Αποφεύγω εντελεχώς να σχολιάζω την επικαιρότητα από αυτό το μπλογκ, το οποίο έχει σαφώς άλλους προσανατολισμούς. Ενόσω όμως αυτοί οι προσανατολισμοί, ενίοτε εδράζονται πάνω ακριβώς στην επικαιρότητα και τις συνέπειές της, ας μου συγχωρεθούν κάποιες παρασπονδίες, ωσάν και ταύτη...
Δεν είναι αστείο. Η χώρα μας και ο κόσμος μας θα βρεθεί μεταξύ σφύρας και άκμωνος. Το σφυρί και το αμόνι, θα ξηλώσουν όλες εκείνες τις παραδοσιακές σταθερές που τα τελευταία τουλάχιστον 35 χρόνια ειρηνικής "μεταπολίτευσης" είχαν βάλει. Επιβάλλοντας να δοκιμαστούν ακόμη και οι ίδιες οι διαπροσωπικές μας σχέσεις. Έχουμε ξεμάθει στη φτώχια, αλλά και σε κάτι χειρότερο: στην αξιοπρεπή φτώχια. Περνώντας μια τελευταία δεκαετία αφθονίας και αλόγιστης σπατάλης, μιας σπατάλης που κυρίως βασίστηκε στην credit economy και στο ευρώ €, σήμερα δεν μπορούμε να καταλάβουμε από που μας ήρθε...
Όλη αυτή η επίπλαστη ανύψωση των αξιών (σπίτια, μισθοί, υπηρεσίες, καταναλλωτικά αγαθά- από τα ακριβότερα στην ΕΕ, ενίοτε με κραυγαλαία διαφορά), δεν αποδείχθηκε παρά μια φούσκα. Που τώρα ως πομφόλυγας σπάει γεμίζοντας με πύον τη ζωή μας. Με 50 υπουργούς (από 25 που είχαμε κάποτε), 70 αεροπαγίτες (από 30), 50+ στρατηγούς (όσο ο στατός των ΗΠΑ) και ακόμη χειρότερο, τους διπλάσιους στην αποστρατεία, και τέλος 1000.000 ΔΥ, έναντι των 200.000 της Ρωσίας των 300 εκατομυρίων, καταντήσαμε να είμαστε αντιπαραγωγικοί.
Θυμάμαι πολύ καθαρά, όταν επισκεφθόμουν νέος χωριά τέλη της δεκαετίας του 70 και αρχές των 80ς, δεν έβρισκες ούτε έναν άνθρωπο κάτω των 50 ετών κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στην πραγματικότητα μόνο γέρους και γριές έβρισκες στα σπίτια, ενώ τα καφενεία ήταν κλειστά εκτός ενός το πολύ. Σήμερα τα περισσότερα είναι γεμάτα καφετέριες, ασφυκτικά συνωστισμένες στην εντόπια νεολαία, κυρίως την ημέρα, ενώ τις όποιες εργασίες κάνουν κυρίως οι αλλοδαποί.
Οι τράπεζες δάνειζαν όποιον έβρισκαν. Αρκούσε σε ένα νοικοκυριό, εισόδημα των 15000€ ανά έτος, για να δοθούν δάνεια 30ετίας, προκειμένου να αγοραστεί η πρώτη κύρια κατοικία. Και το επίσημο κράτος - εφορία, συνηγορούσε σε αυτό: Προβείτε σε αγορές για να έχετε φορολογικές ελαφρύνσεις. Αν και δεν αυξηθήκαμε σαν πληθυσμός διόλου, εν τούτοις η οικοδομή γνώρισε έκρηξη. Είχες σπίτι? Δεν πειράζει... νοίκιασέ το σε αλλοδαπούς και αγόρασε καινούριο... Το κράτος εκεί συνήγορος στη φούσκα... Κι έτσι η οικοδομή αντί να εξωραΐσει τον τόπο, να χτίσει τραίνα, σύγχρονες υποδομές, τσιμεντοποίησε τις πόλεις και τα χωριά, ακόμη και τα γραφικά, ασχημαίνοντας τη χώρα μας όσο ποτέ άλλοτε...
Ξαφνικά το credit economy κατέρρευσε. Δεν υπάρχει τίποτε παραγωγικό να δελεάσουμε τους εταίρους μας. Ούτε καν ο Τουρισμός. Τον απωλέσαμε οριστικά, καταστρέφοντάς τον με τις αρπαχτές μας. Ας δούμε τι γράφει για μας ο καλύτερος τουριστικός οδηγός του κόσμου, ο Lonely Planet: «Θα είμαστε πολύ ευτυχείς αν δεν είχαμε ποτέ ξανά την ευκαιρία στη ζωή μας να ξαναζήσουμε στην Ελλάδα: τα σκουπίδια της, την ατμοσφαιρική μόλυνση, τη δαιμονική οδήγηση, τους επιθετικούς εστιάτορες, την καταστροφή του περιβάλλοντος από την άναρχη δόμηση, την εξαφάνιση κάθε είδους παραδοσιακής ζωής και κάθε άνδρας, γυναίκα, παιδί θέλει να τα πιάσει γρήγορα από τους τουρίστες». Και αν αυτά τα γράφει ο πιο έγκυρος οδηγός, δεν χρειαζόμαστε άλλο καθρέφτη για το τι προσφέρουμε και σε ποιό επίπεδο κατατάσσεται αυτή η "βιομηχανία" μας.
Σήμερα η χώρα μας δεν έχει τίποτε να διαπραγματευτεί σε αντίθεση με τις υπόλοιπες PIGS, που έχουν μηδενικό εμπορικό ισοζύγιο και σημαντικότατη παραγωγή. Ως και η γειτονική Τουρκία έχει ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό. Οι υπόλοιποι βαλκάνιοι, κοιτάζουν το μέλλον και το βλέπουν φωτεινότερο, ενώ εμείς εδώ μόνο σκοτάδι αντικρύζουμε...
Σε όλο αυτό το κλίμα, οι ελληνικές τράπεζες άρχισαν να "σκάνε". Αν και κερδοφόρες, προστατευμένες από εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου, εντούτοις όχι μόνο δεν συμμετέχουν σε μια πολιτική ενάντια στο πρόβλημα, αλλά αντίθετα είναι συστρατευμένες στο να το οξύνουν.
Ξαφνικά μας δέρνει η εσωστρέφεια, " να τους κοροϊδέψουμε γιατί κι αυτοί μας εξαπάτησαν", "να τους κλέψουμε", να "επαναδιαπραγματευτούμε= να τους ρίξουμε", κοκ. "Έξω από την ΕΕ", "επιστροφή στη δραχμή", φωνάζουν οι περισσότεροι αγνοώντας τις συνέπειες. Για παράδειγμα η επιστροφή στη νέα δραχμή (νδ) θα έκανε τον μισθό των 1000€ να πέσει ακαριαία στα 400€. Γιατί η νδ θα διολισθαίνει όπως κάποτε τα νομίσματα του ανατολικού μπλοκ. Τα προϊόντα όμως θα ακριβαίνουν "κλειδωμένα" στο ευρώ (γιατί δεν παράγουμε τίποτε, τα εισάγουμε κυρίως).
Χώρια που "αν τους ρίξουμε" πως θα ζητιανέψουμε δανεικά μετά από αυτούς? Είναι έτοιμο το 1000.000 των ΔΥ και επίσης άλλο ένα 500.000 ανθρώπων που ζουν από το δημόσιο να βιώσουν 0€ μισθό / μήνα για 6μήνες τουλάχιστον? Έναν χρόνο χωρίς εισόδημα? και δεν είναι κινδυνολογία αυτό... Η Αργεντινή που έκανε το ίδιο της πήρε 20 χρόνια να πάρει δάνεια... Γιατί ο κλονισμός της αξιοπιστίας (credibility) είναι σημαντικότερος της απώλειας κερδών στην παγκόσμια credit economy που ζούμε.
Τι μέλλει γενέσθαι? Ιδέες και λύσεις υπάρχουν διάσπαρτες, δεν θα τις βρείτε στα κανάλια ούτε σε εφημερίδες. Πολλές καλές έχω βρει εδώ: techie-chan
Το βέβαιο είναι πως ολοένα θα μπαίνουμε σε ένα ζοφερότερο μέλλον, ως λαός και ως χώρα, διαιρεμμένοι μεταξύ μας κυνηγώντας μάγισσες. Ακόμη και η βάση του κοινωνικού μας ιστού, η οικογένεια, θα σπάσει ανεπανόρθωτα, μεσούσης της κρίσης. Κανείς δεν θα μπορεί να βοηθήσει ούτε να αποτρέψει την καταστροφή του δικού του αγαπημένου ανθρώπου. Εκλεκτικές φιλίες, συγκένειες αίματος, σχέδια, όλα θα τα εξανεμίσει ο αεμοστρόβιλος των κανονιών, που θα προκαλέσουν οι τράπεζες. Που ετοιμάζονται και για "προσωποκρατήσεις" δλδ φυλακίσεις ανθρώπων "που ζουν ανάμεσά μας". Κάποιοι φοβούνται απώλεια συνόρων: Τους καθησυχάζω, λέγοντας ότι οι γείτονές μας δεν είναι τόσο ηλίθιοι να μας συσπειρώσουν απεμπολώντας την όποια ανάπτυξη και ανοδική πορεία έχουν αυτή τη στιγμή. Μόνοι μας θα φαγωθούμε, καθώς όλος αυτός ο όζων βούρκος (μαφία, διαπλοκή, νταβατζήδες, καρτέλ) θα μας πνίξει σιγά, σιγά κάνοντας τη ζωή μας κόλαση...
Δεν είναι αστείο. Η χώρα μας και ο κόσμος μας θα βρεθεί μεταξύ σφύρας και άκμωνος. Το σφυρί και το αμόνι, θα ξηλώσουν όλες εκείνες τις παραδοσιακές σταθερές που τα τελευταία τουλάχιστον 35 χρόνια ειρηνικής "μεταπολίτευσης" είχαν βάλει. Επιβάλλοντας να δοκιμαστούν ακόμη και οι ίδιες οι διαπροσωπικές μας σχέσεις. Έχουμε ξεμάθει στη φτώχια, αλλά και σε κάτι χειρότερο: στην αξιοπρεπή φτώχια. Περνώντας μια τελευταία δεκαετία αφθονίας και αλόγιστης σπατάλης, μιας σπατάλης που κυρίως βασίστηκε στην credit economy και στο ευρώ €, σήμερα δεν μπορούμε να καταλάβουμε από που μας ήρθε...
Όλη αυτή η επίπλαστη ανύψωση των αξιών (σπίτια, μισθοί, υπηρεσίες, καταναλλωτικά αγαθά- από τα ακριβότερα στην ΕΕ, ενίοτε με κραυγαλαία διαφορά), δεν αποδείχθηκε παρά μια φούσκα. Που τώρα ως πομφόλυγας σπάει γεμίζοντας με πύον τη ζωή μας. Με 50 υπουργούς (από 25 που είχαμε κάποτε), 70 αεροπαγίτες (από 30), 50+ στρατηγούς (όσο ο στατός των ΗΠΑ) και ακόμη χειρότερο, τους διπλάσιους στην αποστρατεία, και τέλος 1000.000 ΔΥ, έναντι των 200.000 της Ρωσίας των 300 εκατομυρίων, καταντήσαμε να είμαστε αντιπαραγωγικοί.
Θυμάμαι πολύ καθαρά, όταν επισκεφθόμουν νέος χωριά τέλη της δεκαετίας του 70 και αρχές των 80ς, δεν έβρισκες ούτε έναν άνθρωπο κάτω των 50 ετών κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στην πραγματικότητα μόνο γέρους και γριές έβρισκες στα σπίτια, ενώ τα καφενεία ήταν κλειστά εκτός ενός το πολύ. Σήμερα τα περισσότερα είναι γεμάτα καφετέριες, ασφυκτικά συνωστισμένες στην εντόπια νεολαία, κυρίως την ημέρα, ενώ τις όποιες εργασίες κάνουν κυρίως οι αλλοδαποί.
Οι τράπεζες δάνειζαν όποιον έβρισκαν. Αρκούσε σε ένα νοικοκυριό, εισόδημα των 15000€ ανά έτος, για να δοθούν δάνεια 30ετίας, προκειμένου να αγοραστεί η πρώτη κύρια κατοικία. Και το επίσημο κράτος - εφορία, συνηγορούσε σε αυτό: Προβείτε σε αγορές για να έχετε φορολογικές ελαφρύνσεις. Αν και δεν αυξηθήκαμε σαν πληθυσμός διόλου, εν τούτοις η οικοδομή γνώρισε έκρηξη. Είχες σπίτι? Δεν πειράζει... νοίκιασέ το σε αλλοδαπούς και αγόρασε καινούριο... Το κράτος εκεί συνήγορος στη φούσκα... Κι έτσι η οικοδομή αντί να εξωραΐσει τον τόπο, να χτίσει τραίνα, σύγχρονες υποδομές, τσιμεντοποίησε τις πόλεις και τα χωριά, ακόμη και τα γραφικά, ασχημαίνοντας τη χώρα μας όσο ποτέ άλλοτε...
Ξαφνικά το credit economy κατέρρευσε. Δεν υπάρχει τίποτε παραγωγικό να δελεάσουμε τους εταίρους μας. Ούτε καν ο Τουρισμός. Τον απωλέσαμε οριστικά, καταστρέφοντάς τον με τις αρπαχτές μας. Ας δούμε τι γράφει για μας ο καλύτερος τουριστικός οδηγός του κόσμου, ο Lonely Planet: «Θα είμαστε πολύ ευτυχείς αν δεν είχαμε ποτέ ξανά την ευκαιρία στη ζωή μας να ξαναζήσουμε στην Ελλάδα: τα σκουπίδια της, την ατμοσφαιρική μόλυνση, τη δαιμονική οδήγηση, τους επιθετικούς εστιάτορες, την καταστροφή του περιβάλλοντος από την άναρχη δόμηση, την εξαφάνιση κάθε είδους παραδοσιακής ζωής και κάθε άνδρας, γυναίκα, παιδί θέλει να τα πιάσει γρήγορα από τους τουρίστες». Και αν αυτά τα γράφει ο πιο έγκυρος οδηγός, δεν χρειαζόμαστε άλλο καθρέφτη για το τι προσφέρουμε και σε ποιό επίπεδο κατατάσσεται αυτή η "βιομηχανία" μας.
Σήμερα η χώρα μας δεν έχει τίποτε να διαπραγματευτεί σε αντίθεση με τις υπόλοιπες PIGS, που έχουν μηδενικό εμπορικό ισοζύγιο και σημαντικότατη παραγωγή. Ως και η γειτονική Τουρκία έχει ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό. Οι υπόλοιποι βαλκάνιοι, κοιτάζουν το μέλλον και το βλέπουν φωτεινότερο, ενώ εμείς εδώ μόνο σκοτάδι αντικρύζουμε...
Σε όλο αυτό το κλίμα, οι ελληνικές τράπεζες άρχισαν να "σκάνε". Αν και κερδοφόρες, προστατευμένες από εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου, εντούτοις όχι μόνο δεν συμμετέχουν σε μια πολιτική ενάντια στο πρόβλημα, αλλά αντίθετα είναι συστρατευμένες στο να το οξύνουν.
Ξαφνικά μας δέρνει η εσωστρέφεια, " να τους κοροϊδέψουμε γιατί κι αυτοί μας εξαπάτησαν", "να τους κλέψουμε", να "επαναδιαπραγματευτούμε= να τους ρίξουμε", κοκ. "Έξω από την ΕΕ", "επιστροφή στη δραχμή", φωνάζουν οι περισσότεροι αγνοώντας τις συνέπειες. Για παράδειγμα η επιστροφή στη νέα δραχμή (νδ) θα έκανε τον μισθό των 1000€ να πέσει ακαριαία στα 400€. Γιατί η νδ θα διολισθαίνει όπως κάποτε τα νομίσματα του ανατολικού μπλοκ. Τα προϊόντα όμως θα ακριβαίνουν "κλειδωμένα" στο ευρώ (γιατί δεν παράγουμε τίποτε, τα εισάγουμε κυρίως).
Χώρια που "αν τους ρίξουμε" πως θα ζητιανέψουμε δανεικά μετά από αυτούς? Είναι έτοιμο το 1000.000 των ΔΥ και επίσης άλλο ένα 500.000 ανθρώπων που ζουν από το δημόσιο να βιώσουν 0€ μισθό / μήνα για 6μήνες τουλάχιστον? Έναν χρόνο χωρίς εισόδημα? και δεν είναι κινδυνολογία αυτό... Η Αργεντινή που έκανε το ίδιο της πήρε 20 χρόνια να πάρει δάνεια... Γιατί ο κλονισμός της αξιοπιστίας (credibility) είναι σημαντικότερος της απώλειας κερδών στην παγκόσμια credit economy που ζούμε.
Τι μέλλει γενέσθαι? Ιδέες και λύσεις υπάρχουν διάσπαρτες, δεν θα τις βρείτε στα κανάλια ούτε σε εφημερίδες. Πολλές καλές έχω βρει εδώ: techie-chan
Το βέβαιο είναι πως ολοένα θα μπαίνουμε σε ένα ζοφερότερο μέλλον, ως λαός και ως χώρα, διαιρεμμένοι μεταξύ μας κυνηγώντας μάγισσες. Ακόμη και η βάση του κοινωνικού μας ιστού, η οικογένεια, θα σπάσει ανεπανόρθωτα, μεσούσης της κρίσης. Κανείς δεν θα μπορεί να βοηθήσει ούτε να αποτρέψει την καταστροφή του δικού του αγαπημένου ανθρώπου. Εκλεκτικές φιλίες, συγκένειες αίματος, σχέδια, όλα θα τα εξανεμίσει ο αεμοστρόβιλος των κανονιών, που θα προκαλέσουν οι τράπεζες. Που ετοιμάζονται και για "προσωποκρατήσεις" δλδ φυλακίσεις ανθρώπων "που ζουν ανάμεσά μας". Κάποιοι φοβούνται απώλεια συνόρων: Τους καθησυχάζω, λέγοντας ότι οι γείτονές μας δεν είναι τόσο ηλίθιοι να μας συσπειρώσουν απεμπολώντας την όποια ανάπτυξη και ανοδική πορεία έχουν αυτή τη στιγμή. Μόνοι μας θα φαγωθούμε, καθώς όλος αυτός ο όζων βούρκος (μαφία, διαπλοκή, νταβατζήδες, καρτέλ) θα μας πνίξει σιγά, σιγά κάνοντας τη ζωή μας κόλαση...
Μόνη μου ελπίδα, το κίνημα των πλατειών: Το έζησα, είδα την αλληλεγγύη, μακριά από τις έωλες κομματικές ταμπέλες, μακριά από τις διαιρετικές ψυχαναγκαστικές στρεβλώσεις μας που αποκαλούμε "ελληνική πολιτική", εκείνοι εκεί ζουν αλληλέγγυα, μονιασμένα και οργανωμένα. Να το ξεκαθαρίσω: Δεν ελπίζω στο κίνημα αυτό να σώσει τη χώρα. Μπορεί όμως να επιβάλει μιαν αξιοπρεπή φτώχια η οποία να γενικευθεί και σαν μαμμή να γεννήσει κάτι... τότε ο δρόμος προς την σωτηρία μας θα είναι δυνατός... ουχί εύκολος, πλην δυνατός...
12 σχόλια:
Φίλε Νίκιπλε, το σφυρί και το αμόνι μαζί με τη φωτιά και το νερό ή το λάδι φτιάχνουν το ατσάλι. Ίσως θα έπρεπε να βλέπουμε αυτή την οπτική γωνία σαν μια ευκαιρία για να επανέλθουμε σε αυτό που αποκαλείς «παραδοσιακές σταθερές».
Συνήθως η ευμάρεια απομακρύνει τους ανθρώπους και τις οικογένειες και η οι οικονομικές δυσκολίες τους φέρνει κοντά. Ξέρεις πόσες οικογένειες πήραν πίσω από τους οίκους ευγηρίας τους γέροντες τους;
Θυμάμαι στην κατοχή φίλε Νίκιπλε που μοιραζόμασταν με την οικογένεια του θείου μου μία κατσίκα. Εκείνος έμενε στη Γλυφάδα και εμείς στο Παλαιό Φάληρο και κάθε τόσο η κατσίκα άλλαζε κατοικία γιατί δεν υπήρχε τρόπος καθημερινής μεταφοράς του γάλατος. Ότι δε έπεφτε στα χέρια του πατέρα μου ή του θείου μου, μοιραζόταν στις δύο οικογένειες.
Πιστεύω και εγώ ότι θα περάσουμε δύσκολα χρόνια, αλλά ίσως (μάλλον είμαι σίγουρος) έπρεπε να συμβεί. Το είχαμε παρακάνει με την εξαλλοσύνη μας. Δεν είναι δυνατόν να ζεις εσαεί με δανεικά, κάποτε θα πρέπει να τα επιστρέψεις.
Φυσικά εξακολουθούν να υπάρχουν ομάδες ανθρώπων που ζουν με τον ίδιο ανόητο και προκλητικό τρόπο. Όμως πάντα υπήρχαν, μόνο που τότε δεν τους βλέπαμε γιατί δεν υπήρχε η τηλεόραση. Σήμερα όχι μόνο τους βλέπουμε αλλά και τους παρουσιάζουν και σαν πρότυπα.
Η δική μου ελπίδα, η δική μου αισιοδοξία προέρχεται (και το έχω ξαναγράψει) από τον απλό μεροκαματιάρη, τον άνθρωπο του μόχθου, που τον συναντώ σχεδόν καθημερινά στις δουλειές που κάνουμε. Τους συναντώ στα καρνάγια του Περάματος, τους συναντώ στα τούνελ των Τεμπών και του Καλλίδρομου, όπου μόλις καθίσουν να φάνε μας προσκαλούν να φάμε από το απλό φαγητό τους.
Άνθρωποι με 100 το πολύ μεροκάματα το χρόνο, που όμως με το απλό τους τρόπο σου δίνουν κουράγιο. Δεν σου κρύβω φίλε Νίκιπλε ότι πιο πολύ εκτιμώ τη δική τους γνώμη παρά τις γνώμες όσων ιδικών παρουσιάζονται στις τηλεοράσεις και μας μαυρίζουν την ψυχή.
Να είσαι καλά Νίκιπλε και καλή εβδομάδα. gskastro
Αγαπητέ φίλε GsKastro, αναμφισβήτητα μια οπτική γωνία που λέει ότι θα έρθουμε πλησιέστερα μεταξύ μας, είναι αν μη τι άλλο αισιόδοξη. Φοβάμαι όμως, έτσι ανεπτυγμένο το αίσθημα του ΕΓΩ όπως έχουμε μήπως τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά... Κάποτε τα αδέρφια μοιράζονταν τα ρούχα τους. Μοιράζονταν το φαγητό τους, μα και σκοτώνονταν για ένα πηγάδι, ή για ένα αυλάκι νερό. Σήμερα το κόστος ζωής έχει ανέβει. Δεν ξέρω πόσοι θα στερηθούν τα κινητά τους τηλέφωνα, το αυτοκίνητο ή θα χάσουν το σπίτι τους, προκειμένου να συνδράμουν στα αδέρφια τους. Και γνωρίζω αρκετούς σε αυτήν την κατάσταση.
Το λες πολύ σωστά, όλος αυτός ο επίπλαστος πλούτος με δανεικά, αντί να μας ατσαλώσει μας οδήγησε σε μιαν αχαλίνωτη υπερβολή. Και εγώ στους απλούς ανθρώπους του μόχθου βασίζω τις ελπίδες μου, λίγη από την ανθρωπιά μας να διασωθεί ή την αξιοπρέπειά μας. Και αυτό μετράει αγαπητέ GsKastro, η ανθρωπιά μας. Μόνο αν διασωθεί αυτή ακεραιη θα ανακάμψουμε...
χαιρετισμούς και σε ευχαριστώ για το πάντοτε όμορφο σχόλιό σου.
Αγαπητέ Νίκηπλε, πράγματι με πολύ σκέψη είναι όσα έγραψες. Στα πολλά σε συναντά η σκέψη μου και σε κάποια όχι.
Παρόλα όσα άκουσα, όσα διάβασα, όσα αφουγκράσθηκα, όσα ακόμα διαισθάνθηκα, δεν είμαι σίγουρη για το αληθινά σωστό. Είναι τόσα τα ποικίλων ειδών συμφέροντα που η πρώτη που έχει εξοντωθεί ανελέητα και ανεπανόρθωτα είναι η εμπιστοσύνη σε ότι σου λενε, σε όλα τα στοιχεία που δίνονται, σε όλα αυτά τα σχέδια και τις διαφορετικές προβλέψεις "ειδικών" που κατά καιρούς μας προτείνονται ή αυτά που μας επιβάλλονται, τους στόχους τους, την αποτελεσματικότητά τους.
Θα σταθώ στην ανθρώπινη πλευρά που κι εσύ θίγεις, σε συμπεριφορές που έχουν επηρεαστεί αναπόφευκτα από τα εκάστοτε συμβαίνοντα.
Όμως το μόνο που σίγουρα μπορώ να πω (γιατί το ξέρω καλά, το νοιώθω και δεν είναι ανάγκη κάποιος να μας πείσει γι' αυτό), είναι ότι ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος, μπορεί ακόμα να γίνει καλύτερος, δεν είναι αργά, αν ο καθένας μας στη δική του σφαίρα επιρροής, όπου και να βρίσκεται, από όπου κι αν στέκεται, να είναι Άνθρωπος.
ουτοπικό θα πει κανείς;
ναι, αν το πει θα έχει δίκηο
Καλό βράδυ:)
Αγαπητή Άστρια, καλησπέρα... Να τονίσω πως κι εγώ δεν θεωρώ ολόσωστα ή αδιαπραγμάτευτα όσα μας δίνουν ως πραγματολογικά δεδομένα. Αυτός ο κλονισμός της εμπιστοσύνης όμως ενισχύεται από τη συνέχιση και βασιλεία των στρεβλώσεων, μερικών υπεύθυνων που μας έφεραν εδώ: διαπλοκή, ρουσφέτι, κομματική λογική, εσωστρέφεια, διαφθορά. Οι "ειδικοί" άλλοτε απολογητές πολιτικών, άλλοτε μάνατζερ εσμών συμφερόντων, δίνουν μιαν ερμηνεία της κατάστασης, σήμερα αμφισβητήσιμη όσο ποτέ άλλοτε.
Η ανθρώπινη πλευρά της κρίσης ήταν που κυρίως αφορούσε αυτό εδώ το μπλογκ και κυρίως οι ακόμη δυσμενέστερες και ζοφερότερες προβλέψεις ακόμη και για το άμεσο μέλλον μας, σε σχέση με το ίδιου προσανατολισμού παλαιότερο ποστ "ερυσίβη". Δεν είναι ουτοπικό να διασώσουμε τον άνθρωπο μέσα μας όπου μπορούμε... άλλωστε ο ποιητής, είπε πως "Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο θερίζει την αυγή θανατικό".
καθόλου ουτοπικό λοιπόν... διασώζοντας τους ανθρώπους, σώζουμε και τους ίδιους τους εαυτούς μας...
φιλιά!
Καλησπέρα Nikiple...
Ας μιλήσουμε για τον πομφό...το κακό σπυρί, που πρέπει να σπάσει για να καθαρίσει η πληγή και όπως είναι φυσικό αυτό πονάει...Το πύον που βγάζει, έχει απίστευτη δυσοσμία, και αν δεν καθαριστεί σε βάθος θα ξαναμαζέψει πύον...
Ευτυχώς υπάρχει η αντί-βίωση, η ενσυναίσθηση, που ο καθένας μόνος πρέπει να "πάρει" στο βαθμό που του αναλογεί, για να μπορεί να λέγεται και πάλι Άνθρωπος.
"Για να γεννηθεί το καινούργιο, το παλιό, πρέπει να πεθάνει".
Αφιλιά!
νίκιπλε,
άργησα, αλλα ήρθα.
Λες μεγάλες αλήθειες. Παντα βεβαια είναι πιο δύσκολο να τις κάνουμε πραξη όχι ενας δυο αλλα πολλοί σε ενα σύνολο, αλλα και μόνο που τωρα πια ειπώνονται απο αρκετούς ανθρώπους είναι κάτι, ή μαλλον μπορεί να είναι και πολύ, καλή αρχή τουλάχιστον.
Σε ενα απο αυτα που γραφεις θα διαφωνήσω, "ακόμη και η βάση του κοινωνικού μας ιστού, η οικογένεια, θα σπάσει ανεπανόρθωτα, μεσούσης της κρίσης. Κανείς δεν θα μπορεί να βοηθήσει ούτε να αποτρέψει την καταστροφή του δικού του αγαπημένου ανθρώπου". Εγω παλι πιστευω ότι οι σχεσεις οι προσωπικές, οι οικογενειακές θα δοκιμαστούν αλλα οι γερες, οι που εχουν λόγο, θα αντεξουν. Οι αλλες που θα καταρρευσουν ετσι κι αλλιώς νίκιπλέ μου, σε θεμελια σαθρα ήταν βασισμένες, σε τυπικές κι όχι ουσιαστικές βάσεις. Τον άνθρωπο που αγαπας τον στηρίζεις, ακόμα και στα πιο δυσκολα - όταν δεν μπορείς και οικονομικά - και μόνο με αγαπη, και δεν είναι λίγο, θα το κανεις. Όταν εχει αναγκη και ας φανεί εγωιστικό, επίσης τον άνθρωπο που σε αγαπαει τον στηρίζεις. Η κρίση μπορεί να κάνει πιο εμφανή τα προβλήματα, να φερει καινούρια προβλήματα αλλα την αληθινή αγαπη, την αληθινή σχεση δεν μπορεί να τη διαλύσει, πιστευω. Αν καποιες σχεσεις διαλυθούν εντελώς ήταν και πριν την κρίση διαλυμενες, αλλες συμβάσεις τις "κρατούσαν", έτσι πιστευω.
Διαβαζα σήμερα ενα κείμενο στην athens voive που μου άρεσε, αυτό: http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/354/edito-354.
Σταθηκα σε πολλά σημεία του, όπως και στο δικό σου κείμενο. Θα τα ξαναδιαβασω και τα δυο, είμαι σίγουρη. Σε αυτό: "«Η Ελλάδα έχει περάσει πολύ δυσκολότερες περιόδους και τα έχει καταφέρει» αλλα και σε αυτό: "Δεν είναι δημοφιλές, αλλά είναι αλήθεια. Ο τρόπος να ξεφύγουμε από το φαύλο κύκλο δεν είναι να θυμώνουμε αλλά να δουλεύουμε. Να ξεφύγουμε από τον κομφορμισμό της θυματοποίησης, να αλλάξουμε τα πάντα" νομίζω μαλλον θα συμφωνήσουμε. Για να δουμε τι θα κάνουμε...
Σε ευχαριστώ για τη σελίδα που προτεινες, την βρηκα ενδιαφερουσα, μπηκε στην...παρακολούθηση
Σε φιλώ,
καλό βράδυ
Bρήκα επιτέλους λίγη ησυχία να σε διαβάσω.
Μου ταιριάζει πολύ ο τρόπος που τα είπες ,κι αυτό είναι μεγάλη χαρά και πηγή αισιοδοξίας.
Στάθηκα σ'αυτό που τα λέει σχεδόν όλα:
"διαιρεμμένοι μεταξύ μας κυνηγώντας μάγισσες....."
Οι πολιτικοί μας δεν πήραν το μεγαλύτερο ίσως μάθημα του κόσμου απ'το σύνταγμα ,ενωμένοι παρά τις διαφορές μας !!! και αυτό μου φαίνεται το πιο τρομακτικό απ'όλα κι έτσι γίνεται πολύ πιο εύκολο το να κυνηγάμε μάγισσες....
Μόνο για το αν θα διαλυθεί η οικογένεια θα διαφωνήσω κι εγώ μαζί σου (όπως και η καλημέρα στο απο πάνω σχόλιο)
Και επειδή δεν θεωρώ τον εαυτό μου καμμιά ειδική εξαίρεση, κρίνοντας απ'το μέσα μου λοιπόν αισιοδοξώ γιατί το πιο έντονο συναίσθημα που νοιώθω όλον αυτό τον καιρό είναι οτι θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος !!
Ναι νομίζω οτι σίγουρα θα βγούμε καλύτεροι απ'όλο αυτό !!
Τουλάχιστον τώρα όλοι συζητάνε,σκέφτονται ,ψάχνονται
ε και μόνο αυτό σίγουρα κάτι καλό θα βγάλει.
Λυπάμαι που δεν έχω χρόνο να πω πιο πολλά .Υιοθετώ πλήρως το σχόλιο της Άστριας , και του gkastro την αισιοδοξία.
Αν δεν τα ξαναπούμε Καλό καλοκαίρι!!
Χαχα, το ξωτικό μπόρεσε και ήρθε.
Να δούμε εγώ πότε θα μπορέσω, να σε ξαναδιαβάσω να το ευχαριστηθώ και να τα πω με την ησυχία μου.
Eυτυχώς -δυστυχώς- που δεν γράφεις συχνά πυκνά.
Καλό βράδυ nikiple
καλησπέρα αγαπητή Άϊναφετς,
συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση στο πολύ παραστατικό σου σχόλιο.... ενσυναίσθηση... πολύ όμορφη, γιατί περιέχει και την συναίσθηση και το ένδον... Δυστυχώς δεν γίνεται να γεννηθεί το νέο χωρίς την αμετάκλητη απομάκρυνση του παλαιού... είναι πολύ σωστό αυτό που γράφεις... και ιστορικά τεκμηριωμένο...
να έχεις ένα όμορφο ΣΚ.
αφιλιά
Αγαπητή Αναστασία (καλημέρα), καλησπέρα...
Πολύ χάρηκα που σου άρεσε ο Techie, γιατί μπορεί κανείς να πάρει ιδέες από τις αναρτήσεις του και μου αρέσει που ως γνώστης έχει το ταλέντο να απλοποιεί τα πράγματα... Για την οικογένεια εύχομαι να έχεις δίκιο... Όπως και να έχει θα χρειαστεί "ψυχή βαθιά" γιατί τις παλαιότερες εποχές, εκτός του πολέμου, υπήρχε κάτι φωτεινό στο μέλλον... φιλιά, καλό ΣΚ.
ΥΓ> Σε ευχαριστώ για τη σελίδα και το άρθρο...
Αγαπητό Ξωτικό, καλώς ήρθες ξανά!!! Έχεις πολύ δίκιο στις παρατηρήσεις σου... θα ήθελα πολύ να μπορώ να συμφωνήσω μαζί σας σε ότι αφορά τις οικογένειες-φιλίες. Μα οι καιροί που θα 'ρθουν θα είναι πολύ δύσκολοι και θα χρειαστεί "ψυχή βαθιά" από πολλούς... Θα πρέπει να διασώσουμε τους ανθρώπους μέσα μας... Μπορεί να μην μπορούμε να αποτρέψουμε την καταστροφή δικών μας ανθρώπων... Μπορεί να βολευτούμε για να την βγάλουμε όσοι μπορούμε μέσα στα ψηλά τείχη του ΕΓΩ που έχουμε χτίσει με ιδιαίτερη επιμονή τα τελευταία 10 χρόνια... Ποιός ξέρει? Θα δείξει, και ελπίζω βαθιά να έχετε εσείς δίκιο...
Καλό καλοκαίρι να έχεις!!!
Αγαπητή Θαλασσένια, καλησπέρα... Μην ανησυχείς, εγώ συναισθάνομαι και τα βιαστικά διαγώνια περάσματα από τους ηλεκτρονικούς φίλους! ;)
Άλλωστε τα μπλογκς, δεν είναι msn, ούτε chat sites... οι σκέψεις ταξιδεύουν, μεστώνουν παλιώνουν... μοιρασμένα βλέμματα...
Να είσαι καλά και να προσέχεις! καλό και όμορφο ΣΚ.
Δημοσίευση σχολίου