Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

... Paul et Isabelle Duchesnay...

 

Λίγα πράγματα μες τον περισσό μου κυνισμό με συγκινούν πλέον...

Ευτυχώς που υπάρχει το διαδίκτυο, κι έτσι τις ώρες των ειδήσεων, σμιλεύω το χρόνο αναψηλαφώντας τις αδρές γραμμές του...

Έτσι μου αναπάντεχα ήρθαν στον κόσμο μου τ' αδέλφια Duchesnay.
Γενημένοι στη Γαλλία (ο Paul) και στον Καναδά (η Isabelle), μεγάλωσαν στην επαρχία του Κεμπέκ στον Καναδά, και αφού ασχολήθηκαν με το πατινάζ στον πάγο, μετά από ατύχημα, συνέχισαν στον χορό στον πάγο  (figure skating). Μετά από κακές κριτικές από την Καναδική ομοσπονδία του χορού στον πάγο φεύγουν το 1985 από τον Καναδά και πηγαίνουν στην δεύτερη πατρίδα τους (από τη μητέρα τους), τη Γαλλία.

Εκεί αρχίζουν τις εμφανίσεις λαμβάνοντας στην αρχή όχι καλές θέσεις, καθώς οι παγιωμένες αντιλήψεις των κριτικών δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τον οραματισμό και το διαφορετικό που έφερνε η καινοτομία αυτού του ζευγαριού... Καινοτομία στη χορογραφία που έφευγε τελείως έξω από τα συνηθισμένα, καινοτομία στον ισότιμο ρόλο του παρτενέρ, καινοτομία στα θέματα... Καθόλου κλασσικοί, καθόλου αβρότητες, ωμή παρέμβαση με άποψη και κυρίως νέα τέχνη...


Οι κριτικοί μπορεί να μην ήθελαν, οι αντιμαχόμενες σχολές (Ρώσικη, Αμερικανική) μπορεί να τους υποτίμησαν, το μπουχτισμένο κοινό όμως ήθελε πράγματι κάτι νέο εκεί στα άνευρα 80ς και αρχές των 90ς. Το κοινό άρχισε να τους μαθαίνει και να επιβάλει στους κριτικούς και στα ΜΜΕ το ζευγάρι, που πλέον δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο...

Αναπόδραστα αφού έγιναν γνωστοί, ψήλωσαν τον πήχη όσο ποτέ άλλοτε... Δείτε τους εδώ και παρατηρείστε την αντίδραση του ανυποψίαστου κοινού, όσο και τα σφυρίγματα προς τους κριτικούς... Η μουσική, το θέαμα όσο και το θέμα είναι μοναδικά...



Στα 1991, έδωσαν τη συνέχεια φυσικά και πήραν το χρυσό. Ας τολμούσαν να μην τους το δώσουν... Το ενδιαφέρον είναι ότι η επιρροή τους ήταν τόσο μεγάλη που ακόμη και οι πρωταθλητές του 1990 Marina Klimova and Sergei Ponomarenko άλλαξαν το κλασσικό τους πρόγραμμα επίσης σε σύγχρονο δίνοντας κι αυτοί μιαν υπέροχη παράσταση...





Η συνέχεια ήταν λιγότερο επιτυχημένη, αλλά το κοινό όπου τους συνάντησε μετά το 1991, τους αποθέωσε... δείτε οποιοδήποτε βίντεο συναντήσετε... Κι έμειναν έτσι σεμνοί, έως ώτου ο χρόνος και ατυχήματα δεν επέτρεπαν πλέον τον πρωταθλητισμό... Δύσκολα θα βρείτε άλλο ζευγάρι τόσο διαφορετικό που να ξεσηκώνει έτσι τους θεατές...

Όλα τα διαμάντια στην τέχνη, επιβιώνουν κόντρα στο χρόνο, κλίκες κυκλώματα... Δεν ξέρω στο μέλλον τι θα γράφουν τα ηλεκτρονικά βιβλία για το χορό στο πάγο, ή το χορό γενικότερα, πάντως σίγουρα θα κάνουν μια μεγάλη στάση και υπόκλιση μπροστά στ' αδέλφια Paul και Isabelle Duchesnay.

12 σχόλια:

Roadartist είπε...

Καταπληκτικοί! Δεν πιστεύω πάντως ότι είσαι κυνικός, σε καμία των περιπτώσεων :) Καλό σου Σάββατο!

Thalassenia είπε...

Από τα αγαπημένα μου αθλήματα, αν μπορείς να πεις το καλλιτεχνικό πατινάζ άθλημα.
Πράγματι ήταν δυνατό ζευγάρι με σιγουριά, χάρη, αρμονία και μουσικότητα στις κινήσεις με ξεχωριστά μουσικά κομμάτια.

Καλό απόγευμα.

Άιναφετς είπε...

Α! μα έχουμε το ίδιο πάθος...
Δεν ξέρω αν δοκίμασες ποτέ να γλιστρήσεις στον πάγο...η αίσθηση είναι Θεία,(αν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη!)
Για το ζευγάρι δεν έχω τίποτε να προσθέσω απ΄ όσα γράφεις!
Αυτές τις μέρες και μάλιστα αύριο,(le gala), τελειώνει και το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα πατινάζ...Θα γλιστρήσουμε μαζί τους!
Να έχεις μια ανάλαφρη Κυριακή!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πιστεύω πως πρέπει "θεοί" να αισθάνονται όσοι ασχολούνται με το χαρισματικό και ευγενές άθλημα.

Κρατάω αυτό: "Ευτυχώς που υπάρχει το διαδίκτυο, κι έτσι τις ώρες των ειδήσεων, σμιλεύω το χρόνο αναψηλαφώντας τις αδρές γραμμές του..." μιας και τούτη τη σκοτεινή για την πατρίδα περίοδο, είναι το μόνο που σμιλεύει το συναίσθημα του "προδομένου"

Και αναρωτιέμαι... μα αν είναι να πεθανουμε (βλ. εκβιασμοί τύπου "μένουμε δε μένουμε στο ευτρώ") δεν μάθαμε οι ΄Ελληνες από την ιστορία (β. Σουλιώτισσες και τόσοι άλλοι) πώς να πεθάνουμε αξιοπρεπώς;

Συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου σου, αλλά απηύδησα πλέον. Δεν τον αντέχω αυτό τον ευρωβιασμό...

Καλή σου εβδομάδα!!!

Φιλί κα Γλαρένιες αγκαλιές

nikiplos είπε...

Αγαπητή καλλιτέχνιδα, σε ευχαριστώ για την πίστη σου... εντούτοις την αυθόρμητη ρομαντική μου διάθεση, δεν την πιστεύω πια... μόνο όταν αυτή έρχεται αυθόρμητα να μ' επισκεφθεί. ;)

nikiplos είπε...

Αγαπητή θαλασσένια καλησπέρα...
χαίρομαι που δεν είμαι ο μόνος που μου έκαναν κλικ!
κυρίως με κέρδισε ο οραματισμός τους, ανεξάρτητα από το αν ακολουθήθηκε ή όχι... αυτό κυρίως...
καλή εβδομάδα να έχεις!

nikiplos είπε...

Αγαπητή Άϊναφετς καλησπέρα...

Το χάζευα κι εγώ στο prisma tv όλο το ΠΣΚ! Και χάρηκα που ο Γεβγένι πήρε το χρυσό... Με τον συμπαθέστατο κο Κωστάλα να κάνει για πρώτη φορά στη ζωή του σαρδάμ... Αν και η φύση υπήρξε αρκετά γενναιόδωρη με μένα, ο χορός δεν είναι από εκείνα που μπορώ να παινευτώ, πόσω μάλλον στην περίπτωση που αυτός συντελείται σε πάγο!!! ούτε που να το σκέφτομαι... όχι φυσικά ότι δεν θα μου άρεσε να δοκιμάσω, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία, για τη δική μου τέρψη...

nikiplos είπε...

Αγαπητή γλαρένια καλησπέρα!!!
καμία κατάχρηση, μην το ξαναγράψεις αυτό!!! Τουναντίον δλδ... Τούτες τις μέρες είδα ξανά το "βλέμμα του Οδυσσέα" και τα προφητικά λόγια που βάζει στο στόμα του Θανάση Βέγγου, ο σεναριογράφος:
"Οι Έλληνες πεθαίνουμε... το τέλος μας πλησιάζει...", έλεγε το 1995... Ας είναι... ας είναι μόνο ένα ξορκισμένο όνειρο...

Ο λόγος που δεν βλέπω ειδήσεις, είναι κυρίως γιατί θεωρώ το θέαμα στημμένο... και δεν δέχομαι μωρολογίες του τύπου "βαρύ το κλίμμα στις διαπραγματεύσεις της Κυβέρνησης με την Τρόϊκα"... αυτό δεν είναι ειδήσεις... ούτε το "σκληρό παζάρι" γιατί είμαι και κάποιας ηλικίας και ξέρω και από επιχειρήσεις και διαπραγματεύσεις (άκου "κλίμα" σε διαπραγματεύσεις...), αλλά κυρίως από παζάρι (άκου θράσος να ονομάζουν "παζάρι" αυτή την κακή οπερέτα).

Πάντοτε όταν μου συνέβαιναν κάποια δυσάρεστα ή ας το πούμε έτσι, όχι ευχάριστα ξεχνιόμουν με τέτοιου είδους θεάματα... Και έκτοτε στο γιουτούμπιον, έχω σκοντάψει σε ούκ ολίγα!
Να έχεις μιαν όμορφη εβδομάδα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα να πεθάνει γρήγορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει θόρυβο"

Επαναλαμβάνομαι... αυτή τη φορά παραφράζοντας: Αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, ας πεθάνει αξιοπρεπώς και όχι να γίνεται βορά όλων όσων αποβλέπουν με τα ύπουλα και σκοτεινά τους σχέδια ....

΄Ισως τώρα κατάλαβες πως ο σπουδαιότερος λόγος που κρατώ κλειστά τα σχόλιά μου είναι η ταπεινωμένη μου εθνική υπερηφάνεια και περισσότερο το ότι σκύψαμε το κεφάλι και υποκύπτουμε στον παραλογισμό των εκβιασμών.

Και ένας-ένας οι "εθνοσωτήρες" παίζουν στις πλάτες μας τα γνωστά τρισάθλια παιχνιδια τους.

Σ' ευχαριστώ για την κατανόηση.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

nikiplos είπε...

Αγαπητή Γλαρένια, παρέθεσες το καλύτερο μέρος της ταινίας, το επίμαχο βίντεο.... μου έκανε και εμένα τρομερή εντύπωση, κυρίως η διορατικότητα των σεναριογράφων, και του "βλέμματος" του σύγχρονου Οδυσσέα... που ας μην ξεχνάμε γυρίστηκε (το 1995) σε μια περίοδο εμφορείας και γαλαντόμας διανομής των ευρωπαϊκών κονδυλίων, χωρίς έλεγχο ή δικλείδες...

Μοιραία θα πρέπει να περάσουμε από την ίδια στενωπό που θα περάσουν και άλλοι λαοί όπως στη Λατινική Αμερική (Κολομβία, Μεξικό) ή και στις ίδιες τις άνασσες ΗΠΑ. Φτώχια εγκληματικότητα μαφία... Λίγη πανάκριβη ποιότητα για ελάχιστους και για όλους εμάς τους υπόλοιπους ένας όζων βούρκος που θα μας πνίξει μέχρι το λαιμό...

Στωϊκά υπομένουμε και δεχτήκαμε (με την απάθεια, άρνηση και αδιαφορία μας για το κοινωνικό γίγνεσθαι, με την επανάπαυσή μας στον καναπέ μας) όλη αυτή τη μοίρα μας... Στωϊκά θα σφαγούμε σαν πρόβατα προϊόντος του χρόνου, βορά στις ανακατατάξεις των "μεγάλων" και στα παιχνίδια πλούτου τους...

Όπως το είπες σωστά καλή μας, το μόνο ίσως να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας... αυτό μόνο...

καλή δύναμη και φώτιση σε όλους μας...

kariatida62 είπε...

Είναι το σπορ που με μαγνητίζει!!!
Εχω προσπαθήσει στο παρελθόν να γλυστρίσω στον πάγο που λεει και απο πάνω η μαγισσούλα αλλά δεν ήταν τόσο εύκολο! Τουλάχιστον για τους αιώνες μου!χαχαχαχα!
Πραγματικά εκπληκτικά τα αδέλφια!
Οι αξίες κάποια στιγμή θ'αναγνωριστούν...αυτό έχω συμπεράνει!
Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα!

nikiplos είπε...

Αγαπητή Καρυάτιδα, καλώς ώρισες!
Εγώ, όπως προείπα δεν έχω τον χορό στα ταλέντα μου! να επιμείνεις όμως γιατί είναι όμορφο το άθλημα!
Πράγματι, κάποια στιγμή οι αξίες και η πρωτοπορία θα αναγνωριστεί...

χάρηκα κι εγώ πολύ που σε βρήκα!