Τι ήταν αυτό βρε νικιπλέ μου; Τώρα είναι που χρειάζεται θάρρος.. και δύναμη.. και ανθρώπους κοντά.. Κανείς δε λέει πως δεν είναι δύσκολα τα πράγματα σίγουρα.. Μα μη μας πάρουν από τώρα το χαμόγελο... να το παλέψουμε έτσι.. Το "καλό καλοκαίρι" ελπίζω να μη σημαίνει πως μας αποχαιρετάς μέχρι το ...φθινόπωρο.. άντε γιατί θα είναι μακρύ το ...καλοκαίρι ετούτο.. Φιλιά πολλά :) καλό ξημέρωμα!
Αγαπητή καλλιτέχνιδα σε ευχαριστώ πραγματικά για το σχόλιό σου... είναι μια ισχυρή νότα αισιοδοξίας στις μέρες και τους καιρούς που έπονται. Και η ανάρτηση δεν αντικατοπτρίζει τίποτε άλλο παρά τον μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν...
>Το "καλό καλοκαίρι" ελπίζω να μη >σημαίνει πως μας αποχαιρετάς μέχρι το >...φθινόπωρο.. άντε γιατί θα είναι μακρύ >το ...καλοκαίρι ετούτο..
Σε ευχαριστώ! Πραγματικά όλα καλά (μέχρις ώρας). Για το μέλλον δεν μπορώ να εγγυηθώ βέβαια.
Ο χρησμός του μαντείου αντικατοπτρίζει τη αίσθηση που έχω για το που πάει το πράγμα στη χώρα μας. Το αυτό και το σκίτσο από μια ιεροεξεταστική ανάκριση...
Σε αναζητώ... ως συμπαραστάτη, κόντρα στο ρεύμα το μεσαιωνικό που μας ετοιμάζουν. Ξέρω πως είσαι από αυτούς που μπορούν να αλλάξουν ρότα στην ροή του ποταμού. Έλα να το κάνουμε μαζί. Δύναμη!!!
..Ολοι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο, όλοι μας φοβόμαστε.. Συμφωνώ με το μετεωρίτη.. Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και (όπως λέει ο Μάνος) να μη μοιάσουμε στο πρόσωπο του τέρατος.. Αυτό θέλουν.. Καλό καλοκαίρι επίσημα από σήμερα.. :)
Αγαπημένη καλλιτέχνιδα προσυπογράφω 100% το πολύ όμορφο σχόλιό σου... Σαφώς θέλουν να φοβούμαστε το τέρας, να μην αντισταθούμε και να υποκύψουμε...
Το ποστ περιγράφει απλά τον μεσαίωνα που βαίνουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα και σύντομα ο τόπος μας δεν θα είναι αναγνωρίσιμος ούτε καν από εμάς τους ίδιους...
Απομένει μονάχα να περισώσουμε ότι μπορούμε...
και σε αυτό είμαι κάθετος: Θα είμαστε δύσκολος στόχος... βλέπεις εμπνέομαι από το παρελθόν...
Όταν σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έστρωναν βάγια και δάφνες στους προελάυνοντες Ναζί, εμείς εδώ είμασταν κλειστοί... παγωμένοι...
ελπίζω έτσι να μείνουμε... και να αντέξουμε... γιατί έρχονται πραγματικά δύσκολες μέρες...
Σε φιλώ και να ξέρεις τα σχόλια σου είναι πολύτιμα!
nikiplos, εχω δει τόσες μέρες την ανάρτησή σου και δεν ξερω τι να σου γραψω. Μπαινω, βγαίνω, και λεξεις δεν μου έρχονται. Αμηχανία. Είναι τόσα πολλά αυτα που ζούμε πια, αλλοι περισσότερο,αλλοι πιο εντονα. Δύσκολα. Καλή δύναμη θελω να σου πω. Και για ό,τι χρειαστεί, επειδή όσο τα πραγματα δυσκολευουν τόσο πρεπει να είμαστε μαζί, μεσα στους φίλους σου μέτρησέ με, για ό,τι χρειαστεί. Χαμογέλα. Ο ενας απο το χαμόγελο και τη δυναμη του αλλου παίρνουμε, καλά; Σε φιλώ.
Αγαπητή Αναστασία (καλημέρα) καλησπέρα... Να ξέρεις ότι το σχόλιό σου αυτό με ζέστανε και μου έδωσε μεγάλη χαρά. Γνωρίζω καλά το συναίσθημα που νιώθουμε όλοι μας τις τελευταίες μέρες: Αμηχανία. Σχεδόν δεν μπορούμε να το πιστέψουμε πως βιώνουμε μια τέτοια κατάσταση: πολύ περισσότερο όταν όπως ειπώθηκε ανωτέρω ότι 'δεν την αξίζουμε'. Κι όμως είναι εδώ κραταιός ένας νέος Μεσαίωνας, Δεν λέω ότι θα παγιωθεί, αυτό είναι στο χέρι όλων μας μαζί. Πάντως είναι παρών, και αισθάνομαι σαν ύστατη ιεράρχηση αυτό ακριβώς. Να διώξουμε τον μεσαίωνα με κάθε τίμημα. Για τις νέες γενιές που έρχονται και μόνο.
ΥΓ> Σήμερα βρέθηκα στο Νοσοκομείο ο Ευαγγελισμός. Απ´ έξω στο πάρκο κάποιοι "νταβατζήδες" έχουν ξεφορτώσει καμιά 10δα ζητιάνους βαριά ακρωτηριασμένους κυρίως από τα βαλκάνια. Στη ζέστη χωρίς νερό να βγάλουν το "μεροκάματο". Λοιπόν ήταν ένας ζητιάνος και μέσα στο νοσοκομείο, σε κάποιο Ιατρείο απ' έξω ανάμεσα στο εξεταστήριο και το ασανσέρ και ζητιάνευε...
18 σχόλια:
Τι ήταν αυτό βρε νικιπλέ μου;
Τώρα είναι που χρειάζεται θάρρος.. και δύναμη.. και ανθρώπους κοντά..
Κανείς δε λέει πως δεν είναι δύσκολα τα πράγματα σίγουρα..
Μα μη μας πάρουν από τώρα το χαμόγελο... να το παλέψουμε έτσι..
Το "καλό καλοκαίρι" ελπίζω να μη σημαίνει πως μας αποχαιρετάς μέχρι το ...φθινόπωρο.. άντε γιατί θα είναι μακρύ το ...καλοκαίρι ετούτο..
Φιλιά πολλά :) καλό ξημέρωμα!
Τί δουλειά έχει ο τελευταίος χρησμός των Δελφών με τέτοια φωτό;;;
Ανατρίχιασα!
Καλημέρα...Όλα καλά;
Αγαπητή καλλιτέχνιδα σε ευχαριστώ πραγματικά για το σχόλιό σου... είναι μια ισχυρή νότα αισιοδοξίας στις μέρες και τους καιρούς που έπονται. Και η ανάρτηση δεν αντικατοπτρίζει τίποτε άλλο παρά τον μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν...
>Το "καλό καλοκαίρι" ελπίζω να μη >σημαίνει πως μας αποχαιρετάς μέχρι το >...φθινόπωρο.. άντε γιατί θα είναι μακρύ >το ...καλοκαίρι ετούτο..
Όχι ελπίζω όχι... Σε φιλώ γλυκά!
Αγαπητή Αρτάνις, καλησπέρα...
Σε ευχαριστώ! Πραγματικά όλα καλά (μέχρις ώρας). Για το μέλλον δεν μπορώ να εγγυηθώ βέβαια.
Ο χρησμός του μαντείου αντικατοπτρίζει τη αίσθηση που έχω για το που πάει το πράγμα στη χώρα μας. Το αυτό και το σκίτσο από μια ιεροεξεταστική ανάκριση...
ξέρω είναι κάπως ... απαισιόδοξο
Απαισιόδοξα είναι τα πράγματα αλλά είδες τι γράφεις στο τέλος;
Ελπίδα και ευχή.
Έτσι πρέπει, ελπίδα και ευχή να έχουμε για ετούτη τη χώρα.
Κι ένα χαμόγελο αισιοδοξίας.
Και όσο μαύρα να είναι δεν μας αξίζουν τέτοια μακάβρια.
Χαιρετώ.
Σε αναζητώ...
ως συμπαραστάτη, κόντρα στο ρεύμα το μεσαιωνικό που μας ετοιμάζουν.
Ξέρω πως είσαι από αυτούς που μπορούν να αλλάξουν ρότα στην ροή του ποταμού.
Έλα να το κάνουμε μαζί.
Δύναμη!!!
Chere Thalassenia, αυτό ακριβώς είναι κι εμένα η αφετηρία μου, η τελευταία σου φράση: Δεν μας αξίζουν.
Κάναμε βήματα, πληρώσαμε με αίμα αρκετές φορές και μετακινήσαμε βουνά σαν λαός και δεν μας αξίζει ο μεσαίωνας που μπαίνουμε...
Η ευχή, είναι ευχή και υποδηλώνει σαφώς την πρόθεση στην καρδιά μας.
Η πίστη, είναι άλλο ζήτημα... και εκεί ακριβώς έγκειται η λιποψυχία μου...
σε φιλώ
Φίλε Επίκουρε,
Δεν γνωρίζω αν ανήκω σε αυτούς που μπορούν να αλλάξουν τη ρότα... Η πρόθεση και η συμμετοχή δεδομένη.
Γνωρίζοντας την ιστορία σου και τη στάση ζωής σου, το προσκλητήριό σου με τιμάει πραγματικά...
... και με θέτει υπό των ευθυνών μου...
Σε χαιρετώ προς ώρας...
Με τρόμαξες.
Αλλά σε καταλαβαίνω, πραγματικά, ζούμε όχι απλά ένα πισωγύρισμα...
Φοβάμαι γιατί δουλειά της Ιστορίας είναι να επαναλαμβάνεται...
πολλούς φιλικούς χαιρετισμούς!
..Ολοι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο, όλοι μας φοβόμαστε..
Συμφωνώ με το μετεωρίτη..
Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και (όπως λέει ο Μάνος) να μη μοιάσουμε στο πρόσωπο του τέρατος.. Αυτό θέλουν..
Καλό καλοκαίρι επίσημα από σήμερα.. :)
Αγαπητή Μετεωρίτη, καλησπέρα...
Το ποστ σαφώς είναι τρομακτικό... δυστυχώς κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι πέρα ως πέρα αναπόφευκτο.
Ο μεσαίωνας που μας ετοιμάζουν έχει ήδη μπει. Η χώρα μας μετατρέπεται σε ένα απλό εκτροφείο ανθρώπων...
Σαφώς η μόνη λύση είναι αυτή που προτείνεις. Συσπείρωση των ανθρώπων γύρω μας για να αμυνθούμε στην άλλωση..
Να μου προσέχεις τους "κουκουλοφόρους".
φιλιά !!!
και αγωνιστικούς χαιρετισμούς!!!
Αγαπημένη καλλιτέχνιδα προσυπογράφω 100% το πολύ όμορφο σχόλιό σου...
Σαφώς θέλουν να φοβούμαστε το τέρας, να μην αντισταθούμε και να υποκύψουμε...
Το ποστ περιγράφει απλά τον μεσαίωνα που βαίνουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα και σύντομα ο τόπος μας δεν θα είναι αναγνωρίσιμος ούτε καν από εμάς τους ίδιους...
Απομένει μονάχα να περισώσουμε ότι μπορούμε...
και σε αυτό είμαι κάθετος: Θα είμαστε δύσκολος στόχος... βλέπεις εμπνέομαι από το παρελθόν...
Όταν σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έστρωναν βάγια και δάφνες στους προελάυνοντες Ναζί, εμείς εδώ είμασταν κλειστοί... παγωμένοι...
ελπίζω έτσι να μείνουμε... και να αντέξουμε... γιατί έρχονται πραγματικά δύσκολες μέρες...
Σε φιλώ και να ξέρεις τα σχόλια σου είναι πολύτιμα!
nikiplos,
εχω δει τόσες μέρες την ανάρτησή σου και δεν ξερω τι να σου γραψω. Μπαινω, βγαίνω, και λεξεις δεν μου έρχονται. Αμηχανία. Είναι τόσα πολλά αυτα που ζούμε πια, αλλοι περισσότερο,αλλοι πιο εντονα. Δύσκολα. Καλή δύναμη θελω να σου πω. Και για ό,τι χρειαστεί, επειδή όσο τα πραγματα δυσκολευουν τόσο πρεπει να είμαστε μαζί, μεσα στους φίλους σου μέτρησέ με, για ό,τι χρειαστεί.
Χαμογέλα. Ο ενας απο το χαμόγελο και τη δυναμη του αλλου παίρνουμε, καλά;
Σε φιλώ.
Αγαπητή Αναστασία (καλημέρα) καλησπέρα... Να ξέρεις ότι το σχόλιό σου αυτό με ζέστανε και μου έδωσε μεγάλη χαρά. Γνωρίζω καλά το συναίσθημα που νιώθουμε όλοι μας τις τελευταίες μέρες: Αμηχανία. Σχεδόν δεν μπορούμε να το πιστέψουμε πως βιώνουμε μια τέτοια κατάσταση: πολύ περισσότερο όταν όπως ειπώθηκε ανωτέρω ότι 'δεν την αξίζουμε'. Κι όμως είναι εδώ κραταιός ένας νέος Μεσαίωνας, Δεν λέω ότι θα παγιωθεί, αυτό είναι στο χέρι όλων μας μαζί. Πάντως είναι παρών, και αισθάνομαι σαν ύστατη ιεράρχηση αυτό ακριβώς. Να διώξουμε τον μεσαίωνα με κάθε τίμημα. Για τις νέες γενιές που έρχονται και μόνο.
ΥΓ> Σήμερα βρέθηκα στο Νοσοκομείο ο Ευαγγελισμός. Απ´ έξω στο πάρκο κάποιοι "νταβατζήδες" έχουν ξεφορτώσει καμιά 10δα ζητιάνους βαριά ακρωτηριασμένους κυρίως από τα βαλκάνια. Στη ζέστη χωρίς νερό να βγάλουν το "μεροκάματο".
Λοιπόν ήταν ένας ζητιάνος και μέσα στο νοσοκομείο, σε κάποιο Ιατρείο απ' έξω ανάμεσα στο εξεταστήριο και το ασανσέρ και ζητιάνευε...
Καλημέρα,
καλό καλοκαίρι!
καλησπέρα νικιπλε
αγάντα (κι άνοιξε το e-mail σου ;)
Καλά από νοσοκομεία έχω τελευταία μια προσωπική πείρα..
Όλα καλά; Που είσαι;
Δημοσίευση σχολίου