Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Κέρνα με απ'τον καπνό σου...



Θυμάμαι πίσω στα μαθητικά χρόνια, αρχές δεκαετίας του 80. Ούτε ένα αγόρι ή κορίτσι δεν υπήρχε που να μην κάπνιζε. Η πρώτη Λυκείου σημαδευόταν κυρίως απο το τσιγάρο στο στόμα, που σηματοδοτούσε το πέρασμα στην ωρίμανση από την εφηβική αθωότητα. Φυσικά, οι απαραίτητες πόζες για τα κορίτσια, ή το μάγκικο ύφος συνοδευόμενο από θεριακλήδικη ρουφηξιά του καπνού για τα αγόρια... Οι προσηνείς προς του μαθητές καθηγητές έκαναν πως δεν μας έβλεπαν και μερικοί ζητούσαν και φωτιά καθώς καπνίζαμε έξω από τα σχολικά κτήρια σε επιλεγμένα σημεία. Κάθε φουρνιά μαθητών είχε και την απαραίτητη μάρκα που συνήθως καθοριζόταν από την τρέχουσα κινηματογραφική ταινία που έβαζε τη μόδα. Στην δική μου εποχή ήταν το Camel, ενώ στους παλαιότερους κάπως το Marlboro.

Το κάπνισμα τότε έδινε ευκαιρία για γνωριμία μεταξύ των αγοριών και κοριτσιών καθώς μπορούσες να ζητήσεις εύκολα φωτιά δίνοντας "σήμα" ενδιαφέροντος στην κοπέλα. Φυσικά η όλη άνεση στο ύφος της χειρονομίας έκρινε και το αποτέλεσμα, ενώ σπανίως αλλά πιθανώς η ωμή άρνηση της κοπέλας να δώσει φωτιά σήμαινε και την παταγώδη αποτυχία της αποστολής... Επιτρεπόταν σχεδόν παντού, στο ΚΤΕΛ, στα αεροπλάνα, έβλεπε κανείς γονείς μέσα σε αυτοκίνητα να καπνίζουν αρειμανίως και πίσω τα τέκνα τους να δέχονται στωικά τον καπνό. Ακόμη και μέσα στον κινηματογράφο υπήρχε η ανοχή, έως ώτου πλέον δεν φαινόταν η οθόνη για αυτό άλλωστε αποτέλεσε και τον πρώτο χώρο απαγόρευσης του καπνίσματος.


Τα χρόνια πέρασαν και επήλθε και ο αθλητισμός στη μόδα. Οι νεότερες γενιές που ακολούθησαν δεν ήταν και τόσο φίλα κείμενες στο κάπνισμα... Εντούτοις, παρέμεινε σταθερά σαν συνήθεια με ή χωρίς τις απαραίτητες σημειολογίες που κουβαλούσε... Μετά επήλθε ο νεοπλουτισμός και η επίδειξη ενδημική στον έλληνα, έδωσε την ανάγκη για ακριβά γούστα όπως Dunhill ή Bensons and Hedges. Τα οποία ακολουθώντας ένα πιο επαρχιωτικό βλαχομπαρόκ έδωσαν (επί τέλους) τη θέση τους σε πανάκριβα πούρα και γέμισε ο τόπος γκροτέσκο και ταρτούφους καπνιστές του πούρου. Τα ταξιδάκια στην Κούβα τις δυό δεκαετίες της αφθονίας και σπατάλης (90s και millennium) απέδωσαν καρπούς. Γέμισε ο τόπος Cohiba, Romeo and Juliet και κούτες-δώρα... Γαμβροί, επιτυχημένοι ή έτσι νόμιζαν και άλλοι μεγαλομικρόσχημοι άδραξαν τις πουράκλες και ρουθούνιζαν με κατακόκκινα μάτια επιδεικτικά στον κόσμο γεμάτοι μεγαλείο... Το χειρότερο είδος εξ' αυτών οι περιπτερέ, που κάπνιζαν φτηνιάρικα με κάκιστο καπνό, τυρρανισμένο στη βανίλια και στο τσέρι για να γίνεται ανεκτός...

Σήμερα ευτυχώς καποιοι ξαναγυρίζουν στο ταπεινό μα αξιοπρεπές σιγαρέτο που επίσης έκανε ανακαίνιση και φόρεσε ελκυστικά χρώματα επιστρατεύοντας τους καλύτερους σταρ για να το διαφημίσουν. Μαζί με τις νέες μόδες ήρθαν φυσικά και οι απαγορεύσεις... Ούτε στα ΚΤΕΛ, ούτε στα αεροπλάνα, ούτε σε αρκετούς κλειστούς χώρους... Λίγα τελευταία "κάστρα" έμειναν στην Ευρώπη... ένα εκ των οποίων η ταπεινή μας Πατρίς...


η ανωτέρω φωτό από εδώ...
Φυσικά στην προσπάθεια να αντιγράψουμε κάθε ευκολοεφάρμοστη και ανέξοδη ευρωπαϊκή μόδα ήταν και η πολλωστή φορά απαγόρευσης του καπνίσματος σε κλειστούς δημόσιους χώρους... Και όπως ήταν φυσικό, αντί να έχουμε οξύνοια ή χιούμορ όπως έτεροι Ευρωπαίοι καπνιστές (Ιταλοί - Γάλλοι) εμείς εκεί... Αντιδράσαμε σαν κακομαθημένα σχολιαρόπαιδα... Επιστρατεύσαμε μεγαλόσχημες φράσεις όπως "φασιστικό!", "αυταρχισμός!" προκειμένου να προστατέψουμε την αδιαφορία μας για τον δίπλα ή τον πτωχόν πλην τίμιο ναρκισσισμό μας, να μη χαλάσουμε τη ζαχαρένια μας δλδ. Μέχρι και στο φατσοβιβλίο συνενώθησαν κάποιοι καπνιστές για να προστατέψουν το δήθεν δικαίωμά τους. Τέλος μπήκε το φιλότιμο: "ελεήστε τον φτωχό καλιέ!". Για οικονομικούς λόγους οι μαγαζάτορες παραβιάζουν τον δήθεν νόμο απαγόρευσης του καπνίσματος... Ήδη οι δημόσιες υπηρεσίες (που απαγορεύεται αυστηρώς!) συνκαθίζουν στα γραφεία τους καπνιστές προκειμένου να περιορίζεται εκεί το κάπνισμα ή όπου είναι δυνατόν, φτιάχνουν καπνιστήρια σε ημιυπαίθριους φυλαγμένους χώρους (γιατί οι ΔΥ είναι δεκτικοί στην κοπάνα).



Το στενάχωρο είναι ότι κι εδώ θα μπορούσε το όλο μέτρο να δουλέψει ευεργετικά... Είμαστε ζεστή χώρα με καλό καιρό και δεν κάνει σχεδόν ποτέ κρύο. Οι ημιυπαίθριοι είναι το φόρτε μας και οι Δήμαρχοι θα έτριβαν τα χέρια τους για επέκταση των τραπεζοκαθισμάτων. Το κάπνισμα έξω από τα μπαρ ή ρεστωράν θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ωραίο έναυσμα για να αρχίσουμε σαν λαός να ξαναφλερτάρουμε μεταξύ μας. Να γευτούμε ο ένας τον καπνό του άλλου μέσα από μια καλή κοινωνική όσμωση... Δυστυχώς φανήκαμε για άλλη μια φορά πολύ λίγοι... χωρίς χιούμορ, ή καλή τουλάχιστον διάθεση...

Οι περισσότερες φωτό από εδώ:

22 σχόλια:

Roadartist είπε...

Δυστυχώς έχουνε χαθεί πάρα πολλά στην εποχή μας. Από την αλήθεια, τον ρομαντισμό, την ένωση δυο ψυχών σε μία, την αθωότητα......... Όλα πουλιούνται, όλα εξαγοράζονται.. Όλα γίνονται πιο "στενά" και πιο αποστειρωμένα.. Δεν την θέλω μια τέτοια κοινωνία, ούτε μια τέτοια ζωή.. Μου αρέσει η απλότητα της ομορφιάς των στιγμών..

Εξύμνoς είπε...

Απολαμβανω να σε διαβαζω

faraona είπε...

Τι ωραία που τα λές!
Σήμερα είχα μια κοινωνική όσμωση στην Ικτίνου με κάτι καφεδάκια άλλο πράγμα!
Τα σέβη μου

Άστρια είπε...

Πράγματι με λίγο χιούμορ θα ήταν όλα πιο ανεκτά και θα βρισκόντουσαν λύσεις..
Πολύ ωραία ανάλυση, με το κάπνισμα ειδωμένο ως μέσον επικοινωνίας και "κοινωνικής όσμωσης" (αλήθεια εξαιρετική έκφραση!)και όχι ως αυτοσκοπός:)

Κι εγώ που δεν καπνίζω; :)))

καλό βραδάκι, καλή εβδομάδα:)

kapetanios είπε...

Στης παναγιάς την αμμουδιά που 'χε το τεκεδάκι
κι ερχόμουνα κάθε πρωί κι έσπαγα νταλκαδάκι
δυο χανουμάκια έμορφα μαστούρια τα καημένα
συνάντησα ένα πρωί στην άμμο καθισμένα
Πλησίασε δερβίση μου και κάθισε κοντά μας
άκου τραγούδια έμορφα βγαλμένα απ' την καρδιά μας
Να σου πατήσω ναργιλέ με τούρκικο σπαγάνι
στου μπάρμπα-Γιάννη τον τεκέ μεσ' το πασαλιμάνι
Πλησίασε δερβίση μου και κάθησε κοντά μας
παρ' το μπαγλαμαδάκι σου μαζί μας να φουμάρεις.

ΔΕΡΒΙΣΗΣ (1920)
Στίχοι του Καρίτση

μια καλημέρα νικιπλε

Artanis είπε...

καταπληκτική ανάρτηση, το διάταγμα φανταστικό...Απορώ που το ξετρύπωσες :)
Όσο για το κάπνισμα, εγώ δεν κάπνιζα και ούτε καπνίζω οπότε δεν με νοιάζει
Άλλους πάλι, τους νοιάζει πολύ, όπως πχ τον Ίωνα...Η πλάκα είναι οτι οι Έλληνες εδώ αντιδρούν για τη διακοπή του καπνίσματος στην Ελλάδα, αλλά δεν τους νοιάζει που πληρώνουν τετραπλάσια τιμή τον καπνό (και φουμάρουν στα κρυφά, μέσα στο κρύο και το αγιάζι) στη ΝΖ...
Άβυσσος η ψυχή του Έλληνα(-καπνιστή :/ ...

Thalassenia είπε...

Πρώτα θέλω να πω -άσχετο- ότι ακόμα δεν ξέρω τι θα προτιμούσα περισσότερο.
Να έχω το χάρισμα της συγγραφής, της μουσικής δημιουργίας, κάτι από τις εικαστικές τέχνες ή του άσματος. Όταν σε διαβάζω λέω: της συγγραφής.
Χαιρετώ σε nikiple.

Περί τσιγάρου.
Οι πιο φανατικοί αντικαπνιστές είναι οι πρώην καπνιστές.
Χαίρομαι όμως γιατί σαν πρώην και ερασιτέχνης καπνίστρια δεν είμαι φανατικά αντίθετη, με προυπόθεση τον σεβασμό αλλήλοις.
Υπάρχουν στιγμές που ένα τσιγάρο τις κάνει πιο δυνατές.
Καμία απαγόρευση δεν μπορεί αυτό να το στερήσει.

Καλό βράδυ.

nikiplos είπε...

Αγαπητή καλλιτέχνιδα καλησπέρα... πράγματι είναι στενάχωρη η απώλεια του ρομαντισμού της αθωότητας και της "όσμωσης" ψυχών. Χωρίς να θέλω να παρηγορήσω κάτι για αυτά που λες, απλά αναφέρω ότι ισχύουν πλέον σχεδόν σε όλον τον κόσμο με ελάχιστες νησίδες εξαίρεσης. Παντού ο ρομαντισμός απεμπολείται με γνώμονα την πρακτικότητα δήθεν, τη χρησιμοθηρία και το κέρδος... Για εμάς αυτές οι συνέπειες είναι οδυνηρότερες σε σχέση πχ με την Ευρώπη, γιατί ούτε οργανωμένη κοινωνία είμαστε, ούτε ένα οργανωμένο κράτος μας υποστηρίζει αλλά ούτε και ζούμε σε πόλεις δεκτικές σε αλληλεγγύη ή συνεργατικότητα... φιλιά

nikiplos είπε...

Φίλε Εξύμνε, σε ευχαριστώ... και εγώ απολαμβάνω να διαβάζω κάποιους μεταξύ των οποίων και τα δικά σου αναγνώσματα ψυχής χρόνου φυσικά επιτρέποντος, που αφόταν επέστρεψα εκλείπει χωρίς δική μου υπαιτιότητα... φιλιά

nikiplos είπε...

Αγαπητή faraona σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... Χάρηκα για την όσμωση, φυσικά αγνοώ την Ικτίνου που θα αναζητήσω δίκην περιεργείας και μόνο από το google maps. φιλιά

ΥΓ> Εννοείται η όσμωση και οι γεύσεις ότι το πολυτιμότερο...

nikiplos είπε...

Αγαπητή Άστρια καλησπέρα... σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... αν και ήταν μόνο σκόρπια βλέμματα πάνω σε μια συνήθεια που την κρατώ ως κόρη οφθαλμού χρόνια τώρα... Φυσικά καπνίζω πίπα και μόνο σε εξωτερικούς χώρους αυστηρώς... Και εσύ που δεν καπνίζεις μπορείς κάλλιστα να συμμετέχεις στην όσμωση έξωθεν και στις προσόψεις των κέντρων. Άλλωστε δεν απαιτείται ο διαχωρισμός... φιλιά

nikiplos είπε...

Captain my Captain, το τραγούδι το αγνοούσα... δυστυχώς δεν το βρήκα στο γιουτούμπιον οπότε θα με ενδιέφεραν πληροφορίες... Επίσης το εναλλακτικό του τσίκα (σπαγάνι) επίσης το αγνοούσα... φιλια

nikiplos είπε...

Αγαπητή Αρτάνις, καλησπέρα... Το διάταγμα το ξετρύπωσα από το λινκ κάτωθεν της φωτογραφίας, από το φίλο καπετάνιο... Οι Έλληνες κάνουμε παντού τα ίδια. Προσαρμοζόμαστε ακαριαία στα ξένα συστήματα γιατί τους δίνουμε πίστη, ενώ σύγκαιρα είμαστε τα μάλλα καχύποπτοι για τους ομοεθνείς μας... Δεν βαριέσαι... χούγια είναι αυτά... φιλιά!

nikiplos είπε...

Αγαπητή Thalassenia σε ευχαριστώ θερμά για τα καλά σου λόγια... Δεν πιστεύω ότι έχω το χάρισμα της συγγραφής... ίσως κάπως καθαρότερης γραφής όσο περνάν τα χρόνια αλλά και πάλι...
Όπως και νά χει σε ευχαριστώ από καρδιάς...
Περί τσιγάρου ορθά μιλείς... Ο σεβασμός αλλήλοις είναι sine qua non. Όχι μόνο ένα τσιγάρο κάνει κάποιες στιγμές δυνατές, αλλά η γεύση από την εκπνοή του άλλου... εξού και ο τίτλος... "κέρνα με από τον καπνό σου". φιλιά

Margarita είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση Νικιπλε..
Και το διάταγμα φυσικά!!

Δεν είναι τυχαίο που συνδέουμε κάποιες περιόδους της ζωής μας με κάποια μουσική, κάποιο άρωμα κάποια είκόνα...

Μπορεί να μην καπνίζω αλλά αναγνωρίζω πως ο καπνός έγινε ένα με την ελληνική κουλτούρα της εποχής που περιγράφεις...

(οι επιπτώσεις όμως δεν πρέπει να μας αφήνουν αδιάφορους...)

Δυστυχώς σα λαός έχουμε χάσει σε πολλούς τομείς το χιουμορ μας (ακόμη και στην οδήγηση θα έλεγα) οι άνθρωποι κυκλοφορούμε συνεχώς εκνευρισμένοι και σκυθρωποί..

ο ρομαντισμός παραμελήθηκε, εκδιώχθηκε από τις καθημερινές μας ανθρώπινες εκδηλώσεις.. κι όταν κάποιος χαμογελά μας κάνει πλέον εντύπωση...

την καλησπέρα μου νικίπλε μου ***

nikiplos είπε...

καλη μου Μαργαρίτα καλησπέρα...

Τα λες τόσο όμορφα... πράγματι έτσι είναι... το χαμόγελο εκλείπει από τις καθημερινές διαπροσωπικές μας σχέσεις... και ακόμη χειρότερα. είμαστε από τους αγενέστερους της Ευρώπης... Μας συναγωνίζονται μόνον οι πρώην Ανατολικές χώρες αλλά αυτοί τουλάχιστον έχουν κάποιο άλλοθι...

Για μένα το κάπνισμα εξακολουθεί να υπάρχει μέσω της πίπας, καθώς είναι το μόνο που καπνίζω πλέον... φιλιά

kapetanios είπε...

http://www.rembetiko.gr/forums/showthread.php?15888-TO-%C5%CB%CB%C7%CD%C9%CA%CF-%CB%C1%C9%CA%CF-%D4%D1%C1%C3%CF%D5%C4%C9

καλησπέρα νικιπλε

kapetanios είπε...

για να δούμε αυτήν την φορά :)

Άιναφετς είπε...

Με τράβηξε από την μύτη η όσμωση...όμορφη λέξη...το χιούμορ και ειδικά ο αυτοσαρκασμός...
Μου αρέσει "ακόμα" η όσμωση της πίπας...στα νιάτα μου κάπνιζα μόνο gitanes...λόγω καταγωγής προφανώς!!!

Καλό απόγευμα με όμορφες κοινωνικές οσμώσεις...κλείνεται;

nikiplos είπε...

Captain, my captain, milles mercies!!!
ενδιαφέρον και το site φυσικά...
χαιρετώ!

nikiplos είπε...

Αγαπητή Άιναφετς, καλώς ώρισες!!!

Σε ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια...
Σε ότι αφορά την πίπα, το παράδοξο, είναι ότι ενοχλεί συχνά τους μανιώδεις καπνιστές τσιγάρου...
Όσο για τα θρυλικά Gitanes, τα κάπνισα για ένα και μοναδικό καλοκαίρι, εκεί πίσω στα 1987... κάμποσο καιρό πριν ;)

φιλιά,
καλό βράδυ

Blogger είπε...

Are you paying over $5 per pack of cigarettes? I buy all my cigarettes from Duty Free Depot and I save over 60%.