Στιγμές...
Ένα βλέμμα που στιγμιαία διασταυρώνεις στο απέναντι βαγόνι του μετρό με κάποια/ον και μιλάει μέσα σου.
Ένας ιδιοκτήτης καφενέ σε απομονωμένο ορεινό χωριό κάποιο βροχερό φθινοπωρινό απόγευμα.
Η ματιά του ηθοποιού στο θέατρο που φευγαλέα πέφτει πάνω σου…
Μια ζεστή χειραψία με αγαπημένο πρόσωπο, που είχες καιρό να δεις και σου αφήνει ένα φως…
Ο αέρας που σε παγώνει στην αμμουδιά σε κάποιο δροσερό φθινοπωρινό μπάνιο
Ένα καλοβαλμένο (αλλά άπιαστο) ελβετικό χωριό πάνω στις Άλπεις από το παράθυρο του αεροπλάνου
Το φως από το παράθυρο αγαπημένου προσώπου, που υποδηλώνει την παρουσία του…
Η φευγαλέα εικόνα της/ου που δεν είναι παρών
Η στιγμιαία αίσθηση ότι είσαι ακόμη παιδί και δεν έχεις μεγαλώσει…
Ένα ζεστό χάδι που έδωσες κάποτε στο πράτερ.
3 σχόλια:
Στο πρατερ;ποιο πρατερ;αυτο το λουναπαρκ της Αυστριας?
Λοιπον Πολυδουρη μπορεις να βρεις εδω
http://www.papaki.panteion.gr/teuxos3/_private/polydouri/polyindex.htm
κ αλλου. ειναι ολο το εργο της στο νετ.
εγω παλι οχι.δεν αισθανομαι πλεον ετσι κ η Πολυδουρη δυστυχως δε με εκφραζει πια.ευχαριστω παντως
Α!Αφου εχεις καποια σχεση με την ποιηση παρεμφερες του post σου αυτου ισως ειναι το "Περαστικες" του Ουρανη,εδω
http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/culture/personalities/ouranis.htm
Το πάρκο εννοούσα...
(Το λούνα πάρκ είναι μέσα στο πάρκο...)
[Thanks για το ποστ του Ουράνη...
είναι όντως ενδιαφέρον, αν και η γλώσσα του είναι παλιά...και είναι πολύ ρομαντικός για μένα...
είμαι πιο πέζός ίσως... στα βλέμματα και στα χαμογέλια των άλλων αναζητώ την αλήθεια τους... και στη γλώσσα τους...]
]
well,well. don t underestimate romance!
Δημοσίευση σχολίου