… Ποίηση...

... αποδεχόμενος την πρόσκληση… της Roadartist για μια ποιητική βραδιά στέλνω κι εγώ στίxους από τα αγαπημένα μου ποιήματα...

Λυπούμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι
μέσα από τα δάχτυλά μου
χωρίς να πιω ούτε μια στάλα.
Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα.
Ένα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμα,
δεν έχω άλλη συντροφιά.
Ό,τι αγάπησα χάθηκε μαζί με τα σπίτια
που ήταν καινούργια το περασμένο καλοκαίρι
και γκρέμισαν με τον αγέρα του φθινοπώρου.

Γιώργος Σεφέρης

, επίσης αυτό είναι αφιερωμένο στους γάτους... φυσικά για όσους ξέρουν από γάτους... εγώ όμως το έχω και σαν στάση ζωής...

... I will not reign
to serve I disdain
the cat I remain

Τέλος για κάποιους από τους εν Ελλάδι γευόμενους τις εξουσίες (Πλούτου, Δημόσιος βίος κλπ) ένεκα ότι τα αξιώματα τους είναι συχνά, δοτά θεωρώ το κάτωθι ταιριαστό...

Σαν τον παραίτησαν οι Μακεδόνες
κι απέδειξαν πως προτιμούν τον Πύρρο
ο βασιλεύς Δημήτριος (μεγάλην
είχε ψυχή) καθόλου - έτσι είπαν -
δεν φέρθηκε σαν βασιλεύς. Επήγε
κ' έβγαλε τα χρυσά φορέματά του,
και τα ποδήματά του πέταξε
τα ολοπόρφυρα. Με ρούχ' απλά
ντύθηκε γρήγορα και ξέφυγε.
Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός
που όταν η παράστασις τελειώσει,
αλλάζει φορεσιά κι απέρχεται.
Κ. Καβάφης

...φυσικά υπάρχουν άπειροι στίχοι που μου αρέσουν, με καθρεπτίζουν, με σαγηνεύουν, με ζώνουν, με στοιχειώνουν, με ερεθίζουν, με πλαταίνουν, μα πάνω από όλα με συντροφεύουν στου νου τα ταξείδια...