Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Δήμαρχος

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι εκατομύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα και δεν έλπιζαν σε τίποτε. Αντίθετα αντιμετώπιζαν αλλήλους εχθρικά και με περισσή βία. Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ παράταιρη απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, αιτιολογώντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους.
Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους εκκεντρικούς τρόπους διδασκαλίας του. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη βγάζοντας τα ρούχα του.Εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει τον εκάστοτε εκπαιδευτικό στόχο του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε. Ήταν από τους πρωτοπόρους μιας εναλλακτικής παιδαγωγικής...
Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια ιδιόρυθμη στολή, αυτοχρίστηκε 'υπερπολίτης' και ξεχύθηκε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Προτίμησε να τραβήξει την προσοχή του κόσμου με αυτόν τον σκαμπρώζικο τρόπο και αρκετοί τον αντιμετώπισαν ως γραφικό στην αρχή... Ωστόσο απαγοητευμένοι από τους δήμαρχους-μαφιόζους και τους επιτήδειους που είχαν μέχρι τότε, και επειδή όπως έλεγαν είχε αρκετά ειλικρινές πρόσωπο, τον ψήφισαν. Ο καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 γελωτοποιούς και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας.. Οι πολίτες όμως, άρχισαν παραδόξως να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια χλεύη, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους ολόγυμνος, κλείνοντας ταυτόχρονα την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Και η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε.
Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδυ. Το καλύτερο; Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πράγμα φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το εμπεδώσουν δεόντως αλλά όλως περιέργως, ειρηνικά. Αυτή η καινούρια μορφή αλληλο-αποδοκιμασίας ήταν ότι έπρεπε τελικά. Σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζήδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Ίδρυσε επίσης ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν επιπλέον χρήματα (!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά το εθελοντικό αυτό ταμαίο γέμισε με χρήματα. Προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν παράξενο, αφού όλοι αυτοί οι αδικοχαμένοι συμπολίτες γίνονταν ξαφνικά οι αστέρες της πόλης.
Έκανε και διάφορα άλλα. Πχ έβαζε στις δημόσιες τουαλέτες (που στην πόλη εκείνη μια φορά κι έναν καιρό ήταν πολλές) μια έντονη μαύρη τελεία στο κέντρο, κι έτσι οι χρήστες άθελά τους σημάδευαν σωστά και ως αποτέλεσμα ήταν πιο καθαρές από κάθε άλλη φορά... Ενοείται ότι πολλαπλασίασε τις δημόσιες τουαλέτες που θεώρησε βασικό συστατικό της πόλης του. Σαν αποτέλεσμα η πόλη ξαφνικά ήταν περισσότερο καθαρή...
Όχι, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus, τον δήμαρχο της Μπογκοτά το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο παράξενος αυτός δήμαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας. Μόνο έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές.


Καθώς πλησιάζουν εκλογές Δημοτικές-Περιφερειακές καλό είναι οι πολίτες να έχουν υπόψη τους τo "παραμύθι της Μπογκοτά" όπως δημοσιεύτηκε στα αρχεία της εφημερίδας του Χάρβαρντ.
ΥΓ> Η ιστορία και μεγάλο μέρος του κειμένου είναι κυρίως από τον φίλο μου Παναγιώτη.

18 σχόλια:

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Nikiple καλημέρα φίλε,
είχα ξαναδιαβάσει για αυτόν τον ωραίο Άνθρωπο.
Παράδειγμα προς μίμηση η πολιτική του συμπεριφορά.
Το θέμα είναι πως αδυνατούμε να βρούμε έστω κι έναν στην χώρα μας.
Φάνηκε νωρίς - νωρίς από τον τρόπο ορισμού των υποψηφίων.
Κρίμα!
Όμορφη ανάρτηση στην κατάλληλη εποχή.
Την αγάπη μου σου στέλνω μαζί με την καλημέρα μου.

Thalassenia είπε...

Επειδή υπερηφανευόμαστε να λέμε: του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει.
Επειδή συνείδηση κατά κανόνα δεν υπάρχει αλλά πιστεύω υπάρχει φιλότιμο, ίσως μία τέτοια αντιμετώπιση έφερνε αποτέλεσμα.
Ωραίος ο δήμαρχος.
Με ποιον όμως από τους υποψηφίους να τον παρομοιάσω.


σ.σ.Το ίδιο χρώμα είχα διαλέξει για την αλλαγή στο μπλογκ μου, αλλά ακόμα να γίνει.
Με υγεία οι δικές σου αλλαγές που είναι χαρούμενες και φωτεινές.
Χαίρομαι.

nikiplos είπε...

Φίλε Επίκουρε καλησπέρα... Πραγματικά μακάρι να υπάρξουν άνθρωποι σαν κι αυτόν να τον μιμηθούν. Το βασικό θα είναι βέβαια να σκεφτεί ο καθένας πριν την οριστική επιλογή του...

Ένεκα των επερχόμενων εκλογών και η ανάρτηση...
χαιρετώ και αντεύχομαι όλα αυτά τα όμορφα και δημιουργικά που κάνετε εκεί να ανθίζουν εις μάτην των τοπικών αρχόντων ή με τη συμβολή τους...

nikiplos είπε...

Αγαπητή Θαλασσένια καλησπέρα... πολύ σωστά τα λες... Δεν ξέρω... δεν μου αρέσουν οι παρομοιώσεις σε ανθρώπους... Εύχομαι να εμπνευστούν όμως από τον μεγάλο αυτό Λιθουανό στην καταγωγή παιδαγωγό...

Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου σχετικά με τις αλλαγές. Ελπίζω να μην έγινε ψυχρό το χρώμα...
Ίδωμεν... φιλιά...

Αντεύχομαι σύντομα να πράξεις και τις δικές σου αλλαγές...

Margarita είπε...

Ο πολιτικός άνθρωπος όπως θα έπρεπε να είναι!

Πολύ ουσιαστική η ανάρτησή σου νικίπλε μου.. όπως παντα άλλωστε..

πάει καιρός... μου άρεσε πολύ η αλλαγή σκηνικού που πλαισιώνει τις σκέψεις σου.. να είσαι καλά εύχομαι..

καλό σου βράδυ ***

Εξύμνoς είπε...

Μεστο ουσιαστικο και απολαυστικο το Ποστ σου!! Συμφωνω με την πρωτη φραση της Μαργαριτας.

Να εισαι καλα!

nikiplos είπε...

Αγαπητή Μαργαρίτα, καλησπέρα... Ναι έχεις δίκιο... μοντέλο πολιτικών για κάθε εποχή ή περιοχή ο συγκεκριμένος μεγάλος Αντάνας...

Όμως εκλαμβανόμενοι την "πολιτική ως τέχνη του εφικτού", τότε μιλάμε για έναν από τους μεγαλύτερους πολιτικούς άνδρες...

Χαίρομαι που σου άρεσαν οι αλλαγές.
φιλιά

nikiplos είπε...

Φίλε Εξύμνε, καλησπέρα... χαίρομαι που σου άρεσε το ποστ. Προσπαθώ να Χρησιμοποιώ την ιστορία του Αντάνας συχνά ως μοντέλο στη ζωή μου. Εκεί που διαπλέκομαι και συνεργάζομαι με ανθρώπους που όπως χαρακτηριστικά λένε "λίγο πολύ ξέρουμε τι καπνό φουμάρει ο καθένας". Προσπαθώ να τους υποβάλλω ασυνείδητα, "να αλλάξουν μάρκα καπνού"...

χαιρετισμούς

Roadartist είπε...

Αυτό που με ενοχλεί είναι πως αν το σκεφτούμε λίγο καλύτερα δεν είναι τόσο δύσκολο να συνυπάρξουμε, να αγαπηθούμε, να δημιουργήσουμε, να αλλάξουμε αυτή τη πόλη, την κάθε πόλη, τον κόσμο μας.. Ας κάνουμε εμείς οι ίδιοι την αρχή από το μικρό κύκλο μας..

nikiplos είπε...

Αγαπητή καλλιτέχνιδα καλησπέρα...
πράγματι μερικές φορές είναι δύσκολο να σκεφτούμε τα αυτονόητα...
Η συνύπαρξη, η αλληλοβοήθεια, η συνεννόηση, (το βασικότερο) ο αλληλοσεβασμός και η κατανόηση.

Αυτά εκλείπουν, απλά γιατί αποδομηθήκαμε σαν κοινωνία. Δεν βλέπουμε ο ένας τον άλλο φιλικά, αλλά καχύποπτα και εχθρικά. Για μας ο γείτονας είναι "ο μ@λ@κ@ς" ό έτσι ο αλλιώς. Το αυτό και ο συνοδοιπόρος στον δρόμο ή στην εθνική οδό... Ο συνταξιδιώτης δεν είναι παρά ένας που πρέπει να σπρώξουμε για να του φάμε τη θέση, ενώ φυσικά ακόμη και οι συνάδελφοι στη δουλειά δεν είναι κάποιοι που είμαστε αναγκασμένοι να συνευρισκόμαστε...

Πριν την οικονομική κατάρρευση (που βιώνουμε σε χρόνο ενεστώτα), προηγείται πάντοτε η κοινωνική (που έχει πλέον συντελεστεί).

Προφανώς άνθρωποι σαν τον Αντάνας είναι αναγκαίοι στην Ελλάδα, όμως αν ήταν εδώ αυτός ο τρομερός λιθουανός στην καταγωγή κύριος, θα ήταν απλά άνεργος...

Μην εκλάβεις σαν απέγνωσμένα τα ανωτέρω... απλή διαπίστωση είναι... ανεξαρτήτως δικής μου αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους στη χώρα μας και θα εξελιχθούν λογικά έτσι όπως είναι φυσιολογικό...

Thalassenia είπε...

Αγαπητέ nikiple.

Είδα την έννοια σου σχετικά με τα χειρόγραφα και ίσως αυτές οι πληροφορίες της φίλης "Αγριάδα" σε βοηθήσουν.
Δεν ήξερα πως αλλιώς να τις στείλω.


"Καλή μου Θαλασσένια, πολύτιμα όλα αυτά. Μα ότι είναι από χαρτί, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο. Αν βρεθείς στην Αθήνα, πρέπει οπωσδήποτε να αγοράσεις αντιοξειδωτικό χαρτί και να τα τυλίξεις. Το ελάχιστο που μπορείς να κάνεις. Και να μην τα αγγίζεις. Για την ώρα σε παρακαλώ τύλιξέ τα σε σκούρα βαμβακερά υφάσματα και βάλε δαφτόφυλλα και λεβάντα. Συγνώμη που κάνω τη δασκάλα, αγάπώ ιδιαιτέρως τα χειρόγραφα.
Υπάρχουν βέβαια συντηρητές, στοιχίζουν όμως πολύ. Αν αποφασίσεις τουλάχιστον τα χειρόγραφα που δεν θα στοιχίσουν και υπερβολικά, πέσμου να σου δώσω πληροφορίες.

Διάβασε εδώ http://agriada52.wordpress.com/2009/06/29/%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%B1/
όπου αναφέρω μια εξαιρετική συντηρήτρια"

Επίσης κατά τόπους υπάρχει η υπηρεσία του υπουργείου παιδείας "γενικά αρχεία του κράτους".
Εκεί μπορεί να απευθυνθεί κανείς προς διερεύνηση και ηλεκτρονική διάσωση αρχείων τουλάχιστον.

Φιλικά Θαλασσένια.

Roadartist είπε...

Φίλε μου nikiple, εδώ ζω και εγώ ..
καθόλου δε σε παρεξηγώ..
Το κακό είναι πως δεν έχουμε καταλάβει πως δεν είμαστε ρε γμτ σε μάχη, δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, αλλά αυτά που τώρα εμείς εδώ γράφουμε αν τα διαβάσουν οι ...καριερίστες της σημερινής ελληνικής κοινωνίας.. θα γελάνε.. :) Σου στέλνω ένα εμαιλ με λόγια που διάβασα και μου άρεσαν
καλό σαββατόβραδο.

kapetanios είπε...

..καθώς όλοι ξεύρετε, η Antiqua βρίσκεται στην ΝΑ Ευρώπη, κοντά στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Δικαίως η Antiqua θεωρείται αλλόκοτη χώρα. Άνοιξη και καλοκαίρι είναι αποικιακόν βασίλειον, ενώ φθινόπωρο και χειμώνα μεταβάλλεται είς αποικιακήν Δημοκρατίαν. Όμως τα τελευταία εκατόν-πεντήκοντα έτη συνεχώς, κυβερνάται από κάποιον Δικτάτορα. Γιατί ,βέβαια, Δικτάτορες ήσανε και ο πρώτος βασιλεύς της χώρας, ή ηλίθιος toto και ο ψευτο-δημοκράτης πρωθυπουργός Beni .Zelo. Η Adina είναι η πρωτεύουσα της Antiqua. Πρόκειται για την ασχημότερη πόλη του κόσμου. Ασφαλώς είναι προς τιμήν του ανθρώπου το φαινόμενον της τρέλας και το φαινόμενον της αυτοκτονίας. Στην Adina λίγοι άνθρωποι παλαβώνουν και ακόμη λιγότεροι αυτοκτονούν. Δίχως νάναι βουδισταί, οι κάτοικοι της Adina δέχονται , απαθώς, όλων των ειδών τα ραπίσματα. Η Adina -μια πόλη με τρία εκατομμύρια ψυχές-διαθέτει 1274 δέντρα , 87 ανδριάντες και 782.459 ταβέρνες.

(απο το «εγχειρίδιο του καλού κλέφτη» του Ηλία Πετρόπουλου )

καλησπέρα νικιπλε ;)

nikiplos είπε...

Αγαπητή Θαλασσένια, καλησπέρα... Σε ευχαριστώ για τις πράγματι ενδιαφέρουσες και χρήσιμες συμβουλές τόσο της Αγριάδας όσο και τις δικές σου...

Ενδιαφέρον αυτό με τα βαμβακερά υφάσματα... θα το επιχειρήσω άμεσα...

φιλιά, και να έχεις μια όμορφη Κυριακή...

nikiplos είπε...

Αγαπητή Καλλιτέχνιδα, γνωρίζω πως ίσως σε κάποιους φαινόμαστε γραφικοί, ή κατά το ήττον άκαιροι ηθικολόγοι...

Όμως η χώρα μας και ο κόσμος της πέρασε κάποτε δια πυρός και σιδήρου και αν επιβίωσε το έκανε μόνο και μόνο γιατί είχαμε ως λαός εδώ μια κουλτούρα άκρως ενωτική...

Αυτά τα νεοεισαχθέντα,
-περί ανταγωνισμού,
-να πατήσω στους δίπλα για να ανέβω,
-να κατασκευάσω το μαύρο πρόβατο για να δέχεται τα κτυπήματα της ομαδούλας μου και εγώ ως αρχηγός να είμαι αλώβητος
-να εξοντώνω τους πιθανούς αντιπάλλους εν τη γεννέσει τους κλπ

τα έχω δει και παλιότερα... Όχι στην Ευρώπη πουθενά... Μόνο στην εκείθεν του Ατλαντικού πλευρά... Κάποτε θα κάνω ένα ποστ για τις ΗΠΑ που δεν δείχνει το χόλυγουντ και οι τηλεοπτικές σειρές που βομβαρδιζόμαστε εδώ στην ημεδαπή...

Θα συνιστούσα όμως σε όλους τους θιασώτες αυτής της κουλτούρας να κάνουν ένα ταξίδι εκεί... Και να συγχρωτιστούν με τον κόσμο... με τα μάτια ανοικτά όμως ...κι αν τους αρέσει αυτό που θα δουν, ουδένα πρόβλημα...

nikiplos είπε...

Captain, my captain πολύ όμορφο και αισιόδοξο (καθώς κλείνει με τις ταβέρνες) το χωρίο που παρέθεσες...

Είχα και τα δυό βιβλία, το άγιο χασισάκι και το εγχειρίδιο του καλού κλέφτη, αλλά ένεκα πολλών μετακομίσεων και συγκατοικήσεων, δυστυχώς, χάθηκαν στην αποδελτίωση...

Τώρα όσον αφορά τα της Αθήνας ίσως ανεβάσω και κάνα ποστάκι, γιατί της το χρωστάω αφού κατά βάθος αυτήν βλέπω ως εδική μου Πατρίδα...

Άστρια είπε...

:)
πολύ μου άρεσε το θέμα της ανάρτησης, τόσο επίκαιρο!
Εμπνευσμένη αυτός ο τρόπος προσέγγισης του πολίτη. Στην αντίθετη όχθη από την σοβαροφανή παντογνωστική εμφάνιση όλων των πολιτικών μας με τις "λύσεις" για όλα στο τσεπάκι τους (μόνο προεκλογικά ή ως αντιπολίτευση) και το "έκδηλο" μοναδικό ενδιαφέρον τους για τον λαό:)

Τελικά δυστυχώς έμεινε μόνο σε μας να επιστρατεύουμε το χιούμορ για να αντιμετωπίσουμε κάποια από αυτά που μας συμβαίνουν, γιατί αλλιώς μη μπορώντας να κάνουμε κάτι, θα έπρεπε να πέσουμε σε βαθιά κατάθλιψη.
Ίσως δεν είναι τυχαίο, το ότι κάποιοι λαοί που έχουν υποστεί πολλά δεινά στην ιστορία τους να έχουν ανεπτυγμένο το χιούμορ.

Πάντως το μαθηματικός και φιλόσοφος ίσως λέει επίσης κάτι.

Καλό βραδάκι:)

nikiplos είπε...

Αγαπητή Άστρια καλημέρα...

Πράγματι έτσι είναι όπως τα λες. Ενίοτε τα δεινά ξυπνούν το χιούμορ που είναι αν μη τι άλλο μια υγιής αντίδραση αν και δεν φθάνει κατά τη γνωμη μου...

Μόλις σήμερα στο Μετρό της Αθήνας δυό αρκετά ηλικιωμένοι σχεδόν υπέργηροι όχι μόνο δεν βρήκαν κάθισμα, αλλά την κυριούλα την έσπρωχναν συστηματικά οι αγενέστατοι συνεπιβάτες... Όχι όλοι, ευτυχώς δυό έσωσαν τα προσχήματα προσφέροντας στην κυρία ένα κάθισμα...

Τι να το κάνεις? Δεν φταίει για αυτό κανείς άλλος παρά η ψυχοπαθητική μανιέρα αυτοκαταστροφής που έχουμε πάρει όλοι μας...

Ευτυχώς κάποιοι κρατούν ακόμη προσφέροντας αισιοδοξια στους υπόλοιπους που ακόμη ψάχνονται και δεν είναι παρατημένοι...
φιλιά και καλημέρα!

Ναι το Μαθηματικός και φιλόσοφος, δίνει ένα προβάδισμα ;)