό πράσινο, ακόμη και ένα γεράνι που έχω βγάλει στη στέγη...
Σε φιλώ
Suspiria το Παρίσι είναι πάντα όμορφο!!! Τέλος Οκτωβρίου αρχές Νοέμβρη θα φιλοξενώ κάποιους φίλους εδώ. Αν παίζει διαθέσιμος χώρος ή μπορώ να βοηθήσω ευχαρίστως!!! Όσο για το TGV θα σου πρότεινα να ξεκινήσετε με το να νοικιάσετε αυτοκίνητο για μια μέρα και να δείτε το Roi. bises
nikiple γινεται να επικοινωνήσουμε απο email κάποια στιγμη μέχρι τότε; στειλε μου αν θες στο suspiria9_@hotmail.com για να μιλήσουμε, γκράθιας :)
Μια χούφτα όνειρα στο χέρι
και μια ανάσα θάλασσα στο βλέμμα...
θερισμένα στάχυα η συγκομιδή
να χρυσίζει τον καμβά της καρδιάς!
Πάντα όμορφες και ταξιδιάρικες οι
σκέψεις με μια γλυκιά μελαγχολία
να κρυφοφέγγει στα βράδια της
ψυχής.. τόσο γλυκιά όμως που δεν
πονά.. μα χαμόγελο χαρίζει!
Να είσαι καλά καλέ μου φίλε...
Καλή δύναμη σε ό,τι κάνεις!
Bonjour mon cher ami!
Το κείμενό σου μου θύμισε κάτι από το "Αξιον εστί"..
Χωρίς βέβαια (και ευτυχώς) την τραγικότητα, αλλά με μια χαρμολύπη ποιητική!
Συγκινητική περιγραφή ενός εξ ίσου συγκινητικού βιώματος. Αυτή η σύνθεση των αντικρουόμενων συναισθημάτων δίνει, τελικά, τη γοητεία στη ζωή μας. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι αν και κοσμοπολίτης ( :)) ) διατηρείς αναλλοίωτους τους δεσμούς σου με την πατρίδα, παρά ( και ίσως εξ αιτίας) των τραυμάτων που συνεχίζει να μας προκαλεί, βράζοντας η ίδια, σιγοβράζοντας κι εμας μαζί της...
Je t' embrasse!
Αγαπητή suspiria.... συγνωμη για την καθυστέρηση... έλαβον και θα επιληφθώ...
:)
Μαργαριτούλα, σε ευχαριστώ για τους πανέμορφους ταξιδιάρικους στίχους σου!
Το χρυσάφι απο τα στάχυα με το γαλάζιο της θάλασσας που αντανακλούν τον ήλιο στον ουρανό...
Σε ευχαριστώ απο καρδιάς καλή μου.
Fegia, Bonsoir cher ami!
Δεν μπορώ παρά να κοκκινίζω με τόσο μεγάλο έπαινο από σένα... βέβαια καταλαβαίνω ότι σε άγγιξε γιατί είμαι σίγουρος πως κάπου αντικατοπτρίζει και δικές σου στιγμές, που γυρίζεις και κοιτάς την πόλη σου και σου φαίνεται πιό γερασμένη και πιο σκοτεινή, καθώς μετράς με το διάβα σου τα στενά από την Δελφών ως την 25η Μαρτίου... Την Πατρίδα την κουβαλούμε θέλουμε δεν θέλουμε πάντοτε μαζί μας, είναι "οι αποσκευές" μας, μας ορίζει... Ευτυχώς βέβαια είναι το πρωτόλειο υλικό που μας έφτιαξε και εμείς απλοί μοναχικοί ταξιδευτές που τριγυρίζουμε τσιμπώντας σαν φυγάδες γλάροι τα φευγαλέα γεύματά μας...
Η Πατρίδα είναι πάντα εκεί μέσα μας, στο παρελθόν, στο παρόν, είναι ο πάγκος που θα σμιλέψουμε τις νέες στιγμές του χρόνου...
Και η Ελλάδα πληγώνει... είναι ακόμη ακατέργαστη, μα ευτυχώς, βράζει...
Je t' embrasse mon ami!
Πολύ γλυκό Νικιπλε μου,
μια Ελλάδα με φόντο το γαλάζιο, τα χαμόγελα, τα όνειρα και τις μελωδίες.
Χαίρομαι που ήρθες στην πατρίδα και τα γεύτικες όλα αυτά.
Είναι όμορφο να γυρίζεις εκεί που αγαπάς και να παίρνεις μαζί σου στο φεύγα σου τις πιο γλυκές στιγμές.
Να ξανά ρθεις και να έρχεσαι συχνά.
Φιλί γλυκό
Αγαπητή Αναστασία καλησπέρα... Πολλές φορές επικεντρωνόμαστε στα άσχημα ή εκείνα που μας ενοχλούν και χάνουμε μιαν ακατέργαστη ομορφιά που έχει ένα τοπίο, ένας τόπος μια συντροφιά ανθρώπων... Χάνουμε τα όνειρα, τις ξαστεριές υπό το εκτυφλωτικό φως των προβολέων που δίκην "προστασίας" ή αισθητικής, μας κρύβουν τα αστέρια και τις αναλαμπές των μακρινών φάρων...
Στις αποσκευές μου έχω πάντοτε μόνο τις όμορφες στιγμές. Για τα άσχημα υπάρχουν άφθονα παντού που τα βλέπεις και η ελλάδα "σε πληγώνει"... μα ευτυχώς βράζει...
Σε φιλώ γλυκά!
εισαι πολυ ποιητικος αγαπητε Nikiplos η γραφη σου ηταν "ομοιαζουσα",αυτης του Καζατζακη.
Εγω δε νιωθω ετσι ποιητικα δυστυχως-οχι πια-για την Ελλαδα.
Ειναι ενας τοπος αφημενος στην τυχη του κ ειναι πολυ πικρο γιατι ειναι αφημενος στην τυχη του απο τους ιδιους του τους κατοικους..
Καλημέρα από το Λεκανοπέδιο με μια συμπαθητική φθινοπωρινή μέρα
:-)
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Έχεις δίκαιο φίλε Νίκιπλε "Βράζει ακόμα η ελλάδα", βράζει , έβραζε και θα βράζει. Αυτός ο υπέροχος λαός με τις πίκρες του και τις χαρές του, με το κλάμα και το γέλιο, με το μοιρολόι και το ερωτικό του τραγούδι, θα συνεχίζει την πορεία του μέσα στους αιώνες. Δεν έχει τίποτα να φοβηθεί ούτε τον ίδιο του τον εαυτό, αναγεννιέται συνέχεα, έχει σφυρηλατηθεί στο αμόνι του σιδερά. Να είσαι καλά φίλε μου και να βρίσκεις ευκαιρίες να επισκέπτεσαι αυτά τα ωραία μέρη και ανθρώπους. gskastro
Κάποιος δουλεύει πολύ και μας λείπει πολύ.
Είσαι καλά, γερός, δυνατός; Αυτό έχει σημασία, αλλα μη χάνεσαι όσο μπορείς. Να προσεχεις...
Ελπίζω νάσαι καλά.
Και να θυμάσαι ότι η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη!
(Λέμε τώρα....).
:))
Προς όλους τους αγαπημένους φίλους που σχολιάζουν...
Δυστυχώς τούτες τις μέρες η δουλειά, αν και τρώει τον αφέντη εμένα με έχει αγκαλιάσει για τα καλά. Συν τοις άλλοις πρέπει να προετοιμάσουμε και μια συνάντηση εδώ, οπότε τον ελάχιστον ελεύθερο χρόνο μας τον τρώνε οι υποχρεωτικές τούτες ασχολίες και συναντήσεις για να κλείσει κανείς τα ρεστωράν, να διαλλέξει τα μενού, να συνεννοηθεί, μέσα σε τούτη την πολυδημογραφική και πολυπολιτισμική πόλη όπου μιλούνται όλες οι γλώσσες, αλλά όπως και στην ελλάδα αν δεν έχεις προσωπική επαφή και δεν μιλήσεις από κοντά, όλα είναι στον αέρα.
Τώρα κάπως πιο αναλυτικα...
Αγαπητή φίλη me, η σύγκριση με κάνει να κοκκινίζω εις μάτην των εισαγωγικών που δίδουν το μέτρο στην παρομοίωσή σου. Σε ευχαριστώ θερμά για αυτό... Το γνωρίζω το συναίσθημά σου, αλλά αν θέλεις ένα στιβαρό θαλασσόξυλο στο πέλαγός σου (εκείνο που μας πνίγει καθημερινά η χώρα μας...) δεν είναι παρά οι γονείς σου, και το γεγονός ότι επιβίωσαν σε μια χώρα που δεν ήταν καλύτερη, αλλά πολύ χειρότερη...
Συμφωνώ εν τούτοις με όσα γράφεις... απλά ελπίζω ακόμη... όσο "βράζει"...
Κραταιό Κάστρο μας καλησπέρα...
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και εύχομαι να είσαι πάντα έτσι θετικός και τολμηρός όπως είσαι... Ξέρω ότι σαν κάστρο, έχεις περάσει και ζήσει τα μύρια και έχεις δει με τα μάτια σου, συμφορές και παλλινωδίες του λαού μας... Καταλαβαίνω και τις αγωνίες σου... κράτα γερά καλέ μου φίλε... μόνο αυτό έχω να πω...
Αγαπητή και καλή φίλη Αναστασία (καλημέρα) καλησπέρα... Σε ευχαριστώ για το γεγονός ότι έχεις έναν μοναδικό τρόπο να αγκαλιάζεις με τα λόγια σου... Σε φιλώ ωστόσο, και θα επανέλθω, μόλις λιγάκι μπορέσω να διευθετήσω τούτες τις τρέχουσες εντατικές υποχρεώσεις... αν όχι... εδώ είμαι... σε φιλώ!
Fegia bonsoir cher ami! Η δουλειά τρώει τον αφέντη, και ο αφέντης κάνει πως δεν θέλει :) ... Εδώ όμως είναι και το ζουμί της ιστορίας... ότι κάνουμε τώρα γιατί μετά έπονται αλλαγές...
je t' embrasse!
Καλησπέρα Γλαρένια!!!...
Σε ευχαριστώ για τον αέρα της Αθήνας!!! Καιρού ειπείν, εδώ μας κάνει βροχές και πολύ κρύο... Οψόμεθα για καμιά χειμωνιάτικη λιακάδα...
Δημοσίευση σχολίου