Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008

Taking for granted...

... καλησπέρα... Είμαι λίγο στεναχωρημένος, καθώς είδα το θείο μου στο Σωτηρία... Η διάγνωση είναι ca πνεύμονος, κάτι που απαιτεί να το πάρει κανείς σοβαρά... Αδελφός της Μητέρας μου, τέκνα και τα δύο μιας singular Ελλάδας που σε πείσμα των καιρών κατόρθωσε να επιβιώσει και να ενσωματωθεί... Ήταν πρόσφυγγες από την Έφεσσο, που είχαν την ατυχία να τους φέρουν στη Νότια Ελλάδα αντί στη Βόρεια... Το λέω αυτό γιατί σε αυτούς της Βορείου Ελλάδος ένεκα της ανταλλαγής πληθυσμών τους δόθηκε κλήρος και γη να καταπιαστούν και ιδρύθηκαν κοινότητες που ήταν ίσοι μεταξύ ίσων...

... Στη νότιο Ελλάδα δεν ήταν έτσι... (μην κρίνετε από το Λεκανοπέδιο που ιστορικά ήταν αλλιώς καθώς η Ελλάδα εκβιομηχανιζόταν μετά το 22...). Ήταν πολίτες Γ' κατηγορίας (ούτε καν δευτέρας) καθώς δεν είχαν ούτε γή ούτε σπίτι... Έμειναν στιβαγμένοι σε χαμόσπιτα για καμιά 30ετία...

... Η θέση που είχαν αυτοί οι άνθρωποι, στην κοινωνία ήταν λίγο έως πολύ σαν των τωρινών μεταναστών, ίσως και χειρότερη γιατί η τότε παλιά Ελλάδα των 30s είχε μια στιβαρή κοινωνική συνοχή και δεν ήταν αποδομημένη όπως η σημερινή... Τον πατέρα μου οι δικοί του τον θεώρησαν ότι κακόπεσε που παντρεύτηκε προσφυγγοπούλα... Τον ευγνωμονώ γιατί ειδάλλως δεν θα είχα υπάρξει... Η μητέρα μου κατόρθωσε να ξεφύγει και να βελτιώσει τη ζωή της και αυτό οφείλλεται εν πολλοίς στον πατέρα μου...

... Ο Θείος μου (αδελφός της) αντίθετα πήγε ναυτικός και σε όλα του τα χρόνια βασανίστηκε χωρίς κάτι ουσιαστικό... Με δύο σοβαρά ναυάγια, παράτησε τη θάλασσα για να πνιγεί στη στεριά... Μένοντας στη πρωτεύουσα και μακριά μας κακόπεσε και βασανίστηκε κάνοντας όλες τις δουλειές με κυρίαρχη αυτή του εργαζομένου στην καθαριότητα... Το timing του έδωσε τη δυνατότητα να βγάλει κάτι για να περνάει καλά, οι αγαθοεργίες του όμως τον έριξαν σχεδόν στο δρόμο... Πόσο ευγνώμων είμαι που η δική μου οικογένεια είχε τον τρόπο να με σπουδάσει...

... Τώρα στην αρρώστια, πλερωμή για τον κόπο του, βαίνει λιανός σε έναν αγώνα άνισο για τον ίδιο, ευτυχώς όμως όχι μόνος του καθώς έχει και εμάς μαζί...

... Σκέφτομαι όμως πόσο άνισα εμείς οι νεότερες γενιές take for granted όλα εκείνα που με άπειρο κόπο και κούραση κατόρθωσαν να μας παράσχουν οι γονείς μας και οι οικογένειές μας...

14 σχόλια:

DRN 06 είπε...

Δεν έχεις άδικο nikiple...

Εξύμνoς είπε...

Πριν λιγες μερες ακουσα ενα hip-hop τραγουδι απο τις "Σκιες" που ελεγε "τι παραπανω μπορεις να κανεις απ' το να ζεις η να πεθανεις". Μα ποσο λαθος ειναι! Ποσο εγωιστικο! Τι παραπανω μπορεις να κανεις? Να κανεις παιδια! Να τα μεγαλωσεις με σωστο τροπο! Να παλεψεις για καλυτερο μελλον για τα παιδια σου! Πολλα μπορεις να κανεις!

nikiplos είπε...

Dreamon... έτσι νομίζω κι εγώ (για το take for granted...)

eximnos, συμφωνώ με τα λεγόμενά σου, αν και για μένα το θέμα "παιδιά" δεν είναι τόσο κοντινό, αν και σε ηλικία που θα έπρεπε ήδη να έχω κάνει...

Roadartist είπε...

Λες τελικά όλα να είναι στο χέρι μας? Να μπορούμε να καταφέρουμε πολλά πράγματα αρκεί και μόνο με το πάθος και τη δύναμη της ψυχής του καθένα μας?..
Όσο για το θέμα παιδιών-ηλικίας.. δεν νομίζω οτι παίζει ρόλο η ηλικία για το πότε θα φέρεις παιδιά σε αυτό το κόσμο, αλλά κυρίως το πότε θα το νιώσεις.
Ως προς το θέμα των παιδιών εγώ ειμαι κατηγορηματική. Δεν κάνουμε παιδιά, απλά για να τα κάνουμε και να διαιωνηθεί το ανθρώπινο είδος. ΚΑΝΟΥΜΕ παιδιά μόνο όταν είμαστε απόλυτα συνειδητοποιημένοι και θέλουμε πραγματικά να τα μεγαλώσουμε με αρχές και αγάπη σε αυτό το κόσμο.
Φιλιά, καλή κυριακη!

Εξύμνoς είπε...

Τα παιδια ειναι ενα απ' οσα μπορεις να κανεις. Μπορεις να γραψεις ενα ωραιο βιβλιο, μπορεις να γραψεις ενα ωραιο τραγουδι...

...συμφωνω με την προλαλησασα!

nikiplos είπε...

Καλημέρα... Roadartist, μάλλον πολλά είναι στο χέρι μας... για αυτό που λες για τα παιδιά συμφωνώ απολύτως...

eximnos, και τίποτε να μην μπορέσω να γράψω δεν με νοιάζει... αρκεί που πάσχισα να δημιουργήσω, μόχθησα, έζησα στιγμές με δικούς μου ανθρώπους, είχα πάντα δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπούν και εν γένει αγαπώ και εγώ... σαφώς υπάρχει η τριβή και (αυτό που λεν στα Γίντις) Mann trucks un Got Lachs δηλ, ο άνθρωπος κάνει σχέδια κι ο θεός γελάει... (Το τελευταίο ιδιαίτερα αφιερωμένο στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο)...

Εξύμνoς είπε...

ετσι ακριβως...
Καλα να περνας!

ο φιλος του οικονομου είπε...

Καλό κουράγιο νίκιπλε. Μακάβρια σύμπτωση, έχω χάσει το θείο μου από ca πνεύμονα.

Καθηγητής Πανεπιστημίου με σπουδές στην Αμερική... τι να λέμε.

Ελπίζω όλα να πάνε καλά.

Μετεωρίτης είπε...

με συγκίνησες,
καθώς και μένα οι ρίζες μου κρατάνε από Μικρασία και οι αγαπημένοι μου παππούς και γιαγιά έχουν πεθάνει τώρα πια (βασανισμένοι και τα λοιπά..)

Η γιαγιά μου πέθανε στη Σωτηρία (ακόμα και σήμερα, όποτε περνάμε απέξω, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το "καταραμένο" μέρος...)

Εύχομαι Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ για τον αγαπημένο σου συγγενή-ΔΥΝΑΜΗ πάνω απ' όλα, έτσι;
Στηρίξτε τον. Δείξτε του ότι τον νοιάζεστε...

Να μας ενημερώνεις για τον άνθρωπο...

Πολλά φιλιά,
καλημέρα
και ολόψυχα εύχομαι ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ-ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΛΑ...

nikiplos είπε...

Καλημέρα... Φίλε του Οικονόμου, το ελπίζω και εγώ και είμαι εν γένει αισιόδοξος... Σε ευχαριστώ πάρα πολύ...

Μετεωρίτη, να ξερες πως σε καταλαβαίνω... Τον πατέρα του και παππού μου τον χάσαμε από την ίδια ασθένεια στο Σωτηρία... Σε ευχαριστώ και σένα πάρα πολύ...

Roadartist είπε...

Nα είμαστε καλά φίλε μου :)

ξανθίππη είπε...

Καλησπέρα...
Βιώνω κι εγώ μια αντίστοιχη ιστορία αυτή τη στιγμή με ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο και τον "παρακολουθώ" σοκαρισμένη...
Ακόμα και αν σε κάποια τέτοια θέματα είμαστε τελείως αδύναμοι να κάνουμε οτιδήποτε για να εμποδίσουμε τις εξελίξεις, την αγάπη μας ας τη χαρίσουμε απλόχερα... Ξέρω γω... Έστω αυτό...
Κουράγιο...

Axis Mundi είπε...

έχεις απόλυτο δίκιο. Αν και πολλές φορές ευθύνονται και οι γονείς για το take for granted των παιδιών. Σε όλα τα υπόλοιπα συμφωνώ. Δύσκολοι καιροί.

nikiplos είπε...

Καλησπέρα...

roadartist, όντως να είμαστε καλά! και το εννοώ με όλες μας τις δυνάμεις!!!


Ξανθίππη, την αγάπη μας απλόχερα, και κυρίως θετικές σκέψεις! Να το πιστέψεις ότι όλα θα πάνε καλά!!!
Εύχομαι και σε σένα δύναμη και αίσιο αποτέλεσμα για τον δικό σου άνθρωπο...

Ο/Η Axis Mundi, όντως φταίνε και οι γονείς για αυτό... αλλά και εμείς τα τέκνα, ανεξαρτήτου ηλικίας δεν πρέπει να κοκορευόμαστε... Να εισαι καλά