Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

… Ένας μεγάλος Έλληνας…

Είναι αρκετές φορές που αισθάνομαι πόσα πράγματα έχω χάσει που δεν πήρα ποτέ τη σάτιρα του Βέγγου σοβαρά... Καθώς μεγαλώνω και έχω πλέον παρατηρήσει αρκετά, τους νεοέλληνες, βλέπω πως πίσω από την ομολογουμένως βελτιωμένη γκλαμουριά μας, δεν έχουμε κουνήσει πολλά βήματα προς τα εμπρός... Παραμένουμε το ίδιο άξεστοι και παρτάκηδες όπως εκείνοι της εποχής του Βέγγου... παραμένουμε το ίδιο θρασύδειλοι, ευτυχώς με κάποια κωμικά στοιχεία... παραμένουμε το ίδιο αγράμματοι...

Ίσως όχι τόσο αναλφάβητοι, ούτε τόσο πεινασμένοι, όπως εκείνοι που προβάλλονταν στο πανί των κινημαγογραφικών αιθουσών του 60. Αναμφισβήτητα όμως λιγότερο αθώοι και πιο ξιπασμένοι... Άλλωστε σκοπός των ταινιών αυτών ήταν να σατιρίσει και να προβάλει όλα εκείνα τα τότε ελλατώματα, που προβάλλονταν σε ένα αναμφισβήτητα όμορφο αστικό τοπίο, που καμιά σχέση δεν έχει με το σημερινό χάλι μας...

Γελάμε ίσως με τα πρωτόγονα σχέδια κομπίνας που σκαρφίζονταν οι αγαθοί κατεργάρηδες εκείνης της μακρινής σήμερα εποχής. Για να μας κοπεί το γέλιο, ας σκεφθούμε της σημερινούς απογόνους τους που κουμπουροφόροι, και αδίστακτοι και «πρόσωπο» στην κοινωνία μας κλέβουν... Πλέον δεν χρειάζεται κάποιο σχέδιο εξαπάτησης... Έχουμε πέσει αναγκαστικά στην ανάγκη τους... Ομολογουμένως εξεπλάγην που απο τον ίδιο τον πρωθυπουργό μας άκουσα το πραγματικό τους όνομα: Νταβατζήδες...

Μέσα σε όλο αυτό το περίλυπο τοπίο, τριτοκοσμικό σε σχέση με τους άλλους Ευρωπαίους σήμερα, πείνα και φτώχια τότε, είναι τόσο λίγα αυτά που ομορφαίνουν τη ζωή μας... Ο Έρωτας αναμφισβήτητα ένα από αυτά, που στις τότε ταινίες έπαιρνε τη «βούλα» με την τέλεση του γάμου, που σηματοδοτούσε οριστικά το «χάπι έντ»... Σήμερα ξέρουμε βέβαια, πως καθόλου δεν είναι «χάπι έντ» ο γάμος, αφού από εκεί ξεκινάν τα βάσανα ενός ζευγαριού... εξάλλου αυτό το χάπι έντ, για το ένα στα τρία ζευγάρια, έχει ημερομηνία λήξης, και μια τελευταία παράσταση σε κάποιο δικηγορικό γραφείο...

Το άλλο όμως που ομορφαίνει τη ζωή μας και την ομόρφαινε τότε είναι το χιούμορ... η ιλαρή διάθεση για τα πράγματα, και η σάτιρά των... Η στιλίτευση του ατομισμού, του θεσιθήρα, του ρουσφετλή, του παρτάκια, του νεόπλουτου χοδρέμπορου στις τότε ταινίες δεν έχει γίνει καλύτερα από κανέναν παρά από το Βέγγο. Η σάτιρα, της αναξιοκρατίας, των αγραμμάτων διοικητών και των ημιμαθών δασκάλων, έχει γίνει με πιο καυστικό και διαπεραστικό τρόπο από τον μεγάλο αυτό κωμικό...

Αλιεύω εδώ ψήγματα από διαχρονικές ατάκες του:

******************

-Στη σχολή αυτή δεν λαδωνόμαστε.

-Κακώς θα σκουριάσετε...

*******************

-Ε διπλα απο το φαρμακείο ήταν το μπακάλικο, έμαθα και τα φάρμακα την κλέβω τη

δουλειά...

*******************

-Ο Θείος?

-φώναξε «Ζήτω η ανοικοδόμησις!» και έπεσε από το παράθυρο...

*******************

- Μα είναι δυνατόν! Στην εποχή των Τζέημς Μπόντ εμείς να είμαστε ακόμα με σουγιάδες κολοκοτρωναίικους!

*******************

Η μαζική στράτευση και η μεταπολίτευση, δεν έδωσαν πολλά σημεία συνέχισης αυτής της σάτιρας της Ελληνικής πραγματικότητας. Η κομματικοποίηση και στοχοποίηση των αντιπάλλων που ακολούθησαν τις δεκαετίες 80 και 90 επίσης...

Μόνο που η ανοικοδόμηση προχώρησε και έχτισε τα πάντα και δεν μπορούμε να περπατήσουμε πλέον... Οι ναίφ νταβατζήδες σκλήρυναν και τώρα διοικούν... Οι αγράμματοι παρέμειναν αγράμματοι, πήραν όμως (νύχτα) πτυχία... Οι αλμπάνηδες διοικούν και ενίοτε κρίνουν τις τύχες αυτής της χώρας... τέλος, όλος ο κόσμος πάει μπροστά και εμείς είμαστε δυστυχώς ακόμα με σουγιάδες κολοκοτρωναίικους... (εδώ στη Γαλλία εδώ και 20 χρόνια τα κάνεις όλα τηλεφωνικά ή από το διαδίκτιο, στην Ελλάδα πρέπει να ξεποδαριαστείς από υπηρεσία σε υπηρεσία και να λαδώσεις για να κάνεις αυτά που αυτοί υποχρεούνται να σου κάνουν)...

Δεν με πειράζουν αυτά... ξέρω ότι αν δεν αποκτήσουμε παιδεία, δεν θα προκόψουμε και θα έρθουν ευτυχώς άλλοι στον τόπο μας και θα προκόψουν ανθ ημών... Άλλωστε ο πολιτισμός δεν είναι ζήτημα γονιδίων...

Ένα μόνο με ανησυχεί... ότι ο Βέγγος δεν έχει πια θέση στην επίπλαστη ψευτοδήθεν γκλαμουριά μας... Αλλιώς πού είναι βρε παιδιά? Έπρεπε με τέτοια κατάντια να υπάρχουν 1000!!!

ΥΓ1> Τον αποκαλώ «μεγάλο Έλληνα» γιατί μου ακούγεται κάπως απαξιωτικό και με δήθεν ειρωνία το «καλός άνθρωπος» κλπ... καλός άνθρωπος είναι ο μανάβης της γωνίας... περιττό να πω πως αν ήταν Γάλλος, σήμερα θα είχε κάπου έδρα, θα διδασκόταν στην εκπαίδευση και θα είχε βαρύνουσα σημασία η γνώμη του... Θα ήταν εκτός από αγαπητός και συμπαθής δηλαδή και σεβάσμιος... Στην Ελλάδα του σήμερα δεν έχει πάρει ούτε ένα βραβείο από καποιον επίσημο κρατικό φορέα, παρά μόνο απο εφημερίδες, περιοδικά ΙΕΚ κλπ...

ΥΓ2> Ο nomansland έχει αφιερώσει και αυτός ένα ποστάκι, και το προτείνω ως link...Ο οποίος πολύ σωστά επισημαίνει, ότι στο διαδίκτυο δεν υπάρχουν καλλιτεχνικές απεικονίσεις του...

18 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Όσο ήμουν μικρή και παρακολουθούσα όλες εκείνες τις ταινίες
Γελούσα με διαφορετικά πράγματα και τις έβλεπα με εντελώς
Διαφορετικό βλέμμα.
Τώρα έχω συνειδητοποιήσει πως πολλά από όσα έλεγαν ταίριαζαν
Απόλυτα με την δική μας εποχή κι ας ήταν χρόνια πριν.
Ατάκες έξυπνες που τότε ίσως περνούσαν απαρατήρητες τώρα έχουν
Άλλη διάσταση.
Δεν ξέρω αν τελικά λόγω ηλικίας τότε δεν αναγνώριζα την αξία τους ή
Αν έπρεπε να δώσουμε περισσότερη προσοχή και σημασία.
Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι τότε ήταν περισσότερο αθώοι από την σημερινή
Εποχή, συνειδητοποίησα όμως πως κάποιες από τις ταινίες εκείνες στιγμάτιζαν
Πολύ σοβαρά θέματα που χαρακτηρίζουν τον δικό μας σύγχρονο υλιστικό κόσμο.

nikiplos είπε...

Αναστασία, έτσι είναι όπως τα λες... Έγώ πολλές από αυτές τις πρόλαβα να προβάλλονται και στα σινεμά... Εκεί στα φοιτητικά μας χρόνια τις απαξιώσαμε, για απύθμενης ανοησίας, ασυναρτησίας και βαρεμάρας ταινίες του λεγόμενου "σύγχρονου Ελληνικού σινεμά".

Τα χρόνια πέρασαν και κάθε φορά κάθομαι να ξαναδώ τις ταινίες και να απολαύσω τις ατάκες τους, που σε πολλές τις γνωρίζω απ' έξω...

όμως το ιδιαίτερα κοφτερό κι έξυπνο χιούμορ που υπάρχει σε κάποιες από αυτές συνεχίζει να με ξενίζει ακόμη και σήμερα... Στιγματίζοντας όπως σωστά λες προβλήματα που είναι σημερινά... (Μάλλον δεν τις αναγνώσαμε σωστά και δεν διδαχθήκαμε τότε που έπρεπε...)
Επιμένω πως με τα χάλια μας, πρέπει να βάλουμε το πνευματώδες χιούμορ στη ζωή μας γιατί είναι το μόνο φάρμακο...

(Ο Έρωτας εξυπακούεται...)

Να έχεις τα φιλιά μου!

Roadartist είπε...

Καλησπερα καλε μου νικιπλε!
Συμφωνω οτι σε σχεση με το παρελθον, εχει χαθει στις μερες μας η αθωοτητα, ο αυθορμητισμος.. και η αυθεντικοτητα των παλαιων..

Οσο για τον Βεγγο..ειναι θεος!!..
:))
ΑΠο τους πιο μεγαλους ηθοποιους, καλλιτεχνες που περασαν απο το τοπο μας.. Πραγματικα τον σεβομαι, τον εκτιμω απεριοριστα..
Εκτος απο το αδιαμφισβητητο ταλεντο του, εχει και ενα ηθος που τον ξεχωριζει.
Δεν ειναι τυχαιο που σπανια δινει συνεντευξεις και εχει κρατησει τοσο χαμηλο προφιλ..

nikiplos είπε...

καλησπέρα, roadartist!!!

πράγματι, έθιξες κάτι που το είχα ξεχάσει... το χαμηλό του προφίλ... επίσης την άρνησή του να δίνει συνεντεύξεις, παρά μόνο πολύ σπάνιες...

Κάποιες από αυτές τις πολύ λίγες που έχω διαβάσει, έχω πάθει σοκ...

Εργαζόταν στα δέρματα, τη δεκαετία του 50 και ο Κούνδουρος (γνωρίστηκαν στη Μακρόνησο), τον πήρε γιατί ήταν και είναι πολυτεχνίτης. Ανέφερε λοιπόν στη συνέντευξη, ότι ήταν τέτοια η πείνα που είχαν τότε σαν εργαζόμενοι, που μια φορά έφαγαν την αλευρόκολλα που είχαν για να κολλούν τα σκηνικά...

Έτσι για να πορευόμαστε κάπως εμείς οι καλοζωησμένοι νεότεροι...

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου Nikiplos σαν αισιόδοξος άνθρωπος, θα ήθελα να σου γράψω ότι δεν έχεις δίκαιο, ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα λες, αλλά δεν μπορώ γιατί ξέρω βαθιά μέσα μου ότι έχεις απόλυτο δίκαιο.
Εμείς εδώ πλέον έχουμε πωρωθεί με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να αντιδράσουμε. Όσοι όμως ζείτε εκτός Ελλάδας είναι εύκολο να δείτε την διαφορά.
Ακόμα και αυτό το πηγαίο χιούμορ αυτού του απίθανου άνθρωπου έχει πλέον εξαφανιστεί, μόνο χυδαιολογία και άνοστα αστεία ακούς πλέον στις ελληνικές παραγωγές.
Ίσως ένας λαός πρέπει να φθάσει στον πάτο (υπάρχει άραγε;) για να δει την κατάντια του και να αποφασίσει να πάρει την ανιούσα.
Θέλω να ελπίσω ότι θα γίνει και αυτό, δεν θέλω να χάσω την αισιοδοξία μου. Υπήρξαν και άλλες σκοτεινές εποχές στην ιστορία του ανθρώπου και όμως βρήκε την δύναμη να τις ξεπεράσει.
Να είσαι καλά Nikiplos και καλό μήνα να έχουμε. gskastro

nikiplos είπε...

gskastro, καλημέρα και καλό μήνα κι από μένα! Είναι πράγματι σωστό να είμαστε αισιόδοξοι... εσύ ειδικά ως παλαιότερος από εμένα θα έχεις σταδιακά δει τα βήματα εξέλιξης (και οπισθοδρόμησης) που έχουμε κάνει... Είμαι κι εγώ φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, και πάντοτε σκέφτομαι με προοπτική τη θετική εξέλιξη των πραγμάτων...
Δεν μπορώ όμως να εξωραΐσω την τωρινή κατάσταση της Ελλάδας... ούτε και είναι σωστό να γίνει Ευρώπη, από τη μια μέρα στην άλλη, θέλει πολύ δουλειά για αυτό... Την έλλειψη χιούμορ, ήθελα να στηλιτεύσω για έμάς που πάντοτε μας άρεσε και "μας πάει" το γέλιο... Αυτό μόνο...
πρέπει να αυτοσαρκαστούμε να γελάσουμε για να λυτρωθούμε... σε προσωπικό επίπεδο τουλάχιστον...

Να είσαι καλά, και να χαιρετήσεις τους γειτόνους σου!!!

Fegia είπε...

Ο Θανάσης Βέγγος αποτελεί την προσωποποίηση της ανθρωπιάς και μάλιστα σ' ένα χώρο που χαρακτηρίζεται από ανθρωποφαγική διάθεση. Τον χώρο του star system. Προφανώς, γιατί ο ίδιος δεν ανήκε ποτέ σ' αυτόν τον χώρο - τουλάχιστον όχι με τις προϋποθέσεις που οι υπεύθυνοί του έχουν θέσει.
Στη γειτονιά του, στο Γαλάτσι, μάζευε κάθε Σαββατοκύριακο τα πιτσιρίκια της περιοχής για να τα πάει βόλτα και να τα κεράσει....

Κορυφαία στιγμή στην αναγνώριση του από τον απλό κόσμο, ήταν επί χούντας όταν μετά την ταινία "Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση", φοιτητές τον πήραν στους ώμους τους και τον περιέφεραν στην περιοχή του "Ντορέ" αμέσως μετά τη λήξη της προβολής...
Ο ίδιος όταν ρωτήθηκε σχετικά, είπε πως εκείνο που του έκανε εντύπωση και τον συγκίνησε, ήταν η προσπάθεια ενός μικροκαμωμένου φοιτητή ό οποίος δεν έφτανε να τον χαιρετήσει και του ζητούσε επίμονα να πιάσει το χέρι του, φωνάζοντάς τον "κύριε Θανάση...".
"Πρώτη φορά" - σημειώνει ο Βέγγος - "με αποκαλούσε κάποιος "κύριο¨και όχι απλώς Θανάση.

Εμείς, οι θαυμαστές του, θα τον αποκαλούμε πάντα Θανάση, γιατί τον νοιώθουμε - και είναι - σαν τον δικό μας Άνθρωπο!

Καλό μήνα

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΜΠΡΑΒΟ για το αφιέρωμά σου στο μοναδικό ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΓΓΟ.

Μικρή δεν τον είχα αξιολογήσει.
΄Αργησα να εκτιμήσω το μεγάλο του ταλέντο.

Πάντως, οι γρήγορες κινήσεις είναι χαρακτηριστικές και στην εκτός οθόνης ζωή του.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

nikiplos είπε...

Φίλε Fegia να είσαι καλά για τις πληροφορίες που έδωσες... Μάλλον κανένας δεν θα κάνει αφιέρωμα στον δικό μας Θανάση... Εύχομαι μόνο κάποιος συγγραφέας να είχε ασχοληθεί και καταγράψει έστω λίγο ενός είδους αυτοβιογραφία... μακάρι, δεν το γνωρίζω όμως...

Εύχομαι η πρόδηλη ευγένειά του να συνεχίσει να μας φωτίζει ενώ ταυτοχρόνως σκάει και το χειλάκι μας λίγο γέλιο...

Τα φιλιά μου.

nikiplos είπε...

Γλαρένια, να είσαι καλά!
Φαντάζομαι εσύ είσαι η υπερκινητική ε? μήπως τραγουδάς κι όταν κάνεις δουλειές στο σπίτι? :)))

Πάντως ευτυχώς γελάμε ακόμη με τις ταινίες του...

Φιλί νυχτερινό και γλυκειά καληνύχτα...

Fegia είπε...

Bonsoir mon ami.
Κάτι άσχετο αλλά σημαντικό.
Προχθές το Σάββατο, άκουγα μια συνέντευξη στον "flash" του καθηγητή κ. Σακκά στον Γιώργο Σταματόπουλο. Το θέμα ήταν η νευροχειρουργική και η βιοτεχνολογία.
Έτσι σε θυμήθηκα, (από το profile σου).
Νοιώθω πραγματικό δέος για ορισμένες επιστήμες, μπροστά στην ανεκτίμητη αξία τους...

Και πάλι καλό βράδυ και καλό μήνα.

nikiplos είπε...

Αγαπητέ φίλε fegia όντως μερικές επιστήμες είναι σημαντικές και συνεισφέρουν άμεσα... Θέλω να πω, η προσφορά τους πάει κατευθείαν στο κοινωνικό σύνολο...

Βέβαια όσον αφορά το profile μου σχετίζομαι άμεσα μεν αλλά είμαι πολύ μικρός... όπως ξέρεις εδώ οι δουλειές είναι κυρίως ομαδικές... Εγώ υστερώ από αυτούς εδώ, αλλά αυτός ήταν άλλωστε και ο στόχος... να πλατύνω και να εμβαθύνω τις γνώσεις μου...

Σε ευχαριστώ για τη μνημόνευση... πλην όμως είμαι απλός porteur :)

Την καληνύχτα μου...

ILive2LoveMe είπε...

Καλησπέρα καλέ μου Nikiple και καλώς σας βρήκα και πάλι. Μου έλειψες κι εσύ και όλοι εδώ. Αλλά διακοπές βλέπεις τις έχουμε ανάγκη.
Πόσο δίκιο έχεις και για τον Θανάση Βέγγο και για την κατάσταση. Παλαιότερα , ως παιδί έβλεπά τις ταινίες του και θεωρούσα 'σαχλά' τα αστεία του. Μεγαλώνοντας καταλάβαινα και έπιανα καλύτερα τα νοήματα.
Να είσαι καλά, να περνάς όμορφα.
Πολλά πολλά φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Ο Βέγγος είναι μεγάλη μορφή.Εάν ζούσε στην Αμερική θα ήταν παγκόσμια γνωστός.Απίστευτο χιούμορ που πολλές φορές έβγαζε τραγικότητα.Μακάρι στη ζωή μας να βάζαμε λίγο από την αξεπέραστη τρέλα (οίστρο) του.Ωραίο blog.Να 'σαι καλά Νίκιπλε!

nikiplos είπε...

ILive2LoveMe, welcome back!!! καλώς επέστρεψες και να ευχηθώ καλό υπόλοιπο... Σαφώς τις διακοπές τις έχουμε ανάγκη...

όσον αφορά τον μεγάλο Έλληνα Θανάση Βέγγο, νομίζω τα περιγράφουν πολλοί στα σχόλια... Για μένα ένας μεγάλος Έλληνας...

Να είσαι καλά και τα φιλιά μου!!!

nikiplos είπε...

Παναγιώτη Ράμμη καλώς ήρθες!!! Έχεις πολύ δίκιο για αυτό που λες για την Αμερική, ειδικά αν παραθέσουμε τι μας βομβαρδίζει η εκείθεν πλευρά του ατλαντικού... Είναι πηγαίο ταλέντο και αν μη τι άλλο δημιουργικός άνθρωπος, που κατόρθωσε σε συνθήκες πολύ δύσκολες να ονειρευτεί, να δημιουργήσει και να παραμείνει αγνός και ανθρώπινος... και διδακτικός θα έλεγα εγώ με την τέχνη του...

Σε μια σκηνή όχι σημαντική για μια ταινία σκουντιέται με ένα περαστικό, ο οποίος τον μουντζώνει... "Σας ευχαριστώ πολύ κύριε!!!" αποκρίνεται ο πρωταγωνιστής...

Πρωταγωνιστής στη ζωή μας και σε μια Ελλάδα που ακόμη είχε χιούμορ...
Σήμερα?

να είσαι καλά και την καληνύχτα μου

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Το μεγαλείο της αθωότητας αποτυπωμένο στα μάτια του.Όμορφος άνθρωπος ,υπέροχος ηθοποιός. Άξια η μνημόνευση. Να είσαι καλά φίλε.

nikiplos είπε...

epikuros καλησπέρα... η ματιά του πάντοτε μου φαινόταν κοφτερή που ζυγιάζει τον απέναντι, μα με πολύ ορθόδοξη αγάπη... Είναι τάλαντο αυτό που είχε... να αγαπάει τους ανθρώπους... σκέφτομαι κάποιες φορές πως αυτό απαιτεί τεράστια πνευματική δύναμη για να το κάνεις, γιατί είναι στη φύση μας η ο φόβος και η καχυποψία για τον απέναντι...

Μου θυμίζει πάντα σονάτα στο πιάνο που μας νανουρίζει... χαλαρώνουμε στις ταινίες του και μας διδάσκει να αγωνιζόμαστε...


Σε ευχαριστώ και για την παρατήρησή σου... βλέμμα αγνό...