Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

... μικρή επιστροφή...

... χαιρετώ εγκάρδια όλους όσους τον τελευταίο μήνα φύλαξαν θερμοπύλες... Εγώ γύρισα στην Πατρίδα, που όταν λείπεις για καιρό, την νοσταλγείς με έναν άλλο διαφορετικό τρόπο... Έτσι αφέθηκα να με γεμίσει το φως και το άρωμά της χωρίς να έχω τίποτε άλλο "ανοικτό" για τα υπόλοιπα... Περιττό να πω ότι δεν είδα καθόλου τηλεόραση, πέρα από κάποιες μεταδόσεις των ΟΑ2008 και αυτές ένεκα επιμονής συγκενών που με φιλοξένησαν...

... έκανα τρείς μετακομίσεις, που αντιστοιχούν περίπου, σε άνοιγμα, κλείσιμο και τακτοποίηση 120 περίπου μεγάλων κουτιών... Τα βιβλία μου διασκορπίστηκαν σε διάφορα σημεία, και είναι βέβαιο πως αν θέλω κάτι, έγγραφο ή βιβλίο, θα πρέπει να ταξιδέψω σε δύο πόλεις και να ψάξω 3 διαφορετικές αποθήκες για να το βρω... Δεν με πειράζει όμως, γιατί κανονικά πρέπει να είμαι ευγνώμων σε όλους αυτούς τους πολύ καλούς φίλους και συγκενείς που προσφέρθηκαν να αποθηκεύσουν την όποια ευτελή οικοσκευή μου... Όσο για τα βιβλία που έχω είναι άπειρα, αλλά δεν φταίω εγώ... αυτά με βρήκαν...

Ας είναι... Ο ήλιος, τα δειλινά, η έκλειψη σελήνης και το φως της Ελλάδας με αποζημίωσαν... Είναι αυτή η αίσθηση που έχεις όταν ξαναγυρίζεις σε όλα εκείνα που λιθαράκι λιθαράκι, σε έχτισαν και σε έκαναν αυτό που είσαι... Ανοίγεις τα μάτια σου, και ο χρωστήρας είναι οικείος, αποδίδει εκείνες τις γραμμές που έχεις μάθει απέξω να βλέπεις... Ακόμη, και οι άσχημες, εκείνες που κανονικά θα έπρεπε να με ενοχλούν, αυτή τη φορά μου ήταν πέρα για πέρα διασκεδαστικές...

... πρόλαβα και αντάμωσα κάποιους από τους φίλους μου, γιατί οι περισσότεροι, δυστυχώς διακόπευαν... Και αυτοί με δέχτηκαν και περάσαμε ώρες προσπαθώντας να εκμαιεύσουν από μένα πως είναι έξω, και τι διαφέρει με το μέσα... Ξαφνιάστηκαν όταν τους είπα κάτι που μου φαίνεται προφανές... "ίδια είναι". Γιατί αυτό που κάθε φορά βιώνω έχει εμένα μέσα, είναι η δική μου ματιά που περνάει από τα δικά μου φίλτρα... Όσο κι αν ταξιδεύω, κουβαλάω πάντα την Ελλάδα μαζί μου... αυτά που αγαπάω και αυτά που θέλω να μείνουν... και όλα τα όμορφα κι οργανωμένα που βλέπω εδώ έξω, κι αυτά πάλι Ελλάδα γίνονται, γιατί μέσα μου εύχομαι ότι θα ήταν όμορφα να αποκτούσε και η δική μου Ελλάδα αυτά τα καινούρια όμορφα και προηγμένα... Δεν μπορείς να δεις κάτι καλό σε κάποιον άλλον, αν δεν το δεχτείς πρώτα σαν καλό, και δεν το διηθήσεις μέσα από τα δικά σου μάτια και βιώματα...

... Μα πίσω στην Πατρίδα, οι ορίζοντες, οι ακτογραμμές, οι ξαστεριές όλα ήταν εκεί και με περίμεναν... Και οι άνθρωποι... Γερασμένοι, ίσως όλοι λίγο παραπάνω, μα αυτό δεν πειράζει καθόλου γιατί έκανα στενή παρέα και με πολύ νεώτερους... Βυθίστηκα μέσα στην θάλασσα και άφησα να με παρασύρει το ρίγος της και η αρμύρα της, ένα άρωμα που ποτέ και με τίποτε δεν θα μπορούσα να το περιγράψω σε έναν ξένο... Λαίμαργα παραδόθηκα στα διάφορα εδέσματα εγώ ένας εγκρατής, τόσο που μάλλον δεν μπορεί, ένα κιλό πρέπει να το πήρα...

... ακόμη και ένας καυγάς σε μια ταβέρνα (φυσικά για το πάρκινγκ) με διασκέδασε, και όταν τα αίματα άναψαν έσπευσα και χώρισα τις δύο παρέες αμβλύνοντας τις προφανώς γελοίες διαφορές... Ο ένας εκ των δύο μου είπε "ευτυχώς που ήσασταν εσείς εδώ"... του απάντησα πως την άλλη φορά να γίνει αυτός εγώ, άφού ενέγκρινε τόσο τη στάση μου...

... Το φως εκεί κάτω το πήρα μαζί μου και το φέρω μέσα μου... εδώ πίσω με υποδέχτηκε το γκρίζο συνεφιασμένο φως και το κρύο (13 βαθμοί), αλλά εγώ θαρρείς ότι ακόμη ζεσταίνομαι... καθώς το μπόινγκ σήκωσε το ρύγχος και απογειώθηκε από το Ελ.Βενιζέλος έριξα μια τελευταία ματιά στην Αθήνα που ξυπνούσε εκείνη την ώρα στο πρωινό φως της ανατολής, και το πυκνό φως του ήλιου με αγκάλιασε... ήταν το τελευταίο που γεύτηκα... εύχομαι σε όλους καλό υπόλοιπο του καλοκαιριού, και καλή αντάμωση...

37 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ive done something here to have you a few cents!

DRN 06 είπε...

Γεια σου αγαπητέ nikiple. Σειρά μου να πω "πολύ καλό ποστ" και όχι, δεν το λέω από ευγένεια :-)

Ιδιαίτερα η τελευταία (ποιητική) παράγραφος δημιουργεί μια από τις αγαπημένες μου εικόνες: Τη θέα της ανατολής από αεροπλάνο.

Καλό χειμώνα! ;-)

fractal είπε...

Να σου πω ένα βιαστικό καλώσόρισες και από το δικό σου bogg. Θα ξαναπεράσω.

Roadartist είπε...

Καλησπερα Νικιπλε μου..
Πολυ νοσταλγικό το ποστ σου, και τελικά η πρώτη ερώτηση που θέλω να σου κάνω .. ειναι πότε εγκαταλείπεις τα ξένα..και μας έρχεσαι ΑΘήνα.??.. Μάλλον εδώ θα έρθεις πάλι..μονίμως και πολύ σύντομα.. :)

Ομορφες σκεψεις..Ομορφο να σου λειπει ετσι η πατριδα..και για τα καλα αλλα και για τα 'κακά' της..Οταν εισαι εκτος, τα βλεπεις ολα με αλλη ματια..Και ομορφο που τωρα μπορεις να συγκρινεις..

"Βυθίστηκα μέσα στην θάλασσα και άφησα να με παρασύρει το ρίγος της και η αρμύρα της.."

Να ξερες ποσο συμβαδιζω με αυτη τη φραση..Και ξερεις σημερα ενιωσα καπως 'αχαριστη'..Ο λόγος..Παρολο που οι διακοπες μου τυπικα εχουν τελειωσει, και εχτες και σημερα βρεθηκα αρκετη ωρα για μπανιο στη θαλασσα..και οταν σημερα πλεον "επρεπε" να φυγω και να επιστρεψω στην ΑΘηνα με επιασε μια πολυ βαρια μελαγχολια. Ενα πραγμα πολυ περιεργο, ασηκωτο.. Και ενδομυχα μεσα μου σκεφτηκα "μα πόσο πια θες να κατσεις, ποσες μερες ακομα δηλαδη θα ηθελες διακοπες, δε σου αρκουν αυτες οι μερες" .. γαμωτο η απαντηση η πρωτη ηταν 'όχι'.. :)
Δε ξερω πως θα προχωρησει η ζωη μου, κανεις δε ξερει βεβαια, αλλα αν δεν μπορεσω να μεινω κοντα σε θαλασσα, νομιζω οτι θα κανω τεραστιο λαθος.. Πο, καλα τι σου γραφω.. Αυθορμητες σκεψεις, απο το μυαλο, κατευθειαν εδω.. Να εισαι καλα..Καλως ορισες..καλως βρεθηκαμε..

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πάντα χαίρομαι τις περιγραφές σου, μα με τούτη ένιωσα το ρίγος στο πετσί μου, την αρμύρα στα χείλη, τις ζεστές ακτίνες του ζωοδότη, και το μελαγχολικό κενό της απογείωσης για το γαλάζιο που έμεινε πίσω....

Καλή επιστροφή... από τώρα... ας είναι νωρίς. Πατρίδα είναι αυτή,,,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

me είπε...

hello!
θα συμφωνησω με τον dreamon εξαιρετικο Post!

τελικα,δεν ειναι τυχαιο που συναντηθηκαμε ιντερνετικα.
κ εμενα η καλυτερη μου ειναι ανατολη απο αεροπλανο κ μεχρι τωρα ειχα πολλες.
Φιλακια

nikiplos είπε...

Dreamon, τι να πω... σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... όπως και να το κάνουμε η ομορφιά της ανατολής από ψηλά αποζημίωσε την όποια θλίψη είχα που εγκατέλειπα ξανά την Ελλάδα...

Εύχομαι καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!!!

nikiplos είπε...

Καλό μου fractal καλώς ώρισες!!! Φαντάζομαι εκεί κάτω στις αμουδιές του Ομήρου, θα κάνει ακόμη ζέστη, και ένας διάπυρος ήλιος θα λούζει με το φώς του τις πολίχνες μας...
Δρέψε λοιπόν τις εικόνες και χαίρου το υπόλοιπο του καλοκαιριού!!! τα φιλια μου.

nikiplos είπε...

roadartist, καλώς ξαναβρεθήκαμε... Φαντάζομαι σε παραπλάνησε (και εσένα) ο τίτλος, και η ύστερη ευχή... Όχι δεν επιστρέφω σύντομα... (ελπίζω να μην μου ετοιμάζουν δυσάρεστη έκπληξη οι εργοδότες μου:) και εμένα όποτε αφήνω τη θάλασσα με πιάνει βαριά μελαγχολία... Μου λείπει αφάνταστα... Ναί θα κάνεις λάθος αν μείνεις μακριά της, γιατί από όσο σε ξέρω και από τα ποστ σου, είσαι κι εσύ μια θαλασσινή...

Να είσαι καλά, καλό υπόλοιπο θέρους και μην ξεχνάς, ότι η θάλασσα στην Ελλάδα είναι κολυμβήσιμη μέχρι και τέλη οκτωβρίου...
φιλιά!

nikiplos είπε...

Γλαρένια, μου!!!

"και το μελαγχολικό κενό της απογείωσης για το γαλάζιο που έμεινε πίσω...." Νά ξερες πόσο "ράβεις" μέσα μου... τέλος πάντων...

Θα προσπαθήσω να ξαναγυρίσω Χριστούγεννα, και ελπίζω να έχω αρκετές ημέρες...

Φιλί Νυχτερινό.

nikiplos είπε...

me, καλώς ώρισες!!! Το τυχαίο παίζει κρίσιμο, αλλά μικρό ρόλο... πρέπει να υπάρχει η "μαγιά" για τα υπόλοιπα... εμένα όλες σχεδόν οι ανατολές μου αρέσουν... αποπνέουν μια ενδόμυχη αισιοδοξία, "το φως τελικά επικρατεί". Εδώ ένεκα συννεφιάς και βροχερού καιρού, δεν έχω χαρεί και πολλές ανατολές, έτσι όπως τις χαίρομαι εκεί πίσω...

πολλά φιλιά!

Dr Low είπε...

Μια και εκπαιδευτηκες στις μετακομίσεις, δεν έρχεσαι κι απο δω! 230 κούτες (προς το παρόν) με βιβλία που πρέπει να μετφερθούν όοοοολα στην ιταλία. Και μη μου πεις τί τα θες εκεί! Δε μπορώ μακυά τους.
Ελπίζω να πέρασες καλά στην Ελλάδα
Τα φιλιά μου!

Fegia είπε...

Καλησπέρα φίλε.
Απόλαυσες την Ελλάδα σε συνθήκες νόστου και αυτό είναι υπέροχο. Γιατί μόνο έτσι(;) μπορεί κανείς να χαρεί μια Ελλάδα, που φροντίζει να μας πληγώνει καθημερινά...

Aφήνω τις γκρίνιες κατά μέρος, και σου εύχομαι καλή επάνοδο στην πόλη του φωτός.
Να απολαύσεις και εκεί τις μοναδικές δυνατότητες που σου προσφέρει αυτή η πόλη.
Και μαζί με τις μικροαπολαύσεις, δοκίμασε ένα gateau chocolat στο "Flore en l' île" στη Cite.

Καλή εβδομάδα.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου Nikiplos, εχθές σου άφησα ένα σχόλιο στην ανάρτηση τα τελωνεία της Βρέστης χωρίς να δω την νέα σου ανάρτηση. Σήμερα που ξαναμπήκα την είδα για πρώτη φορά, ίσως να έφταιγαν τα ουζάκια που έπινα με την παρέα μου.
Η περιγραφή σου με έκανε να νοσταλγήσω την εποχή που πηγαινοερχόμουνα στην Ελλάδα όταν σπούδαζα, να είσαι καλά.
Καλή σου ημέρα και να έχεις πάντα μέσα σου αυτό το υπέροχο φως της Πατρίδας μας. gskastro

fractal είπε...

Nίκιπλος. Ετοιμάστηκα για μιά βουτιά στις γνωστές αμμουδιές.. Όταν είδα το σχόλιό σου την ανέβαλα για λίγο. Ας περιμένει. Η θάλασσα που θα πάω σήμερα είναι περίπου 10 ημέρες το χρόνο ήρεμη. Όλες τις υπόλοιπες είναι απλησίαστα άγρια. Όταν όμως είναι ήμερη...είναι απερίγραπτα γλυκειά. Μου αρέσει να την κοιτάζω με όλα της τα πρόσωπα. ¨Όταν είναι γλυκειά είναι σαν να μου δίνεται επειδή δεν την φοβάμαι. Σήμερα νιώθω ότι με περιμένει . Όχι όμως για πολύ. Ξέρω πως σε λίγο θα θα αρχίσει να αφρίζει. Θα της πω το λόγο που καθυστέρησα και θα με καταλάβει..
Εσύ όμως με τέτοια ποίηση μέσα σου πως πορεύεσαι εκεί. Ο αγαπημένος μου ποιητής, ο Μαγιακίφσκυ, δεν είχε καθόλου καλή άποψη για το Παρίσι.
Μακάρι η παρουσία σου εκεί να εξανθρωπίζει την πόλη. Κάθε σου ανάρτηση σε φέρνει πιό κοντά σε όλους τους φίλους που σε παρακολουθούν και σε αγαπούν.
Μίλησα σε ένα δικό μου άνθρωπο που κάνει μεταπτυχιακό στο Παρίσι, γιά σένα, και σχημάτισε την εντύπωση ότι σε γνώριζα πολύ καλά. ! Και έτσι είναι. Η εικόνα δεν έχει καμιά σημασία. Εξ΄άλλου εμείς στην Ανατολή είμαστε ανεικονικοί. Το έχει αποδείξει η ιστορία μας!
Ακόμα και πρίν την εικονομαχία!
Φιλιά και πολύ αγάπη. Δεν κάνω διακοπές εδώ. "Το σπίτι μου έδωσαν φτωχικό τη γλώσσα Ελληνική ..."
Εδώ λοιπόν είναι το σπίτι μου.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Nikiplos, τελικά δεν έγινε δυνατό να βρεθούμε στην Ελλάδα.Ισως μια άλλη φορά.Τα βιβλία σου τα έχω φυλαγμένα.Κάτι τέτοιες στιγμές συμαδεύουν την ζωή μας ανεξίτηλα και έχουμε να θυμόμαστε σαν θα έρθει η ώρα .Να είσαι καλά και ναι η Ελλάδα είναι όμορφη και γλυκιά και αξίζει να την σκεπτόμαστε.
Σου στέλνω την αγάπη μου.

nikiplos είπε...

El, αγαπητή και ταξιδιάρα, καλώς ήρθες!!! Θα σου κοστίσει μια περιουσία να μεταφέρεις όλα αυτά στην Ίταλία, αλλά εύχομαι να τα καταφέρεις! Σου εύχομαι καλή δύναμη και κουράγιο!
Τα φιλιά μου!!!

nikiplos είπε...

Φίλε Fegia καλησπέρα...
Επανήλθα και σήμερα ήταν η πρώτη άχαρη μέρα στη δουλειά... Από τα ποστ σου βλέπω ότι ξέρεις το Παρίσι απ' έξω κι ανακατωτά... Όσο για τις μικροαπολαύσεις, "ένα gateau chocolat στο "Flore en l' île" στη Cite" θα το δοκιμάσω όπωσδήποτε, αφού για την ώρα στο Σηκουάνα γυροφέρνω...

Αντέυχομαι καλή και δημιουργική εβδομάδα...

nikiplos είπε...

Αγαπητέ gskastro σε ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σου λόγια... είναι αυτό το φως εκεί κάτω στην Ελλάδα που δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Στη Βυρηττό, το πρωΐ έμοιαζε με μεσημέρι στην Ελλάδα... Οι Ανατολές εκεί είναι μπακιρένιες...
Στο Λονδίνο και στο Παρίσι, ακόμη και χωρίς συννεφιά, δεν φθάνει αρκετό φως... Οι ανατολές εδώ είναι αργυρές...
Μόνο κάτω οι Ανατολές μου φαίνονται χρυσαφένιες... και αυτό ξέρω ότι είναι απλώς ιδέα μου...

πολλούς χαιρετισμούς...

nikiplos είπε...

Αγαπημένο fractal όπως πάντοτε, χείμαρρος τα λόγια σου... Η Θάλασσα ακόμη και άγρια είναι όμορφη... ακόμη και τότε θαρρώ πως είναι αγριεμένη και μας διώχνει για κάποιο σημαντικό λόγο που πρέπει οπωσδήποτε να αποκρυπτογραφήσω...

Δεν έχω διαβάσει τόσο πολύ από τον Μαγιακόσφκι, ίσως γιατί φοβάμαι συχνά τη μεταφρασμένη ποίηση... Η πρώτη μου εμπειρία ήταν με τον Έλιοτ, όπου η ελληνική απόδοση, αδικεί τρομερά τον "ποιητή του χρόνου".

Το Παρισάκι, πάντως είναι δεκτική πόλη και δεν το βιώνω απάνθρωπα... Ίσως βέβαια αυτό να οφείλλεται εν πολλοίς στα δικά μου φίλτρα, όπου όπως είπα, κουβαλώ πάντοτε μέσα μου την Ελλάδα... Η Ελλάδα ταξιδεύει μαζί μου όπου κι αν πάω... άλλωστε δεν μπορείς παρά παντού εδώ να συναντάς πρόδηλα την Ελλάδα, και όχι μόνο φυλακισμένη στα Μουσεία τους...
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια... όπως σε ευχαριστώ πολύ για τη μνημόνευσή μου στη συζήτηση με τον φίλο σου... Εμείς, η εικόνα μας είμαστε εν πολλοίς ο λόγος μας... Για αυτό και αν και ανεικονικές οι σχέσεις και οι επαφές μας είναι βαθιές με γερές ρίζες, αφού αν μή τι άλλο, οι περισσότεροι αποδίδουν την ψυχή τους, "αυτά που τους στοιχειώνουν"...
Τα σπίτια μας είναι πολύ πλούσια, αν έχουν το Ελληνικό φως και τις λιτές Ελληνικές γραμμές, όμοιες με αυτές που προσπάθησαν εν πολλοίς να αποδώσουν οι Άρης Κωνσταντινίδης και Πικιώνης... Επέτρεψέ μου εδώ μια σχετική άγνοια για πολλούς άλλους σημαντικούς αρχιτέκτονες που προσπάθησαν να χαράξουν λιγνές γραμμές στις αμουδιές του Ομήρου... Μα ακόμη και τα παλιότερα τα παραδοσιακά, είναι κι αυτά για μένα πολύ πλούσια και ανεκτίμητης αξίας... Γιατί στην ουσία βαστάνε ότι έχει απομείνει από την Ελλάδα...
Τα άλλα τα πυκνά σύγχρονα πολεοδομικά συγκροτήματα, δεν τα συμπάθησα... έχουν μια ξιπασιά, και κρύβουν τον ήλιο και τον αέρα, σαν να ντρέπονται... Δεν είναι δικά μας γραικικά...

nikiplos είπε...

Αγαπητέ epikure, όπως θα κατάλαβες και από τη νύξη για τις μετακομίσεις μου δεν υπήρξε ούτε σπίθα χρόνου για μένα τις λίγες ημέρες που έμεινα στο Λεκανοπέδιο...Οπωσδήποτε θα προσπαθήσω την επόμενη φορά... Με τιμάει πολύ που φυλάς βιβλία για μένα...Ξέρεις για μένα τα βιβλία μου είναι η "περιουσία" μου... Η Ελλάδα είναι όμορφη κι εμείς μαζί της όταν την συναντούμε και τη βιώνουμε...
Στέλνω την αγάπη μου, και εύχομαι καλό υπόλοιπο του μακρού Ελληνικού καλοκαιριού...

fractal είπε...

Nikiplos.
Xθές έφυγε από εδώ για την Αθήνα και στη συνέχεια για το Παρίσι, ο άνθρωπός μου. Του έδωσα για σένα, ένα τουριστικό όδηγό που έχω γράψει για την περιοχή μου, κυρίως γιατί περιέχει πολλά ιστορικά στοιχεία.
Θα περιμένω να βρεις τρόπο να σου στείλω το e-mail του για να συννενοηθείτε.
Μίλησες για δύο κορυφαίους αρχιτέκτονες της νεότερης Ελλάδας, (μεγάλες μου αγάπες) εκ των οποίων ο ένας, ο Πικιώνης, είναι πατριώτης μαυ και ανήκει στην περίφημη εκείνη γενιά του 30 όπως την ονόμασαν , και που ήταν η τελευταία αναλαμπή Ελληνικότητας στην τέχνη. Στην ίδια αυτή γενιά καλλιτεχνών ανήκε και ο Τσαρούχης όπως ασφαλώς θα ξέρεις.
Ο Άρης Κωσταντινίδης έκανε τις πρώτες ανακαινήσεις σπιτιών στο χωριό μου, υποδεικνύοντας τον τρόπο που έπρεπε να ανακαινισθούν χωρίς να χάσουν την ιδιαιτερότητα και τη φυσιογνωμία τους. Θα διαβάσεις σχετικά στον οδηγό. Στάθηκα πολύ τυχερός άνθρωπος γιατί στα φοιτητικά μου χρόνια ακόμα, άκουσα μιά διάλεξή του στο Πολυτςχνείο, σχετικά με τις απόψεις του στην αρχιτεκτονική του χώρου. Αυτή και μόνο η διάλεξη στάθηκε ικανή να δώσει θεωρητικό υπόβαθρο και να συσπειρώσει τις σκόρπιες και χύμα σκέψεις μου γύρω από την αισθητική του περιβάλλοντος και των χρηστικών στοιχείων της καθημερινότητας. Μεγάλος, πολύ μεγάλος δάσκαλος. Διστυχώς χάθηκε νωρίς και τόσο άδικα. Η περίπτωσή του μου θυμίζει ένα άλλο μεγάλο αρχιτέκτονα, τον Άγγλο Σμίθ που αυτοκτόνησε την ημέρα που μπήκαν οι Γερμανοί κατακτητές στην Αθήνα πέφτοντας από το μπαλκόνξ της Μεγάλης Βρετάνιας όπου έμενε.
Οι μεγάλου πνευματικού αναστήματος
άνθρωποι είναι τόσο ευάλωτοι και ευαίσθητοι...Αρκετοί από μας τους Έλληνες ενοώ, συνεργαστήκαμε με τους Γερμανούς.. Είμαι σίγουρη πως αν ο Σμιθ προτεινόταν για καθηγητής σίγουρα θα του πρότασσαν το εμπόδιο πως δεν ήταν Έλληνας.. Νίκιπλος σε στεναχώρησα υποψιάζομαι. Κουράγιο. Εσύ και οι άλλοι που είναι σαν και σένα κουβαλάτε βαρύ φορτίο. Κουράγιο..

Ανώνυμος είπε...

καλως ήλθες Nikiple και ξανά καλή αντάμωση...

Ξέχασες να αναφερθείς στην έκλειψη που είχε το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου... Μυστηριακή ήταν και πολύ μα πολύ δυνατή!!! Ίσως αυτή να έφταιγε για τον τσακωμό με την παρέα σου...
Όσο με αφορά, τί να πώ;, οι πέριξ μου έκείνη τη μέρα της πανσελήνου μόνο τρίχες και κυνόδοντες δεν έβγαλαν... Μόνο εμένα επιρρέασε ρομαντικά και cool
Π.Β.

Ανώνυμος είπε...

καλως ήλθες Nikiple και ξανά καλή αντάμωση...

Ξέχασες να αναφερθείς στην έκλειψη που είχε το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου... Μυστηριακή ήταν και πολύ μα πολύ δυνατή!!! Ίσως αυτή να έφταιγε για τον τσακωμό με την παρέα σου...
Όσο με αφορά, τί να πώ;, οι πέριξ μου έκείνη τη μέρα της πανσελήνου μόνο τρίχες και κυνόδοντες δεν έβγαλαν... Μόνο εμένα επιρρέασε ρομαντικά και cool
Π.Β.

Σταλαγματιά είπε...

Καλέ μου nikiplo
Μέσα από τα λόγια σου ένιωσα κι
Εγώ αυτό το γλυκό ρίγος που σε διαπερνά
Όταν αφήνεις πίσω σου κάτι που αγαπάς.
Παίρνεις μαζί σου μια θάλασσα από αναμνήσεις
Και τις κρατάς σφιχτά στην ψυχή σου,
Χαίρομαι που ήρθες και γεύτηκες μνήμες που
Όταν κλείνεις τα μάτια σου θα ζωντανεύουν εμπρός
Σου ξανά όλα τα τοπία εκείνα, τις μελωδίες τα χρώματα
Τις μυρωδιές.
Κάθε τι μια ζωγραφιά .
Όλα τα ωραία κρατά τόσο λίγο!!!!

Μα μη λυπάσαι, θα ζήσεις κι άλλα πολλά πολλά

nikiplos είπε...

Αγαπημένο fractal, δεν έχω λόγια να σχολιάσω αυτά που είπες... να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό, που δέχτηκες έστω και έμμεσα το φως αυτών των ανθρώπων...
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ότι κουβαλάει κάποιο βαρύ φορτίο... ένας ημιμαθής είμαι που βγήκα εδώ έξω μήπως και ξεστραβωθώ...

Θέλω επίσης να πιστεύω ότι δεν θα γίνω ποτέ "μαυραγορίτης"... μόνο αυτό...

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια... και σε ευχαριστώ και για την ιστορία με τον Σμίθ... Δυστυχώς θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία η περίπτωσή του...

Για την επικοινωνία με το φίλο, σου θα αφήσω το μειλ μου στο δικό σου μπλογκ...

φιλιά!

nikiplos είπε...

Καλώς τον ΠΒ!
Η πανσέληνος του Αυγούστου, έχει αποκτήσει κάτι το μυστηριακό... εκείνο το βράδυ όλοι θέλουμε να περάσουμε υπέροχα, κι έτσι πιεζόμαστε κάπως... για την εκλειψη σελήνης, αναφέρθηκα, ήταν όμως τόσο όμορφη... και τόσο ζεστή η μέρα εκείνη...

Τελευταία αναζητώ την πανσέληνο του Σεπτεμβρίου, που νομίζω είναι απείρως καλύτερη...

φιλιά!

nikiplos είπε...

Anastasia, καλώς ήρθες!!! καλό υπόλοιπο να ευχηθώ... Έχεις πάντα τον μοναδικό τρόπο να δίνεις στα βιώματα αξία μοναδική, και συμφωνώ και μου αρέσει έτσι όπως το κάνεις...
Να είσαι καλά, και να έχεις τα φιλιά μου!

irlandos είπε...

Πολύ ωραίο το κείμενό σου. Σωστά το λες η θεώρηση της Ελλάδας απ' το εξωτερικό είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση. ίσως η καλύτερη Ελλάδα να υπάρχει στα μάτια εκείνων που ζουν μακριά της και την έχουν πεθυμήσει. Κατά τα άλλα με κάλυψε το σχόλιο του fegia, αν και δεν ξέρω το συγκεκριμένο στέκι.

Φιλικά,
Ιρλανδός

Nefelli είπε...

Καλώς μας επέστρεψες φίλε...

Σε ένα προηγούμενο ποστ, συμβούλεψα τους φίλους, να μαζέψουν όσο περισσότερο ήλιο μπορέσουν, για το χειμώνα που έρχεται.
Εσύ καλέ μου το έκανες με το παραπάνω...
"... Το φως εκεί κάτω το πήρα μαζί μου και το φέρω μέσα μου... εδώ πίσω με υποδέχτηκε το γκρίζο συνεφιασμένο φως και το κρύο (13 βαθμοί), αλλά εγώ θαρρείς ότι ακόμη ζεσταίνομαι..."

Και μην σε σκιάζουν οι χειμώνες...
Εσύ, γυναίκας αίμα ελληνικό,
έχεις τον ήλιο στα μάτια και θα ζεσταίνει κάθε κρύο συννεφιασμένο φως.

Χαίρομαι πολύ που είσαι ξανά κοντά μας.
Φιλί πεθύμιας

nikiplos είπε...

Irlande με το αστείρευτο χιούμορ, σου σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... Το στέκι του fegia θα το επισκεφθώ οπωσδήποτε... και ένα γλυκό σοκολατίνα οπωσδήποτε είναι ενδιαφέρον...

πολλούς χαιρετισμούς !!!

nikiplos είπε...

Αγαπημένη Nefelli καλώς ξαναήρθες!!! Όπως πάντα τα λόγια σου είναι έμμετρα και ποιητικά...
σε ευχαριστώ από καρδιάς!!!

Φιλί ενθουσιασμού!!!

Μαργαρίτα είπε...

Καλημέρα καλέ μου Νικίπλε!!
Υπέροχο κείμενο και τα συναισθήματα
που αναπηδούν από τη γραφή σου εξίσου μοναδικά.. κράτα στο σακουλάκι σου όλες τις τρυφερές αναμνήσεις και κάθε μέρα να γεύεσαι την ομορφιά του καινούργιου, του απρόοπτου που έρχεται στη ζωή σου!!

Δυό πουλιά φιλιά**
και πολλά χαμόγελα!!
:)) :))

Μαργαρίτα είπε...

Καλημέρα καλέ μου Νικίπλε!!
Υπέροχο κείμενο και τα συναισθήματα
που αναπηδούν από τη γραφή σου εξίσου μοναδικά.. κράτα στο σακουλάκι σου όλες τις τρυφερές αναμνήσεις και κάθε μέρα να γεύεσαι την ομορφιά του καινούργιου, του απρόοπτου που έρχεται στη ζωή σου!!

Δυό πουλιά φιλιά**
και πολλά χαμόγελα!!
:)) :))

nikiplos είπε...

Μαργαρίτα!!! καλώς επέστρεψες! Ελπίζω να τα πέρασες όμορφα...

"Δυό φιλιά πουλιά"! Η καλύτερη ευχή!!!
Να είσαι καλά και να έχεις τα φιλιά μου...

christina είπε...

Πολύ όμορφα και ποιητικά την περιγράφεις αυτή την επιστροφή...Με άγγιξε ιδιαίτερα γιατί έχω νιώσει αυτά τα συναισθήματα....΄που ίσως ακούγονται κλισέ αλλά τα νιώθεις μόνο όταν λείπεις...και δεν το πιστεύεις κι εύ ο ίδιος ότι τα χρώματα οι γέυσεις, οι άνθρωποι, ακο΄μα και η βρώμικη ελληνική άσφαλτος έχουν άλλο νόημα...

nikiplos είπε...

Αγαπητή christina καλώς ήρθες!!! Όντως περιγράφεις ακριβώς πως ένιωσα... ακόμη και η πυρρωμένη άσφαλτος της ηλιόλουστης βασιλίσσης σοφίας... Ακόμη και το αδιαπέραστο από παρκάρισμα νέο ψυχικό... ακόμη και οι Αμπελόκηποι η γειτονιά μου... δεν σου κρύβω πως φαντασιωνώμουν το πράσινο και σε αυτό βοήθησε η ησυχία και ερήμωση της πρωτεύουσας τον Αύγουστο... το κερασάκι είναι ότι έμεινα μόνο δύο ημέρες...

Φιλιά νυχτερινά