...καθόταν καθισμένη στο μπαλκόνι που έβλεπε απέναντι από ένα πάρκο... ντυμένη με τη δροσιά των 18 χρόνων της και ένα μακρύ πουλόβερ με νεανικά χρώματα. Ήταν ήδη Σεπτέμβρης κι ο καιρός είχε ψυχράνει στη Βόρεια ΚεντροΕυρωπαϊκή πόλη της, όμως εκείνη πάσχιζε με νύχια και με δόντια να παρατείνει το καλοκαίρι... Μόνο το πουλόβερ ήταν η "παρασπονδία" στο τελείως θερινό ντύσιμό της, ενώ η μητέρα της της έκανε με νόημα: "είσαι ανόητη κορίτσι μου?", μα εκείνη τίποτε... φορούσε ένα θερινό ανάλαφρο φωτεινό φόρεμα και υφασμάτινες μπαλαρίνες... μα το κρύο ήταν ιδιαίτερα τσουχτερό...
...ο νους της ταξίδευε πίσω μόλις πριν 20 μέρες, 20 Αυγούστου ήταν όταν τον είχε δει τελευταία φορά... Τι κλάμα είχε ρίξει στο λιμάνι... Να πριν 25 μέρες στο μώλο κάτο από τ' άστρα ήταν χωμένη στην αγκαλιά του...
...Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας... είναι αυτά τα βλέμματα που ανταλλάσσεις και η ματιά σου ξαναγυρίζει εκεί, με κάποιο κόμπο στο λαιμό, ένα σφίξιμο στο στομάχι... μα ξαφνικά δεν σε ενδιαφέρει το τοπίο, η ματιά μόνο... κι ένα χαμόγελο επιβεβαίωσης... και τα είχε εκεί όλα δικά της... απλόχερα... κι αυτόν...
...τώρα ήταν εκεί μόνη μετέωρη... στο απέναντι πάρκο οι σημύδες έριχναν τα φύλλα τους υψώνοντας τα κλαδιά τους στον μονότονα μολυβή ουρανό... στην καρδιά της σκόρπια λόγια, υποσχέσεις, νοήματα, όλα ακαταλαβίστικα για τα 18 της χρόνια... που έκαιγαν...
έξω εκεί, κι αλλού, ο χειμώνας απλωνόταν τροπαιοφόρος, με τα λάβαρα της παρουσίας του...
18 σχόλια:
Καλησπέρα Νίκιπλε με τον ολοζώντανο λόγο σου! Είσαι ένας 18χρονος με εμπειρία 40άρη! ;)
"ο χειμώνας απλωνόταν τροπαιοφόρος, με τα λάβαρα της παρουσίας του"
υπέροχος τρόπος να περιγράψεις την φωτογραφία!!
Και με αυτήν και με την προηγούμενη ιστορία (που την εχω διαβασει τόσο καιρό) ξερεις τι επαθα; λεξη δε θελω να σου γραψω, μόνο ...,!!!, ενα χαμόγελο, ενα κλεισιμο ματιού.
Αφου τα λες όλα, δεν εχω τι να προσθεσω, αληθεια...
Σε φιλώ,
καλό φθινόπωρο, όχι ακόμα χειμωνα τροπαιοφόρο,
και καλή δυναμη, θα μας χρειαστεί,
σε εχω με αγαπη στο νου μου, παντα
"Είσαι ένας 18χρονος με εμπειρία 40άρη! "
Φίλε Εξύμνε, καλησπέρα... αυτό είναι από τα ομορφότερα κοπλιμέντα! Σε ευχαριστώ... διάγω δε, σκούρες μέρες... οπότε μέτράει!
και συ να είσαι καλά!
Αγαπητή Αναστασία καλησπέρα...
μου στέλνεις πάντα τόσο όμορφα σχόλια... κατεργασμένα μέσα από μια ζεστή αίσθηση που μου δίνεις, μιαν επιβεβαίωση ας πούμε που κάνει τον εγωϊσμό μου να φουσκώνει σαν διάνος...
σε ευχαριστώ, καλό φθινόπωρο φυσικά...
ΥΓ> είχε μια δόση συμβολισμού, το ποστ, αλλά στην πολύ φαντασία μου :)
φιλιά
Πόσο καλύτερα να εκφράσει κανείς το ανεκπλήρωτο, αλλά και τη μνήμη και την εμμονή στην παράταση μιας εικόνας της καρδιάς;
πόσο καλύτερα ..από ένα "θερινό φόρεμα" και "υφασμάτινες μπαλαρίνες" μεταίωρες μέσα στο κρύο αντικρυστά στα χειμωνιάτικα "λάβαρα";
Μια καλημέρα φθινοπωρινή αγαπητέ Νίκηπλε:)
Πρώτα με πήρε σαν ποτάμι ο τίτλος σου ,μα τι τίτλος !!!
Αφέθηκα λίγο να με παρασύρει στην δύνη των "λ" κοιτάζοντας την εικόνα του αλλαζονικά (;)σφρυγηλού κοριτσιού προστατευμένου μέσα στον γυάλινο κόσμο του ,ανέγγιχτο απ'την μπόρα....
κι ύστερα ήρθε η ανατροπή .
Έχοντας δε την κουταμάρα να μην έχω δεί εγκαίρως την προηγούμενη ιστορία σου και διαβάζοντας και τις δυό μαζί κολύμπησα για τα καλά στο γεμάτο ανατροπές ποτάμι της ζωής.....
και έτσι στο τέλος χαμογέλασα και ψυθίρισα στον τροπαιοφόρο χειμώνα να μην ξεχνά πως όσα λάβαρα κι αν σηκώσει πάντα πίσω του καραδοκεί η άνοιξη !!
Απ'το νεφελώδη ουρανό μου στέλνω αναλγητικό χαμόγελο φίλε Νίκηπλε !!
υγ. εε δεν μπορώ τελικά να κρύψω μια μικρή χαιρεκακία που ένοιωσα για μια στιγμή για...τις βόρειες κόρες .......
Αγαπητή Άστρια καλησπέρα... πολύ όμορφο το σχόλιό σου... εύχομαι μια καλή εβδομάδα, αναμφισβήτητα φθινοπωρινή και ίσως και ολίγον χειμωνιάτικη...
Αγαπητό Ξωτικό καλησπέρα...
αυτό που είπες είναι και το σημαντικότερο... όσα λάβαρα κι αν σηκώσει ο Χειμώνας πάντοτε πίσω του καραδοκεί η άνοιξη... και εμείς είμαστε εδώ και πολλά χρόνια "θερινοί"... και προσπαθούμε να παρατείνουμε το καλοκαίρι... και η ζωή έχει ανατροπές, είτε το θέλουμε είτε όχι... ευχαριστώ για το αναλγητικό χαμόγελο, το χρειαζόμαστε όλοι μας.
Nikiple μου,
μεγάλη δύναμη χρειάζεται για όλα όσα ζούμε.. όλα όσα έρχονται, για αυτές τις ανατροπές.. μα και το αύριο που ακριβώς επειδή σε τίποτα δε θα θυμίζει το χτες μας..πρέπει να στραφούμε στις πιο αληθινές αξίες, και ίσως να προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε καλύτερα μέσα μας και να αναθεωρήσουμε αρκετά στη ζωή μας.. σε φιλώ!
Αγαπητή καλλιτέχνιδα, καλησπέρα... το σχόλιό σου πέφτει εντός του συμβολισμού που υπόρρητα ήθελα και δεν ήθελα να υπονοήσω... (μου άρεσε και έτσι ελαφρύ το ποστ να πω την αλήθεια, αθώο...).
πράγματι ετούτες τις μέρες κρίνονται όλα: φιλίες, δεσμοί ανθρώπων. Οι φίλοι δεν είναι μόνο για το χαχαχούχα και όταν όλα είναι ανέφελλα... Είναι και για τα δύσκολα, το πρόβλημα, τις δυσκολίες επιβίωσης... και πέρασαν εποχές που οι παπούδες μας τα διαχειρίστηκαν επιτυχώς αυτά... Έχεις απόλυτο δίκιο... πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά μέσα μας, αλλά και έξω μας και να βάλουμε πάνω από όλα τον άνθρωπο...
φιλιά!
Καλησπέρα Νίκιπλε,
Τώρα ή εγώ είμαι τελείως out ή αυτή η ιστορία σου, αλλού με έστειλε...στα ανέμελα χρόνια των 18 μου, που ο έρωτας μπαινόβγαινε στη ζωή μου, τόσο που η μητέρα μου (Γαλλίδα)έλεγε, πως έχω un coeur d' artichot δηλαδή καρδιά αγκινάρας...
Όπως σε κάθε σου ιστορία απόλαυσα την επιλογή λέξεων που αυτές είναι που κάνουν την αφήγηση μοναδική!
Βγήκε ήλιος, καλό μας απόγευμα!
Αγαπητή Άϊναφετς καλησπέρα... καθόλου out δεν είσαι... όπως εξήγησα και ανωτέρω, ήθελα και δεν ήθελα να υπονοήσω έναν συμβολισμό στο ποστ που τελικά δεν μου βγήκε... Μου άρεσε και έτσι ελαφρύ να πω την αλήθεια, αθώο, και έτσι το άφησα... να θυμίζει σε όλους μας τα 18 μας χρόνια... τότε που όλα ήταν τόσο όμορφα συγκεχυμένα τόσο πολύπλοκα, μα τόσο πρωτόγευστα, τόσο αισθαντικά... τόσο μεγάλα, σπουδαία...
σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
ΑΦ
Χμ! Ησύχασα...
Βλέπεις αντιδρώ στο γενικό κλίμα που: Ότι και να διαβάσουμε, ότι και να ακούσουμε τη κρίση βλέπουμε...(και ένας θεός ξέρει σε πια κατάσταση βρίσκεται η οικογένεια μου!)αλλά...!
Καλό βραδάκι με πολύ πολύ κρύο!
Έτσι είναι αγαπητή Άϊναφετς... και εγώ αποφεύγω τις ειδήσεις... αποφεύγω την κινδυνολογία, ενώ όποτε διαβάζω εξωτερικές (ξένων πρακτορείων) μένω ενεός με το πόσο τους απασχολεί η Ελλάδα.... ;)
για αυτό και επιμένω να ασχολούμε με άλλα πράγματα...
ΑΦ
καλό βράδυ
μου έλειψε στ' αλήθεια.. η αλήθεια και η ζωντάνια των λόγων σου!!!
Ώρα σου καλή Νικίπλε μου, όπου είσαι!
(η ανάρτηση πραγματικά παρμένη από ημερολόγιο :))
Καλως σε βρίσκω και παλι αγαπημένε Νικιπλλε..Μετα από ενα παγωμένο καλοκαιρινό χειμώνα της προσωπικής μου ζωής.
Για μενα ειναι ανοιξιάτικος αυτός ο καιρός.
Και τον απολαμβανω από την αλλη άκρη του ΑΙγαίου.
Και ποσο δικιο εχει το ξωτικούλι μας.. Το σκασμένο! Αν και μικρό εχουν τοσο σοφία τα λόγια του...
Καλώς σας ξαναβρίσκω λοιπόν...
Αγαπημένη μου μαργαρίτα, συγνώμη για την πραγματικά απαράδεκτα καθυστερημένη απάντησή μου, αλλά καίτοι οι περιστάσεις το απαιτούν, τούτην την περίοδο, ο χρόνος μου είναι κατ' ευφημισμό ελάχιστος... χαίρομαι που είσαι πάντα εδώ, παρούσα στις επάλξεις του διαδικτύου... και το ντύνεις με γλυκούς όμορφους στίχους... φιλιά
Αγαπημένο Φράκταλ, καλώς κι εγώ σε βρίσκω και από εδώ... σαφώς το ξωτικό έχει περισσή σοφία, αν και δεν έχω ιδέα περί ηλικίας για τους περισσότερους μπλόγκερ, εκτός αν οι ίδιοι το δηλώνουν περιστασιακά και εν τη ρύμη του λόγου... άλλωστε αυτό μου αρέσει ιδιαίτερα στο διαδίκτυο, ότι δλδ είναι αχρονικό... να είσαι πάντα καλά και να έχεις κυρίως λιακάδες... φιλιά...
Δημοσίευση σχολίου