Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

...Βρέχει επιτέλους!

...βρέχει, δηλαδή αυτή τη στιγμή ρίχνει καρεκλοπόδαρα... πόσο θα ήθελα να είμαι σε μια εξοχή... σε κάποιο χωριό ορεινό, και να είμαι μέσα στο σπίτι μου χωρίς ενοχές που χουχουλιάζω δίπλα στο τζάκι... να ακούγεται ο νανουριστικός ήχος της βροχής και να φτιάχνω καφέ έτσι από έθιμο, στην τεράστια κουζίνα...

... Κάθε που βρέχει η Αθήνα γίνεται Μπαγκλαντές... οι δρόμοι μας θυμίζουν ότι κάποτε ήταν ρεματιές και κατέβαζαν νερά από το Λιόπεσι, ή το Σάλεσι... Μου πήρε ακριβώς 45 λεπτά για να διανύσω 150 μέτρα πριν από λίγο και είμαι ιδιαίτερα ευτυχής για αυτό, καθώς εμπέδωσα το πολύχρωμο τοπίο... μπαλκόνια με ξεφτισμένες ντουλάπες, σκουριασμένες απλώστρες, λογής πράγματα ακουμπισμένα δήθεν προσωρινά και φυσικά αυτές οι καλαίσθητες μπετονένιες ζαρτινιέρες που ενίοτε δέρνουν άσχημα... Είμαι βέβαιος ότι τα σπίτια από μέσα θα είναι τέλεια... όμως εμείς εδώ, ότι το υπαίθριο το θεωρούμε δημόσιο και του φερόμαστε αναλόγως... Επίσης να μην ξεχάσω ότι ήκουσα και μια ωραία μελλωδία από κλάξον που αντέβαιναν σε αυτήν την επιμονή μου να πηγαίνω σιγά για να μη βρέξω τους πεζούς από το γόνατο και άνω... τους φθάνει που θα πάνε στις δουλειές τους σαν κυνηγοί παπιών...

...τουλάχιστον ποτίζονται τα λουλούδια και τα παρκάκια και αυτό αρκεί...

...βρέξε Θεούλη μου βρέξε και ξέπλυνε τις ανομίες μας...

4 σχόλια:

Εξύμνoς είπε...

Χαχαχα!! Πολυ καλο!!
Αυτο το "να ειμαι μεσα χωρις ενοχες" το εχω και εγω. Το εχω αυτο το σπιτογατεϊκο.

Αυτες οι καλαισθητες μπετουδενιες ζαρντινιερες.....

nikiplos είπε...

Καλησπέρα... eximnos ξέρεις τώρα ενοχές, γιατί οι άλλοι δουλεύουν...
παρεπιπτόντως και ο γυρισμός ήταν ωραίος... πρώτη, νεκρό όλη την κηφησίας κι ένα αμάξι αναποδογυρισμένο... καλά με πόσα πήγαινε το παληκάρι?

ξανθίππη είπε...

Πωπω, κι εμένα η καλύτερή μου να βρέχει έξω και να μοσχομυρίζει καφεδάκι, κουκουλωμένη στα παπλώματα..! Αλλά ακόμη κι αν είμαι στο δρόμο προσπαθώ να χώνομαι σε κανένα μικρό καφέ, να κολάω τη μούρη μου στη τζαμαρία και να πίνω ζεστό καπουτσινάκι. Το αυτοκίνητο από την άλλη το αποφεύγω σαν το διάολο όταν βρέχει (κι όταν δε βρέχει, αλλά λέμε τώρα..!)
Ακόμα κι αν έχεις δουλειά, σε περίπτωση που δεν έχεις πάρει το αυτοκίνητο, λες απλά "περιμένω να κοπάσει λίγο η μπόρα και θα έρθω..", οπότε να και η ώρα για τον καφέ! Είναι όλα μελετημένα..!

nikiplos είπε...

Καλημέρα... Ξανθίππη, συμφωνώ κι επαυξάνω! Δυστυχώς το αυτοκίνητο για μένα φυγείν αδύνατο... το αντιμετωπίζω βέβαια με χιούμορ...