Το Βίντεο το είχα δει εμβαπτισμένο πριν λίγο καιρό σε αυτό το μπλογκ.
Δεν έκανα τότε κάποια αποκωδικοποίηση τότε...
Σήμερα όμως με όλα αυτά που συμβαίνουν και στον καμβά της ψυχής των ανθρώπων γύρω μας μόνο το λευκό δεν βρίσκεις, σήμερα μου ήρθε έντονα στο νου εκείνο το βίντεο, του Millennium.
Υπέβαλα τον εαυτό μου να ξαναγυρίσει πίσω σε κείνες τις μέρες, έτσι σαν ένα είδος ψυχογραφικής αυθυποβολής, να θυμηθώ πως είμασταν. Ήμουν ακριβώς 31 χρονών τότε και δούλευα σε μια μεγάλη πολυεθνική εταιρία με καλές προοπτικές. Η ανεργία στην Ελλάδα ήταν σε χαμηλότατα επίπεδα, μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων και επιδοτήσεων αλλά και του λεγόμενου "εκσυγχρονισμού". Πολλοί από εμάς τότε ήμασταν τόσο αισιόδοξοι που βγαίναμε στο ελεύθερο επάγγελμα με όνειρα και θετικές μόνο σκέψεις.
Η χώρα μας προετοιμαζόταν για τους ΑΘήνα2004 τότε και παντού υπήρχε ένα κλίμα ευθυμίας. Κοιτάζοντας το μέλλον προς τα μπρος τότε βλέπαμε μόνο φως. Το μόνο που μας ανησυχούσε κάπως ήταν αν είμαστε αρκετά ικανοί να δρέψουμε, να δαμάσουμε όλον αυτόν τον ούριο άνεμο που φυσούσε τότε στην Ελλάδα... Η Αθήνα φορούσε τα καλά της σιγά, σιγά για να γίνει η "Αθήνα των Ολυμπιακών Αγώνων". Ανακαινίζονταν κτήρια, νεοκλασσικά στριμωγμένα στο μπετόν, αλλά και αυτό το μπετόν, ξαναβαφόταν.
Το βίντεο καθεαυτό αντικατοπτρίζει με τον καλύτερο τρόπο τη διάχυτη αισιοδοξία μας τότε... Δύει ο 20ος αιώνας και εμείς είμαστε έτοιμοι να ξεχάσουμε τα παλιά προς ένα νέο ξεκίνημα, προς έναν νέο δρόμο που θα απαιτούσε δουλειά φυσικά αλλά με καλύτερους όρους από το παρελθόν. Αποχαιρετούμε λοιπόν τότε τον 20ο αιώνα χωρίς να έχουμε ιδέα το τι μέλει γεννέσθαι στο άμεσο κοντινό τότε μέλλον... Σκορπάμε τα χρήματά μας σε παραφερνάλια, χωρίς να υποψιαζόμαστε καν τι θα μας συμβεί σε 10 χρόνια από τώρα, το 2010... Σε κανέναν, ακόμη και στον πιο απαισιόδοξο, ούτε κατά διάνοια δεν υπήρχε στο μυαλό μας αυτό που θα μας συμβεί...
...αλλά ακόμη είναι 31-12-1999, είναι όμορφα, δύει ο ήλιος, έχουμε φορέσει τα καλά μας και θα ξημερώσουν αναμφισβήτητα καλύτερες ημέρες...
31 σχόλια:
Τότε μαγικό!!!
Σήμερα θέλω να το δω ως εμψυχωτικό!!!
Χαιρετώ σε nikiple.
αυτό είμαστε, με τσακισμενα φτερα τωρα, αλλα αυτό το υπεροχο που δειχνει το βίντεο είμαστε.
θα σηκώσουμε κεφαλι; θα βρουμε τη δυναμη και την αισιοδοξία μας; μακαρι, γρηγορα...
καλησπερα,σε περιμενω στο μπλογκ μου να γινουμε παρεα να ανταλλαξουμε αποψεις..
Πάλι με χρόνια με καιρούς
πάλι γαλήνη θα 'ρθει...
όταν παρέα με τους "κακούς"
διώξουμε κάθε αγκάθι..
Καλή εβδομάδα,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Φίλε Νίκιπλε, βασίζουμε την ευτυχία μας στα υλικά αγαθά, όχι ότι δεν χρειάζονται και αυτά αλλά τους δίνουμε μεγαλύτερη σημασία απ’ ότι τους αντιστοιχεί.
Και εκεί βασίζεται το σύστημα, στο να μας παρασύρει όπως οι σειρήνες προσπάθησαν να αποπλανήσουν τον Οδυσσέα.
Νίκιπλε μόνο μπροστά πρέπει να κοιτάμε, το κοίταγμα προς τα πίσω μόνο κλεφτές ματιές για να μη χάνουμε τον προσανατολισμό, και για να βλέπουμε τα λάθη μας και να τα διορθώνουμε, όμως δεν πρέπει να μας επηρεάζει περισσότερο απ’ ότι του αναλογεί.
Όσο για το βίντεο παρ’ όλη την ομορφιά του το θεωρώ προφητικό για τις ημέρες που θα έρχονταν. Που είναι το υπέροχο ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης, ακόμα και ο ήλιος έχει κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα.
Όχι φίλε μου Νίκιπλε δεν είναι 31-12-1999 είναι 30-05-2011, αλλά θα ξημερώσει ξανά και ο ήλιος της Σαντορίνης θα αναρριχηθεί στον ουρανό και θα δύσει με όλη του την λαμπρότητα. Μπροστά Νίκιπλε πάντα μπροστά.
Να έχεις μια πολύ καλή εβδομάδα, gskastro
καλημέρα όλη μέρα!
πανέμορφη μουσική και εικόνες!
«Είμαστε προ της κρίσεως υπερήφανοι
γιατί το θαύμα ήταν πως ζήσαμε
χωρίς το θαύμα.»
(O άνθρωπος μόνος, 2009)
Γιάννης Βαρβέρης
Καλημέρα φίλε.
Με αυτούς τους στίχους του πρόσφατα εκλιπόντα ποιητή, καλωσορίζω την αισιόδοξη ματιά σου.
Αυτό που με φοβίζει στις μέρες μας, είναι πως και οι αγανακτισμένοι ζητούν την μη αλλαγή στον τρόπο ζωής που μας έφερε εδώ.
Και να διώξουμε όσους μας κυβερνούν, αν δεν αλλάξουμε μέσα μας στο ίδιο αποτέλεσμα θα φτάσουμε.
Καλή εβδομάδα
Ω! πόσο συμφωνώ με τον φίλο Εpicuro και μου φαίνεται περίεργο που γράφω τ' όνομα του, Αγγλικά...ένα Ελληνικότατο όνομα...!
Η επανάσταση, η οποιαδήποτε επανάσταση αρχίζει πρώτα από μέσα μας...για να ανέβεις ψηλά πρέπει να ξεκινήσεις από χαμηλά...και εμείς θέλουμε να κάνουμε άλματα!
Όμορφο το τραγούδι του Χατζιδάκι, γεμάτο χρώματα καρδιάς!
Καλή βδομάδα! :))
Αγαπητή Θαλασσένια καλησπέρα! Συγνώμη για την κάπως καθυστερημένη απάντηση... Αυτός ακριβώς ήταν και ο δικός μου στόχος. Να ιδωθεί ωσάν αισιόδοξο, μακριά από αφορεσμούς και χαιρεκακίες...
Αγαπητή Αναστασία (καλημέρα) καλησπέρα... Συμφωνώ ακριβώς έτσι είναι. Αυτό είμαστε, και ας μην το ξεχνούμε. Το αν σηκώσουμε κεφάλι παίζεται και απο εξωγενείς παράγοντες (εκτός τους εσωτερικούς δικούς μας), όμως το να βλέπουμε ποιοί είμαστε και από που προερχόμαστε σε πραγματικό και όχι φαντασιακό επίπεδο είναι ακριβώς αυτό που θα μας δώσει τη δύναμη για ώθηση... να είσαι καλά και σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου! φιλιά!
Αγαπητέ Mr Arvulas, καλώς ώρισες! Σαφώς θα επισκεφθώ το σπίτι σου! και το διαδίκτυο δίνει αυτή τη μοναδική δυνατότητα για ανταλλαγή απόψεων.
Αγαπητή Γλαρένια καλησπέρα...
Πολύ ωραία στροφή αυτή που έγραψες. Πρέπει όμως να θέλουμε να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι πρώτα... μόνο τότε θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα... πολλά φιλιά!
και φυσικά παίρνω τη σκυτάλη:
και ρόδα εκατόφυλλα πάλι θα ξανανθίσουν
στου κήπου μας τα τωρινά αφρόντιστα παρτέρια
κι οι πονεμένες οι καρδιές θα ξανααγαπήσουν
στήνοντας νέον έρωτα κάτω από τ' αστέρια
τρελλό χορό σ' ακρογυαλιές
σε γλέντια ολόδροσα καρδιάς τ' ατόφιο χρυσάφι
μέρες γαλήνης, ξαστεριές
σβήνοντας όλα τα παλιά μας πάθη
Αγαπητέ φίλε GsKastro, καλησπέρα... Πάντοτε τα σχόλιά σου, έχουν συσσωρευμένη την πείρα και την υπομονή, αυτή που εγώ μεταφράζω σε αρετή: την καρτερία. Ίσως είναι το αντιπροσωπευτικότερο χαρακτηριστικό της δικής σου γενιάς, που εκλείπει τελείως από τις νεότερες... Μας δίνει θάρρος η οπτική σου γωνία και η αισιοδοξία που αναδύεις και γενικά συμφωνώ και εγώ με αυτό, καθώς αυτός ήταν ακριβώς ο στόχος μου, να το δω από αισιόδοξη σκοπιά. Δύσκολη, χωρίς πολλές πιθανότητες, αλλά αισιόδοξη. Και πιστεύω πως πράγματι πολλά θα κάνουν τον κύκλο τους και ο ήλιος πάλι θα ανατείλει, ανεξάρτητα αν ετούτες τις μέρες που διανύουμε τα μπουρίνια έχουν μαζευτεί. Αγάντα που έλεγαν και οι παλιοί ναυτικοί... Σε χαιρετώ και εύχομαι να είσαι πάντα έτσι αισιόδοξος!
Αγαπητή Κατερίνα, καλησπέρα... Πραγματικά πολύ όμορφη η όλη ταινία μικρού μήκους. Για μένα ήταν χαρακτηριστική και ανέδυε στον βέλτιστο βαθμό την αισιοδοξία εκείνων των ημερών...
Αγαπητέ φίλε Επίκουρε καλησπέρα... Δυστυχώς δεν έγινε κατορθωτό να βρεθούμε παρόλο που θα το ήθελα κι εγώ, όμως δυστυχώς ολόκληρο εκείνο το Σαββατοκύριακο είχα επισκέπτες για δουλειά ακόμη και στο σπίτι μου (ελλείψει χώρου...). Ο Ποιητής Γιάννης Βαρβέρης, έφυγε μέσα σε ένα ταξί, όπως προφητικά είχε γράψει ο ίδιος στο ομώνυμο ποίημα του. Όσο για την οπτική γωνία που βλέπεις το κίνημα των αγανακτισμένων, αυτή έχει πολλά με αντίστοιχη δική μου. Πρέπει να θέλουμε εμείς οι ίδιοι πρώτα να αλλάξουμε για να αξιώσουμε μια ολόκληρη κοινωνία να συμπαρασυρθεί μαζί μας. Πρέπει να μην θέλουμε τίποτε από τον τωρινό μας τρόπο ζωής. Βλέπω το εν λόγω κίνημα στα πλαίσια που του αναλογεί, ευχάριστα δλδ εξ αρχής καθώς κάτι τουλάχιστον κινείται, με σκεπτικισμό σε δεύτερες σκέψεις καθώς απέχει ακόμη από κάτι ώριμο και μεστό.
Δεν έχω αίσθηση, περί του τι ακριβώς ζητάει ο καθένας εκεί. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι κάποιοι δηλώνουν αγανακτισμένοι, και σαν συναίσθημα αυτό, δεν είναι αρκετό για να αποτελέσει τον οποιοδήποτε κινητήριο μοχλό για να γίνει κάτι περαιτέρω. Επίσης επειδή πιστεύω βαθιά στη Δημοκρατία, δεν δέχομαι καμία απαξίωση της πολιτικής ούτε των πολιτικών έτσι ανώνυμα και απολίτικα, δηλαδή έξω από τα πολιτικά πλαίσια. Εμείς η κοινωνία είμαστε εκείνοι που τους εκλέγει. Σαφώς το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να αλλάξει και να βελτιωθεί, όμως έτσι αφαιρετικά η απαξίωση της πολιτικής είναι έξω από τα δικά μου πλαίσια... Ίσως κάποιοι να κλέβουν και να μην εκλέγονται δίκαια, αλλά ακόμη και αυτό μπορεί να βελτιωθεί αν υπάρχει σαφές κοινό πλαίσιο πολιτικού στίβου. Απλά μένει να βρεθούν ποιοί κλέβουν, ψεύδονται και να βελτιωθεί και το σύστημα δλδ να διώχνονται οριστικά οι ψεύτες όπως γίνεται στις ΗΠΑ θεσμικά δεν περιμένει κανείς τον οποιονδήποτε αρχηγό κόμματος να το πράξει. Δεν ψήφισα κανέναν αγανακτισμένο για να διεκδικεί κάτι πέρα από δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερία κλπ. Ψήφισα όμως κάποιους πολιτικούς να με εκπροσωπήσουν στα πλαίσια του εν λόγω συστήματος. Που όσο κακό κι αν είναι είναι καλύτερο από όλα τα προηγούμενα που είχαμε εδώ σε αυτόν τον τόπο...
Αγαπητή Άιναφετς, καλησπέρα... Διαβάζω αρκετά το μπλογκ σου και είσαι τόσο παραγωγική, δεν έχω προλάβει μέχρις ώρας να σχολιάσω, όμως ο καιρός γαρ εγγύς. Σαφώς όπως το λες, η επανάσταση πρέπει να ξεκινάει από μέσα μας. Απο εμάς τους ίδιους, να θέλουμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής, και να το κάνουμε αυτό πρώτα και κύρια στο δικό μας αξιακό σύστημα. Ενόσω συνεχίζουμε να εξαίρουμε το status life style, σε τίποτε δεν διαφέρουμε από τους απολογητές του, παρά μόνο στο ότι ειμαστε στην απέξω και γκρινιάζουμε μέχρι να βρεθούμε στην από μέσα...
Για το τραγούδι, η μουσική του Μάνου ενδημική σε έναν τέτοιο χώρο όπως αυτός της Οίας, από μόνη της αποτελεί έναν ξεχωριστό χρωστήρα ελληνικότητας. Μέσα στην οποία θα πρέπει να ψάξουμε βαθιά ... πολύ βαθιά...
Φιλιά, καλό βράδυ.
"Επίσης επειδή πιστεύω βαθιά στη Δημοκρατία, δεν δέχομαι καμία απαξίωση της πολιτικής ούτε των πολιτικών έτσι ανώνυμα και απολίτικα, δηλαδή έξω από τα πολιτικά πλαίσια. Εμείς η κοινωνία είμαστε εκείνοι που τους εκλέγει. Σαφώς το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να αλλάξει και να βελτιωθεί, όμως έτσι αφαιρετικά η απαξίωση της πολιτικής είναι έξω από τα δικά μου πλαίσια...",
νίκιπλε,
σε ευχαριστώ για πολλά
και για μια ακόμη φορά, τωρα, για αυτές σου τις κουβέντες.
Συμφωνώ όσο δε φανταζεσαι μαζί σου
gskastro,
και μεσα απο το blog του αγαπητού νίκιπλου και με αφορμή όσα έγραψες εδώ ήθελα να σου πω πόσο πολύτιμα είναι όσα μας γράφεις. Διαβασα τα λόγια σου και ένιωσα πιο δυνατή, ένιωσα ευγνώμων που είσαι στην παρεα μας και σε έχουμε να μας μιλάς με τον τρόπο, την εμπειρία και την προσωπικότητά σου.
είναι η μνήμη οδηγός
τον νου τον ξεκουράζει
κιαν μαύρος ειν ο ουρανός
η μνήμη ήλιο βγάζει
και η χαρά που χάθηκε
μέσα στην καταιγίδα
η μνήμη θε να της σταθεί
να φέρει την ελπίδα
θα φύγουνε τα σύννεφα
πετάνε πια οι γλάροι
τα λάθη αν ερμήνευσα
με της σοφίας χάρη
καλά λοιπόν θα κάνουμε
σαυτή τη συγκυρία
δημοκρατία νάχουμε
γερή,λαού κυριαρχία
Νίκιπλέ μου, χαλαρά,
αν βρήκα το μοτίβο,
σου στέλνω χαιρετίσματα
κιένα τσιγάρο στρίβω
Αγαπητή Αναστασία (καλημέρα), εγώ σε ευχαριστώ θερμά για τα δικά σου ζεστά λόγια! Αν μη τι άλλο είναι σημαντικό να βλέπω ότι δεν είμαι ο μόνος σε αυτή τη λογική.
προσυπογράφω 100% τα λόγια της Αναστασίας (καλημέρας) για τον GsKastro
Αγαπητέ φίλε Νίκο_Άλφα είσαι ΑΑΑ !!!
Νικόλα το τσιγάρο σου, ανάλαφρα να κάνεις,
απόλαυσε την κάψα του και γεύσου τον καπνό του
το πέρασμά σου απ' εδώ χαρά πολύ μου δίνει
όσο κι αν έξω η ζωή πικρία μας αφήνει,
εμείς θα την παλέψουμε με θάρρος και με τρέλλα
ότι κι αν βρέξει ο καιρός θα ξανοιχτούμε πέρα
στο χάος και στο πέλαγο ταξιδευτές του ονείρου
από τις φλόγες της καρδιάς, στα πέραττα του απείρου
Hρθα και ξανήρθα γιατί την πρώτη φορά η....μαχαιριά με άφησε άφωνη.
Δεν ξέρω πόσο αισιόδοξα μπορείς να κοιτάς...περασμένα "μεγαλεία" όταν ξέρεις πως τα έχασες και απο δική σου αβλεψεία , ή απληστεία ή απρονοησία ......
Ίσως επειδή έβλεπα πολύ νωρίς το τραίνο να φεύγει την ώρα που καθόμασταν εφησυχασμένοι και πίναμε το φραπεδάκι μας στον σταθμό ,αλλά τότε η φωνή μου έμοιαζε φάλτσο....
ίσως γιατί και τώρα χάρηκα πως πήγαμε όλοι μαζί να δώσουμε ένα χαστούκι σε όλα τα κόμματα μπας και ξυπνήσουν και κάνουν το καθήκον τους ,αλλά τώρα φοβάμαι μήπως για άλλη μια φορά καταντήσουμε , έμπλεοι μαγκιάς ,να ζητάμε : Να φύγει η Τρόικα αλλά φυσικά να μας αφήσει τα λεφτά ....
Αισιοδοξία πήρα απο την συντροφιά !!!!!
Αγαπητό Ξωτικό, καλησπέρα... Σίγουρα το "μαχαίρι" κόβει βαθιά, όταν βλέπει κανείς το βίντεο για πρώτη φορά και φυσικά είναι σε μια ηλικία ικανή να αποκωδικοποιήσει την εποχή, να οσμιστεί τον αέρα τότε του millennium και να αισθανθεί τον ενθουσιασμό που είχαμε από μνήμης. Πρόκειται αναμφισβήτητα για "μεγαλεία", η απώλεια των οποίων σαφώς αιτιάζεται και σωστά το αναφέρεις και σε μάς. Θα έλεγα μάλιστα ότι διάλεξες τρεις πολύ ταιριαστές αιτίες: αβλεψία, απληστεία και απρονοησία. Θα προσέθετα την αβελτηρία σε αυτές, καθώς μόνο χάρη σε αυτήν κάνει κανείς τόσο επικίνδυνα βήματα...
Δεν ξέρω που θα οδηγήσει το όλον, έτσι όπως κινείται. Είναι όμως πολύ σημαντικό τουλάχιστον να εκφράζεται η ανάγκη του κόσμου να βρεθούν συγκεκριμένα οι υπαίτιοι και να πληρώσουν. Γιατί αναμφισβήτητα υπάρχουν υπαίτιοι. Και πρέπει να πληρώσουν. Γιατί αλλιώς θα πληρώσουμε εμείς τα δικά τους σπασμένα...
Η μελλωδία σήμερα μπορεί να φαντάζει φάλτσα (της αισιοδοξίας σήμερα όπως τότε της δικής σου απαισιοδοξίας), όμως αυτό ακριβώς πρέπει να μας αφυπνίσει...
Σε φιλώ και εύχομαι ένα γαλήνιο υπόλοιπο Κυριακής και προετοιμασία για το Άγιο Πνεύμα!
φιλιά
ΥΓ> Κι εγώ από τη συντροφιά πήρα αισιοδοξία.
Μα ναι, η ζωή έχει δείξει ότι όλα έχουν έν κύκλο. Φυσικά, φιλοσοφικά, ιστορικά...
Σίγουρα είμαστε στα κάτω μας και θα έρθουν τα πάνω μας, δυστυχώς όμως δεν ξέρουμε σε τί απόσταση βρίσκεται ακόμα το σημείο της καμπής σε βάθος και για τη χρονική διάρκειά της...
Θα μείνω μόνο να πω, επηρρεασμένη από αυτό το αγαπημένο μενεξεδί χρώμα του ουρανού της Σαντορίνης, ότι σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το δικαίωμα στο όνειρο...
..Την ομορφιά της ζωής για όσα υπάρχουν στο δίπλα, στο μέσα και στον γύρω μικρό μας κόσμο.
Αγαπητέ Νίκηπλε, να είσαι καλά,
καλή εβδομάδα!
Δημήτριος Ι. Αντωνίου (1906 – 1994)
Oι κακοί έμποροι
Κύριε, άνθρωποι απλοί
πουλούσαμε υφάσματα,
(κι η ψυχή μας
είταν το ύφασμα που δεν τ' αγόρασε κανείς).
Την τιμή δεν κανονίζαμε απ' την ούγια
η πηγή και τα ρούπια είταν σωστά
τα ρετάλια δεν τα δώσαμε μισοτιμίς ποτέ:
η αμαρτία μας.
Είχαμε μόνο ποιότητας πραμάτεια.
Έφτανε στη ζωή μας μια στενή γωνιά
- πιάνουν στη γη μας λίγο τόπο τα πολύτιμα -.
Τώρα με την ίδια πήχη που μετρήσαμε
μέτρησε μας• δε μεγαλώσαμε το εμπορικό μας•
Κύριε, σταθήκαμε έμποροι κακοί!
Από Τα Ποιήματα (1939), εκδ. Ερμής, Αθήνα 1998
Αυτό το ποίημα ανακάλεσε αυθόρμητα η μνήμη μου καθώς διάβαζα αυτή την ανάρτησή σου!
Πολλές ευχές από ένα μικρό σταυροδρόμι της Αθήνας...
(ΥΓ. θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσουμε για το υπέροχο κείμενο "οθνείος..." και γιατί μας έκανες κοινωνούς αυτού του βιώματός σου... μεγάλη ευλογία για μας!)
πολύ όμορφο βιντεάκι!!!
μυρίζει την Ελλάδα που αγαπάμε :)
καλό καλοκαίρι νικιπλε μου ***
Αγαπητή Άστρια, καλησπέρα...
απαντώ κάπως καθυστερημένα, αλλά δυστυχώς ήμουν εκτός διαδικτύου-έδρας... Όλα στη ζωή έχουν έναν κύκλο... και σαν τον κύκλο της μέρας, οι εναλλαγές του φωτός, των συναισθημάτων, των εποχών του χρόνου... Μα αποτυπώνεται όμορφα στη Σταντορίνη, στο μενεξεδί όπως σωστά γράφεις αυτό το πρώιμο φθινόπωρο...
φιλιά!
Αγαπητοί φίλοι του Σταυροδρομίου, (επιτρέψτε μου να σας αποκαλώ με πληθυντικό, έτσι αισθαντικά, σαν μια ομάδα, ένα σώμα...). Ευχαριστώ θερμά για το ποίημα... πραγματικά με συγκλόνισε... κακοί έμποροι που δεν μετρήσαμε, ούτε τους πήχες, ούτε τα ρούπια... αυτή ήταν η πραμάτειά μας... Ας μας μετρήσει Εκείνος...
Ευχαριστώ που αφιερώσατε έτσι λίγο χρόνο στο τρεμόπαισμα του βλέμματός μου στο κείμενο "οθνείος".
Μου έδωσε χαρά το πέρασμά σας...
Αγαπητή και παλιά διαδικτυακή φίλη Μαργαρίτα!
καλό καλοκαίρι να έχουμε... ξέγνοιαστο...
και με την Ελλάδα που αγαπάμε...
γενικά η αισιοδοξία λείπει στις μέρες μας
Δημοσίευση σχολίου