Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

Μικρές αχιβάδες…του Ποσειδώνα οι κόρες…

… Πάντα στέκεσαι εκεί…στο βάθος και στην ουσία των πραγμάτων… μα εγώ ξέρεις πάλι τρεις φορές θα αρνηθώ… κι ας μην το θέλω… κι ας καταβάλω προσπάθεια να είμαι ομολογητής δικός σου… Μα πάλι αρνούμαι… μόνο το βάλσαμο του χαμογέλιου σου χαϊδεύει το πορφυρό μαντήλι μου που σκουπίζει τις χορδές της κιθάρας μου… Μουσκέψαν πάλι από τη βροχή της αχνής μελωδίας που προσπάθησα να βγάλω…

… περπατώ μονάχος στο κέντρο μιας κατά τα άλλα αδιάφορης κι ασθμαίνουσας πολιτείας… Αναζητώ με το βλέμμα μου να ταιριάξω όποιο μουτράκι κοριτσιού σου φέρνει λίγο… να σε αναγνωρίσω μέσα στο πλήθος… μα βλέπεις βοηθάει σε αυτό και η μυωπία μου, που εύχομαι να μην είχα όταν χρειάζεται να δω καθάρια μέσα στην ψυχή του άλλου…

… Για να με αισθάνεσαι πλέκω τα λόγια στεφάνια από σκίνα και μυρτιές … Οι πλεξούδες των μαλλιών σου μου θυμίζουν τη Μέδουσα στην Πλάκα της Νάξου… Πάντα Αγνή… Είδα κάποτε το Θησέα να σκίζει το ματωμένο του πουκάμισο πριν ξεψυχήσει σε κάποιο έρημο και σάπιο ακρογιάλι της Τροιζήνας… Μετάνιωσε όχι γιατί σε άφησε, όπως μου είπε, αλλά γιατί τον τύφλωσαν οι Θεοί και δεν είδε την αμόλευτη ομορφιά σου… Πάντα θα λάμπει η Νάξος Αριάδνη τυπώνοντας βαθειά στην καρδιά μας αυτούς που αφήσαμε και φύγαμε σαν κλέφτες…

… Είθε να αξιωθώ το άχραντο λυκόφως του προσώπου σου… Μάζεψα άλλη μια φορά όλα τα κομμάτια που διαχύθηκα και σκόρπισα… προσπάθησα να συνθέσω όλα όσα έχουμε κάνει και ονειρευτεί… Για άλλη μια φορά θα κινήσω από τα μέρη σου σαν τον Γέρο Δυσσέα… ελπίζοντας πως οι Θεοί θα με ορμηνεύσουν για να σκοτώσω τους μνηστήρες που τυραννούν το νου μου…

15 σχόλια:

ξανθίππη είπε...

Σαν να έπλεξες ένα εγκώμιο...
Ύστερο, τωρινό και προθύστερο. Τρυφερό και σκληρό συνάμα.
Και πόσο με άγγιξε όλος αυτός ο πόνος των "χαμένων επιλογών" και των ριζωμένων αισθημάτων...
Τίποτα δεν έχει τελειώσει, καμιά απόφαση δεν έχει παρθεί σε ένα παιχνίδι που παίρνει μέρος η αγάπη...

ο φιλος του οικονομου είπε...

Κάθε παιχνίδι είναι μια νούλα... Δεν υπάρχει κερδίζω ή χάνω μόνο... Κάθε κακοτοπιά, είτε εκεί σε οδήγησε η τύχη είτε μόνος σου διάλεξες τον δρόμο, σε έκανε πιο ανθεκτικό. Και ακόμα και αν ουδέποτε το ζήτησες να συμβεί έτσι, αν δεν συμφωνούσες με την ανταλλαγή, παρόλα αυτά ως ήττα δε λογίζεται.

Γι αυτά που έχασες σου δώθηκαν άλλα, και όσο και να ατιπαθείς τα καινούρια που ήρθαν με την βία να πάρουν την θέση των παλιών, ωστώσο σου είναι χρήσιμα, χρήσιμα ώστε να αποφύγεις να χάσεις κι άλλα που αγαπάς.

Η ανάμνηση των περασμένων ηδεία και αναπαυτική όσο νά 'ναι προσφέρει καταφύγιο μόνο προσωρινό. Εξάλλου μόνιμο δεν γνωρίζω να υπάρχει.

Γι αυτό coach ελπίζω να δεχτείς μια συμβουλή από κάποιον μικρότερό σου... κεφάλι ψηλά και σίγουρο βήμα

Εξύμνoς είπε...

Νικιπλος... ωραια αναρτηση.

Μαργαρίτα είπε...

"μόνο το βάλσαμο του χαμογέλου σου χαϊδεύει το πορφυρό μαντήλι μου που σκουπίζει τις χορδές της κιθάρας μου… "

"Αναζητώ με το βλέμμα μου να ταιριάξω όποιο μουτράκι κοριτσιού σου φέρνει λίγο… "

Τι όμορφα λόγια, τρυφερά...

"Μάζεψα άλλη μια φορά όλα τα κομμάτια που διαχύθηκα και σκόρπισα… προσπάθησα να συνθέσω όλα όσα έχουμε κάνει και ονειρευτεί… "

Δεν θα πω τίποτα...
να μη χαθεί η μαγεία
αυτου του ακριβού κειμένου!!!

Καλή Άνοιξη σου ευχομαι***

DRN 06 είπε...

Ότι υπήρξε δεν γίνεται να πάψει να έχει υπάρξει... Είναι κι αυτό κάτι. Ίσως το πιο σημαντικό.
Πολύ όμορφο κείμενο.

Roadartist είπε...

..όλοι στον ίδιο κύκλο είμαστε τελικά.. αλλά θέλει τόλμη να ανοίξεις τη καρδιά σου..

nikiplos είπε...

Καλησπέρα... Ξανθίππη σε ευχαριστώ και να είσαι καλά... όντως καμιά απόφαση δεν έχει παρθεί οριστικά...όπου ριζώνει η αγάπη...
όπως και μετά από χρόνια δεν ξέρω αν ο όρος επιλογές ισχύει... ή πορευόμαστε με γνώμονα το πιο βολικό για μας ή το πιο ανέξοδο... κι έρχεται η αγάπη να μας ρίξει γροθιά...

nikiplos είπε...

φίλε του οικονόμου, συμφωνώ δεν υπάρχουν κανόνες στα παιχνίδια της ζωής... συμφωνώ σε όσα λες... και να σου πω ότι αν και νομίζουμε πολλές φορές ότι ο δρόμος που ακολουθούμε είναι επιλόγή μας, συχνά η τύχη παίζει καθοριστικό ρόλο... πάντα το κεφάλι ψηλά γιατί είναι δικές μας οι επιλογές και τα λάθη δικά μας... και την αγάπη που πονάει να ξέρεις εγώ και αυτήν τη χαίρομαι... είναι συναίσθημα και σε γεμίζει... και είναι ωραίο να σε αγαπούν...

nikiplos είπε...

eximnos, thanks και αν έκλεισες τα 20 προσφάτως, τότε να ξέρεις ότι είσαι σε ηλικία που πρέπει να τολμάς συνεχώς και να κάνεις λάθη τώρα... Κανείς δεν θα σε παρεξηγήσει τώρα για αυτό κάνε τώρα τα λάθη σου...

nikiplos είπε...

Μαργαρίτα σε ευχαριστώ και εσένα για τα καλά σου λόγια!!! Δεν συναγωνίζονται με τίποτα τη δική σου όμορφη γλώσσα στο ποστ σου... Καλή Άνοιξη κυριλεκτική και μεταφορική σε όλους μας!!!

nikiplos είπε...

dreamon, όλες οι εμπειρίες συνηγορούν σε ένα πράγμα... δεν υπάρχουν νόρμες ή κανόνες... απλά με τα χρόνια γινόμαστε πιο δυσκίνητοι...
Και ξανατονίζω για πολλά πράγματα η ζωή μας είναι αυτοί που μας αγάπησαν εν κατακλείδι...

nikiplos είπε...

roadartist, ή καρδιά ταξειδεύει το νου... Τι αξία έχει η ζωή και οι επιτυχίες αν δεν τις μοιράζεσαι με κάποιον/α?

Και η Αγάπη? αν αμόλευτη την αφήνεις δεν είναι σαν πέλαγο καθάριο?

Να είσαι καλά

Roadartist είπε...

έχεις πρόσκληση :)

me είπε...

ωραια αναρτηση...

nikiplos είπε...

roadartist, θα ανταποκριθώ...

me, σε ευχαριστώ...